Ben ik er klaar voor?

G

Gebruiker10416432

Hi allemaal,

Ik ben nieuw op het Forum van Ouders van Nu. Mijn vriend en ik hebben besloten dat we willen beginnen aan kindjes... Ik heb altijd al een grote kinderwens gehad en ik ben ontzettend enthousiast dat we dit avontuur aangaan. Alleen... Ben ik ineens ontzettend zenuwachtig en onzeker. Ben ik er eigenlijk wel klaar voor? Heeft iemand ervaringen met dit? Wat zegt mijn onzekerheid en spanning? Ben ik er wel klaar voor?

Ik hoor graag van jullie.
Liefs.
 
Lieve Gebruiker10416432,
Hoe mooi dat jullie samen dit avontuur gaan beleven. Die spanning en onzekerheid vind ik volkomen normaal, het is helemaal niet gek dat er allerlei vragen in je gedachten rondgaan.
Het is niet zomaar iets, heel jullie leven mag hopelijk veranderen door de komst van een klein hummeltje, een grotere verantwoordelijkheid is er niet. Dan mag je best even angstig zijn toch?
Mijn vriend die vond het ook best spannend, hij wilde er ook helemaal voor gaan maar vroeg zich soms ook af of hij er wel echt klaar voor was. Ik hoor in mijn omgeving vaker die vraag met daarop het antwoord "is er echt een moment om er klaar voor te zijn? Je weet niet wat je kan verwachten want iedereen ervaart het anders".
In die negen maanden groei je echt langzaam naar het ouderschap toe, het is een bijzondere reis met aan het einde een fantastisch en onwerkelijk cadeau... Een kindje die onvoorwaardelijke liefde met zich mee brengt!
Ook tijdens een zwangerschap kunnen zulke gevoelens en vragen ineens opkomen, dat mag er ook allemaal zijn. Zodra je het hummeltje in je armen hebt, ben je al die zorgen vergeten en weet je niet beter meer, alsof hij/zij er altijd al was❤️ 
Ik wens jullie veel geluk toe!
 
Oja zeker heel gewoon! Sterker nog, bij mij sloeg die twijfel ineens als een bom in toen ik de positieve test in handen had, ondanks dat we heel bewust waren begonnen ermee. 
Ik geloof dat het er gewoon bij hoort, omdat het zo nieuw is en zoiets groots om maar zo te zeggen. Zolang het bij gezonde zenuwen blijft met hier en daar een goede kritische overdenking komt dat volgens mij helemaal goed. Praat er vooral ook goed met elkaar over.
 
Niemand is er ooit echt klaar voor, geen probleem je leert het vanzelf.
Zolang je weet wat je moet doen tegen krampjes gaat de rest bijna vanzelf.
 
Ik ben twee dagen in schok geweest na mijn positieve test (intussen kindje verloren), ondanks dat ik in een ivf traject zat en dus al heel veel tijd heb gehad om te wennen aan het idee ?. Dat ging wel snel over. Hiervoor had ik ook regelmatig wel eens twijfels of schrik maar ik wist tegelijk ook zeker dat ik kinderen wou. Ik denk dus dat het heel normaal is :)
 
Oohh jeetje ja zo herkenbaar..
Ben nu zwanger van onze 2e en die onzekerheid is er weer.. kan ik dat wel 2 kindjes, hoe ga ik dat managen, heb ik nog tijd over etc.
Maar ik had dit bij mn eerste ook en naast dat je 9 maanden hebt om aan het idee te wennen veranderd alles zodra je een kindje hebt. Je bent acuut moeder en gaat in de flow mee. Je hebt hulp van verloskundige, kraamhulp, consultatie bureau en hopelijk familie. Alles gaat inneens draaien en je gaat er gewoon in mee. Tuurlijk is het wennen  en denk ik nu 'waarom deed ik dat in godsnaam' maarja daar leer je van!
En nu is onze oudste 2.5 en heb ik soms nog steeds geen idee wat ik soms doe en of ik het goed doe maar ze is gezond, gelukkig en komt niks te kort. Moeder zijn zit in je en dat kan je echt, met liefde, melk en luiers kom je de eerste 6mnd al door hahaaa 
Komt goed?
Tip: vooral doen wat voor jou goed voelt, 10000 manieren van kinderen groot brengen en je mag je eigen fouten maken!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan