ben ik ook nog een persoon? of alleen maar moeder?

A

ANONYMOUS_USERNAME

begrijp me niet verkeerd, ik hou zielsveel van mijn twee kindjes maar afentoe word het me allemaal te veel. en soms denk ik ook echt bijmezelf, ben ik dan de enige die er zo over denkt?
ik vind persoonlijk dat er veel te veel gedaan wordt voor kinderen. en ik als moeder(en als vader) moet het allemaal maar bijbenen. dan is er weer st.maarten dan weer sinterklaas dan nog een verjaardag tussendoor. pffff.... en als dat al niet genoeg is, komen er nog eens elke dag kinderen aan je deur om met jouw kinderen te spelen...
elke dag...ik word er echt niet goed van hoor, en dan zijn ze ook nog eens zo druk, veel te vroeg wakker en ga zo maar door. ja, ik weet het, dat zijn nu eenmaal kinderen, had ik me eerder moeten bedenken. maar is het zo gek dat ik ook weleens tijd voor mezelf wil?
wat ik(wij)overigens echt nooit hebben. alles staat in het teken van de kinderen. ik leef niet, ik word geleefd. en dan zijn er moeders en vaders die alles doen met hun kids, als die kids maar tevreden zijn. waar gaat dit over? waarom mogen alle kinderen zowat alles? ligt dit nu allemaal aan mij? of is er iemand ergens in dit land die dit ook zo vind?
ik vind t de spuigaten uitlopen, echt waar. kinderen van 7 horen om half acht toch wel in hun bed te liggen? die horen toch niet meer buiten te spelen? en zeker toch al niet in het donker?
het verhaal is eigenlijk nog langer maar ik wacht eerst toch ongeduldig een antwoord af.
 
Nou ik moet zeggen dat ik er ook wel eens moeite mee heb. Wij hebben twee zoontjes van 4 en 2 jaar. Vooral de jongste is een behoorlijk pittig mannetje. De eerste 16 maanden heeft hij 's nachts gehuild en nu kampen we met fikse driftbuien. De oudste gaat sinds de zomervakantie naar school en is behoorlijk opstandig en krijgt een grote mond. Behoorlijk vermoeiend allemaal en dan komt het huishouden en voor mij mijn werk (20 uur per week) er ook nog bij. Soms heb ik echt het gevoel dat ik alleen maar bezig ben met kinderen verzorgen en opvoeden, werken en het huishouden. Mijn man werkt 40 uur per week en doet ook zijn best thuis maar het meeste komt toch op mij neer. En ja, ik heb ook wel eens gedacht: waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen!! Als ik dit allemaal geweten had...... Maar er zijn toch ook veel momenten dat ik denk o ja, daarom is het leuk om ouders te zijn. De oudste pikt veel nieuwe dingen op op school. en de kleinste begint nu toch ook echt groot te worden en gaat als het goed is na de kerstvakantie naar de peuterspeelzaal. Die eerste jaren zijn erg vermoeiend maar zo belangrijk voor je kindjes!! Ik probeer me maar voor te houden dat mijn tijd wel weer komt, die eerste paar enorm drukke jaren kun je niet meer overdoen en als ik dan een dikke knuffel of een kletsnatte kwijlkus krijg dan is het alle moeite meer dan waard!!! Ik moet hierbij wel zeggen dat ik vaak heb gedacht aan moeders (of vaders) die er alleen voor staan, zonder partner hun kinderen opvoeden, ik weet niet of ik dat zou kunnen, dus meer dan respect hiervoor!!
(ik weet niet of dit voor jou geldt) Veel sterkte en probeer ook te genieten van je kinderen. Het is toch ook positief dat er veel kinderen willen spelen met jou kinderen, als je kinderen geen vriendjes of vriendinnetjes hadden zou je je waarschijnlijk afvragen wat er mis is met je kinderen. Is het voor jou moeilijk om oppas te vinden voor je kinderen zodat je eens wat voor jezelf kan doen?? Want dat is ook belangrijk, je moet ook eens tijd hebben om wat leuks te doen anders hou je het niet vol. Want natuurlijk ben je meer dan alleen een moeder!! Ik ga soms met vriendinnen uit eten, soms heb ik met collega's een etentje. Ook ik vergeet wel eens dat ik tijd moet vrijmaken voor mezelf. Maar ik heb een man die dan voor de kinderen zorgt zo hoeven we niet te veel een beroep op onze ouders te doen, het zijn tenslotte onze kinderen!! Zij passen zo nu en dan op als ik moet werken en daar zijn we erg blij mee. Veel tijd om iets met zijn tweeen te doen hebben(of nemen) we niet maar dat komt wel weer. Sterkte en je bent echt niet de enige die soms negatieve gevoelens heeft maar laat ze niet overheersen!! Het is ook heel bijzonder om moeder te zijn.
Veel liefs van Linda
 
hai linda, bedankt voor de reactie.
doet me wel goed jouw mening te horen, ik geniet ook echt wel van mijn kindjes hoor, het is niet alleen maar naar.
vind het ook heerlijk voor mijn oudste dat hij zoveel vriendjes heeft.
ik heb wel een partner maar, net als bij jou, werkt hij de hele week en ik "klus" afentoe wat bij. dus alles komt op mijn schouders terecht en soms is dat, net als in jouw geval, zwaar.
mijn zoon van 5 kan brutaal zijn en dan voornamelijk als er vriendjes bij zijn, want die doen dan ook zo. vind het soms moeilijk om op te treden want het lijkt wel alsof ik dat altijd maar moet doen. mijn dochter van 2 ziet dit allemaal en neemt dat dan over.
ja, school verandert een hoop in een kind zijn leven maar ook voor de ouders is het weer een nieuwe fase.
mijn partner en ik zijn erg gesteld op rust, en voor ons hoeft er echt niet iedere dag maar wat te gebeuren, iets doen. ik heb er ook de puf niet voor. weekenden, vinden wij, zijn voor ons en dan is het heel vervelend als er om de 10 minuten kinderen aan je deur komen.
door de weeks vind ik het niet zo'n punt maar er moet toch ook een rustpunt zijn?
toch ook voor de kinderen?
ze zijn al zo druk iedere dag, school, buiten spelen enz.
hoe is dat met jouw kinderen dan? als ik vragen mag.
 
Ik werk om het weekend dus is het lekker om een weekend met zijn vieren te zijn. Soms gaan we zwemmen, maar ook heel vaak doen we  de weekenden rustig aan. Nu mijn oudste naar school gaat vindt ik het ook druk, het op tijd opstaan, het brengen, het halen, activiteiten op school, nu een ouderavond waar ik overigens een andere afspraak moet maken omdat ik cursus heb van mijn werk. Mijn zoontje vraagt er nog niet om om met klasgenootjes te spelen en ik ga er ook niet achteraan. Wanneer hij er aan toe is kan het altijd nog want inderdaad voor hem is school nu eerst druk genoeg. Het afspreken met andere kinderen komt nog wel. Dus ja, rust is ook voor ons belangrijk en soms doen we wat leuks met zijn vieren, soms met vrienden en hun kinderen.  We trekken er niet ieder vrij weekend op uit met de kids. Je moet doen wat voor jullie goed is en wat jullie denken dat goed is voor jullie gezin. Niet iedereen is gelijk en houdt van dezelfde dingen. Dat is toch prima?
 
haha ik kon dit onderwerp zelf wel geschreven hebben zo herkenbaar dus hier geen tips alleen herkenning en ik ga dus ook met smart wachten op tips van andere mammas of hoe ze dit kunnen doorbreken ik voel me soms ook meer een oppas/politieagent dan moeder
 
Hoi hoi,

Hier ook een mama van drie kids:
2 jongens van (bijna) 7 jaar en 8 jaar en een dochtertje van 1 jaar oud.

Vooral van de jongens word ik som horensdol, ze kunnen niet zonder en niet met elkaar. Als ze computeren of tv kijken gaat het goed, maar verder is het alleen maar vechten, dingen naar elkaar gooien etc etc. En alleen goed boos worden of schreeuwen helpt. Dat wil ik niet, want ik vind het heel vervelend als ik tegen ze moet schreeuwen.
Mijn zoontje van 7 jaar wil mij ook nog weleens slaan en ik weet dat dit gewoon om negatieve aandacht vragen is, maar het blijft niet leuk en doet ook nog best weleens zeer ook. Dit is gelukkig de laatste tijd minder geworden, dus daar gaan we de goede kant mee op. Het is nu 1 zeggen dat hij weet dat dat niet mag en daarna krijgt hij gewoon straf. (Op de trap zitten helpt niet meer, zeggen dat hij anders geen computertijd de volgende dag meer heeft werkt voor zijn leeftijd al veel beter )

Gelukkig zijn ze op hun tijd ook heel erg lief, erg knuffelig en houden heel veel van spelletjes doen. Doen het erg goed op school en hebben veel vriendjes.
Dus ik ben verder supertrots op ze hoor!

Maar inderdaad soms is het zooooo vermoeiend. Voel je je alleen maar politieagent en moet je maar de hele tijd blijven ingrijpen.
Die van mij gaan 5 dagen per week naar school, dus tussendoor heb ik met mijn dochter wel gelukkig veel rust.

Ik denk maar zo: het is de leeftijd en ze groeien er (hopelijk) wel overheen.
Verder wonen wij in zweden en hebben dus eigenlijk niemand die wel eens voor ons oppast, maar dat hoeft ook niet. Daar hebben we geen behoefte aan. Ja, jammer dat we soms eens niet een keer naar de bios ofzo kunnen, maar ach... zo erg is het ook weer niet.

Nou een heel verhaal....

Groetjes en sterkte van Renata.
 
doet me toch wel goed dat jullie je er ook in herkennen.
ik probeer nu ook wat meer tot 10 te tellen en wat zachter te praten als ik boos ben. misschien helpt de methode van de nanny wel, maar afentoe heb ik het geduld er helemaal niet meer voor.
wij dachten er nog aan om een derde te "nemen" maar als ik er nu al tureluurs van word...
ach, misschien trek ik het me te erg aan. gaat niet altijd om mijn eigen kinderen hoor, sommige vriendjes en vriendinnetjes kunnen zeer brutaal doen en dan ben ik totaal perplex.
ik denk namelijk niet dat mijn oudste zo bij een ander doet, ik vraag dat afentoe ook aan ouders, iedereen vind hem lief.
maar goed, wil hier niet gaan pochen, het kan ook een bengel zijn.
iemand anders nog tips?
 
Hoi,

Ik ben super gelukkig met mijn 3 kinderen zou er zelfs nog wel 1 bij willen, maar je hebt wel gelijk, alles speelt in op kinderen ze moeten allemaal 6 verschillende sporten doen op muziekles, de nieuwste gameboy hebben (nee mama dat is een nintendo ds (o ja) ), meedoen aan de muscical op school, de wandelingen op school, de knutseluren op school,, ik ben thuis maar mijn agenda is niet mijn favoriet soms, je moet tegenwoordig vriendjes zijn met je kind dat is het probleem denk ik, tuurlijk wil ik graag goed met kinderen op kunnen schieten (doe ik ook) maar ik ben hun moeder en niet een vriendinnetje uit de klas!
Misschien kun je eens kijken naar een tiener in de buurt die kan oppassen, zodat jij en je man ook af en toe uit eten kunnen of allebei een avondje weg of eens om de beurt weg (staat ook op mijn lijstje..haha)
Je bent echt niet aan het klagen hoor,, dit gevoel hebben denk ik allemaal wel eens!

Gr MJ
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan