Mijn dochter Isabella is nu bijna 11 weken. Vanaf het begin is ons meisje geplaagd door darmkrampjes. Na infacol en Johannes broodpitmeel, wat allemaal niet hielp, zijn we met alles gestopt en ging het gelukkig een stuk beter. Maar mijn meisje bleef maar ongelukkig in haar vel zitten. Ze huilde erg veel. Met vier weken viel mij op dat haar rechterbeentje anders lag dan haar linkerbeentje. Met acht weken kreeg ik eindelijk een doorverwijzing naar de kinderothopeed. In die tussentijd was ons opgevallen dat Isabella veel liever in de box lag dan bij ons zat. Als ze de fles kreeg dan zat ze graag bij je maar als de fles eenmaal op was dan begon ze vrij snel te huilen, niet van de honger want de fles ging niet altijd op. Ze had en heeft ook nog steeds veel last van windjes. Vaak als ze windjes laat, niet voor het windje maar net na het windje, begint ze hartverscheurdend te huilen en is ze moeilijk te troosten. Wij hadden gehoort over heupdysplasie en toen twee weken geleden haar hele beentje knalrood werd met blauw, vertelde de huisarts dat hoogst waarschijnlijk haar heupje een beetje uit de kom geschoten was. En dat dit pijn had gedaan. Wij begonnen ons af te vragen of het vele huilen en alle onverklaarbare dingen niet te maken konden hebben met de pijn die ze van haar heupje had. Afgelopen maanden moesten we naar de orthopeed. Die vermoedde ook heupdysplasie en ze kreeg een echo en een foto. Maar hieruit bleek dat het geen HD was, dus nu noemen ze het "molded baby syndroom" haar heupje is waarschijnlijk nog niet helemaal volgroeid door de manier waarop ze in mijn baarmoeder heeft gelegen. Maar ook de orthopeed had geen verklaring voor het rode been en alle andere dingen die er spelen. Hij stuurde ons door naar de algemeen kinderarts, maar daar kunnen we pas over vier weken terecht. Van de week begon Isabella opeens te gillen in haar slaap. Toen ik bij haar ging kijken bleek ze nog te slapen maar even laten was ze weer aan het gillen in haar slaap. Nou begin ik haar huiltjes als aardig onder de knie te krijgen en weet wat haar pijn huiltje is en die komt steeds vaker voor. Ze is ook 1 dag in de week bij mijn schoonouders en ook zij zijn ervan overtuigd dat Isabella af en toe pijn heeft. En ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik moet doen. Al vanaf vier weken heb ik het gevoel, een heel sterk gevoel, dat er iets aan de hand is met mijn kleintje, maar steeds meer mensen om mij heen vinden dat ik me teveel zorgen maak en dat ik teveel op dingen aan het letten ben.
Ik zelf heb PDS een chronische darmziekte, en ik heb ook gelezen over koemelkallergie, de orthopeed liet ook terloops vallen dat ze misschien iets aan haar dikke darm heeft, waardoor ze misschien pijn heeft. Maar zo ondertussen weet ik niet meer wat te doen. Ik wil dat mijn dochter lekker in haar vel zit, maar we moeten ook nog vier weken wachten voor ze haar verder gaan onderzoeken.
Heeft een van jullie ervaring met een van de dingen die ik hierboven heb beschreven, of komen meerdere dingen jullie bekend voor?
Ik hoop op jullie reacties, want ik weet nou niet of ik een overbezorgde moeder ben of dat ik me sterk moet maken voor mijn gevoel dat er iets mis is!
Ik zelf heb PDS een chronische darmziekte, en ik heb ook gelezen over koemelkallergie, de orthopeed liet ook terloops vallen dat ze misschien iets aan haar dikke darm heeft, waardoor ze misschien pijn heeft. Maar zo ondertussen weet ik niet meer wat te doen. Ik wil dat mijn dochter lekker in haar vel zit, maar we moeten ook nog vier weken wachten voor ze haar verder gaan onderzoeken.
Heeft een van jullie ervaring met een van de dingen die ik hierboven heb beschreven, of komen meerdere dingen jullie bekend voor?
Ik hoop op jullie reacties, want ik weet nou niet of ik een overbezorgde moeder ben of dat ik me sterk moet maken voor mijn gevoel dat er iets mis is!