Zo dames, het heeft weer even geduurd maar ik ben weer terug 
Ik ben afgelopen woensdag wederom voor de vierde keer ontslagen uit het ziekenhuis en hoop nu definitief thuis te mogen blijven....
De reden van de laatste opname was dat ik twee weken terug ineens weer hevig begon te vloeien (lees: ik stroomde leeg) meteen weer opgenomen in het ziekenhuis en een uur later lag ik al onder narcose op de OK. Er bleken na de keizersnede nog resten in mijn baarmoeder te zitten van de placenta en door de bloedverdunners vanwege mijn longembolie bleef dat maar stromen.
Ze hebben me die nacht gecurreteerd en een balloncathether geplaatst in mijn baarmoeder om de bloedvaten dicht te drukken.
Mijn bloeddruk werd steeds lager en ik zou ik shock kunnen raken vanwege het vele bloedverlies. Gelukkig is dat niet gebeurd maar ik ben wel ruim anderhalve week opgenomen geweest.
Vigo is nu bijna 6 weken, en we hebben meer dan de helft daarvan in het ziekenhuis gelegen...
Vloeien is nu gestopt en zit weer aan de bloedverdunners vanwege de longembolie, ik voel me erg vermoeid maar ben toch wel een beetje trots op mezelf; ondanks alle ellende geef ik nog steeds borstvoeding, ook al was ik doodziek en moest ik kolven. Het scheelt ook dat Vigo een ontzettend makkelijk en tevreden mannetje is, dat weinig huilt. Hij begint nu echt te lachen naar ons en dat maakt alles goed...
Al met al zijn er veel fouten gemaakt voor- tijdens en na mijn bevalling en ik wens dit niemand toe, hopelijk zijn jullie verhalen wat gunstiger ;-)
Liefs, Kirsten
Ik ben afgelopen woensdag wederom voor de vierde keer ontslagen uit het ziekenhuis en hoop nu definitief thuis te mogen blijven....
De reden van de laatste opname was dat ik twee weken terug ineens weer hevig begon te vloeien (lees: ik stroomde leeg) meteen weer opgenomen in het ziekenhuis en een uur later lag ik al onder narcose op de OK. Er bleken na de keizersnede nog resten in mijn baarmoeder te zitten van de placenta en door de bloedverdunners vanwege mijn longembolie bleef dat maar stromen.
Ze hebben me die nacht gecurreteerd en een balloncathether geplaatst in mijn baarmoeder om de bloedvaten dicht te drukken.
Mijn bloeddruk werd steeds lager en ik zou ik shock kunnen raken vanwege het vele bloedverlies. Gelukkig is dat niet gebeurd maar ik ben wel ruim anderhalve week opgenomen geweest.
Vigo is nu bijna 6 weken, en we hebben meer dan de helft daarvan in het ziekenhuis gelegen...
Vloeien is nu gestopt en zit weer aan de bloedverdunners vanwege de longembolie, ik voel me erg vermoeid maar ben toch wel een beetje trots op mezelf; ondanks alle ellende geef ik nog steeds borstvoeding, ook al was ik doodziek en moest ik kolven. Het scheelt ook dat Vigo een ontzettend makkelijk en tevreden mannetje is, dat weinig huilt. Hij begint nu echt te lachen naar ons en dat maakt alles goed...
Al met al zijn er veel fouten gemaakt voor- tijdens en na mijn bevalling en ik wens dit niemand toe, hopelijk zijn jullie verhalen wat gunstiger ;-)
Liefs, Kirsten