Ben je niet boos, papa?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo mama's!

Ik heb een klein probleempje, nou ja niet echt een probleem, en niet echt ikzelf...maar goed, laat ik het eerst maar even omschrijven.

Onze dochter Amy van 2,5 is een ontzettend lief en rustig meisje die we echt amper hoeven te corrigeren. Er zijn momenten geweest dat ik haar op het 'stoute stoeltje' heb gezet maar dat is dan ook alles.

Het enige waar onze dame haar grenzen mee verkent is met het naar bed gaan. Ze verzint smoezen, begint te huilen om niks, kortom trekt vanalles uit de kast om het slapen gaan uit te stellen.

Mijn man en ik hebben wat geprobeerd en we lossen dit meestal binnen 10 minuten op, dus we mogen niet klagen dat het niet werkt. Maar een paar dagen geleden werd mijn man boos op haar toen ze wéér stennis begon te schoppen. Het was alleen een beetje verkeerd getimed van hem want we zijn ook met zindelijkheidstraining bezig. Nadat hij boos had gezegd dat het 'nu echt klaar was' moest onze dochter plassen. Ze riep hem, dus haalde hij haar uit bed om te plassen. Ze vroeg hem toen ze op de wc zat: "Ben je boos papa?" En hij zei ja. Dat ze gewoon naar hem moest luisteren als ze naar bed moet.

Ik hoorde dat beneden aan en zei tegen hem dat hij het goed moest maken met haar, vóór hij haar weer in bed legde. Dat deed hij en ze ging lekker slapen, ik moest haar wel naar bed brengen, maar dat ging goed. Geen probleem zou je zeggen.

Maar...nu vraagt ze dus zo'n 6x per dag aan haar vader of hij niet boos is op haar. En dat breekt vooral zijn hart, maar ook het mijne. Hij werd één keer echt boos op haar, en neem van me aan, hij schreeuwde niet of zo, hij was gewoon duidelijk. Maar nu moet hij haar iedere keer geruststellen dat hij niet boos is.

Hij zit hier echt heel erg mee en hij heeft al tegen haar gezegd dat papa echt niet boos is, dat ze dit niet steeds hoeft te vragen, dat ze hartstikke lief is etc... Ik heb ook al gezegd dat ze dit niet meer mag vragen aan papa omdat dat niet hoeft...ze knikt dan, en vraagt het een kwartier later weer aan hem.

Wat moeten we hier nou aan doen? Ze is gek op haar vader, kroelt met hem, vraagt vaak naar hem, maar is duidelijk bezig met de verschillen tussen papa en mama. Ik ben wat makkelijker dan mijn man en dat begint ze te merken denk ik.

Ik vind het zo zielig voor hem! Wat moet ik nou doen? Het niet zo serieus nemen? Negeren? Boos worden als ze het weer vraagt? Tips???

Groetjes,
Janet.
 
Nou, ik denk dat je er misschien even niet teveel aandacht aan moet geven..Nog 1 keer duidelijk uit leggen waarom hij toen boos, was, en dat dat nu niet meer aan de orde is..en vooral ook dat het gedrag niet leuk was, niet je kind zelf.
Ik weet dat ik echt wel eens bozer ben geweest dan wat je schrijft..haha
Maar onze kids komen op hun leeftijd wel met ander dingen..
Dus tuurlijk is het vervelend, maar ook papa's en mama's zijn mensen..en ja, die worden weleens boos..
Gelukkig weten ze ook best dat het weer goed komt, en je onvoorwaardelijk van ze houdt!

Voel je niet te schuldig..hoe moeilijk ook!
Gr Rina
 
Bedankt Rina, voor je snelle reactie. Ik zat er echt ff mee. Of nou ja, mijn man zit er echt mee. Hij is er stil van en dan weet ik genoeg *zucht*. Het is zo'n 'grote bek, klein hartje' type.

Ik had ook al bedacht dat dit een vorm van aandacht is, want hij wordt meteen superlief tegen haar als ze dat vraagt. "Nee joh, natuurlijk niet, je bent mijn schatje, mijn moppie, je bent harstikke lief, waarom zou papa nou boos zijn op jou?" Dat is natuurlijk heerlijk voor haar haha. Hmm...dus hij moet het negeren? "Nee, papa is nu niet boos." En verder gaan?
 
Ik denk ook dat je het moet negeren hoor. En ze vraagt wel veel bevestiging. Misschien moet hij proberen om gewoon te zeggen dat ze lief is als je denkt dat ze het weer gaat vragen. Dus dan doet ze het misschien niet meer?

groetjes Maris
 
Hallo Mariska,

Dank je voor je reactie. Ja, ze vraagt inderdaad veel bevestiging maar ze is dit ook gewend omdat iedereen (en dan ook iedereen, tot en met winkelpersoneel aan toe) altijd tegen haar zegt dat ze zo lief is. Want dat is ze ook. Misschien wel iets te lief. Ze zal nooit slaan, is niet brutaal, ze deelt alles met iedereen, komt je een knuffel geven en streelt je over je wang, gaat mensen uit zichzelf een handje geven... ze doet zelfs uit zichzelf haar doppen terug op haar stiften en ruimt alles zelf op. Ik heb haar dat niet geleerd hoor! Ben zelf nogal slordig haha.

Maar goed, juist door al die lieve dingen krijgt ze van iedereen steeds die bevestiging. En als er al iemand boos op haar wordt, in dit geval papa, schrikt ze zich dood denk ik. Hoewel ik ook wel een paar keer flink duidelijk ben geweest, maar ik gebruikte het woord 'boos' niet.

Maar ik ga het proberen! Bedankt!!

 
Alice herhaalt ook alles een paar dagen totdat je er helemaal gek van bent dus het zou hier ook zo kunnen gebeuren. En inderdaad gewoon negeren is het beste, als je er elke keer op in gaat dan wordt het leuk!

Groetjes Alberdien
 
Hoi Janet,

Ik had ditzelfde gisteren met Sven. Hij ging echt even over schreef en omdat hij de laatste tijd al niet zo lief is ben ik echt even uit mijn slof geschoten. Mijn geduld was gewoon helemaal op. Hij schrok er wel van en vroeg later ook of ik nog boos was.
Ik zei hem dat ik nu niet meer boos was maar dat als Sven stout doet, ik wel eens boos wordt op hem. Daarna heb ik er geen aandacht meer aan besteed, heb hem afgeleid en we zijn weer verder gegaan waar we mee bezig waren.
Wij geven Sven nu door de dag heen een hoop complimentjes waardoor hij al de bevestiging krijgt voordat hij het zelf moet vragen.
Misschien kan je man dat ook doen? Amy gewoon voor zijn met haar vraag (zoooo wat is Amy goed bezig, dat vindt papa fijn!). Misschien gaat het dan vanzelf over.

Groetjes,
Maike
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan