ben je zelf anders geworden dan je dacht?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi, hoi,
Wat kun je veranderen als je zo'n kleintje hebt he!! Ik dacht van mezelf altijd dat ik een "stoere" mama zou worden. Ik kom dingen tegen van mezelf dat ik niet had verwacht dat ik zo zou zijn. Door mijn werk in de ambulancehulpverlening sta ik stevig in mijn schoenen en ben ik niet zo gauw van mijn stuk gebracht (dacht ik). Nu merk ik aan mezelf dat ik wel een beetje een watje ben geworden hahahaha. Zo bezorgd, bezitterig, ik heb Evi het liefst voor mij alleen, ik denk dat ik de enige ben die goed voor kan zorgen, ik smelt voor haar glimlach, vind eigenlijk alles leuk wat ze doet. Alles draait om haar! Nu vindt ik dat niet erg hoor! Mijn man krijgt ook nog aandacht hoor! (als Evi in bed ligt) hahahahha. Soms had ik een oordeel over een ander met een kleintje en nu doe ik het zelf ook!

Zijn jullie anders geworden dan je had verwacht?

groetjes Sonja mama van Evi (6-1)
 
Hoi Sonja,

Herkenbaar! Ik vind het huishouden ineens veel belangijker, ben veel liever thuis dan voorheen en zorg ervoor dat alles in orde is. Wat ik ook raar vind is dat ik ondanks mijn instelling van 'volg je gevoel' over alles ga lezen in boeken en op internet. Toch even die bevestiging zoeken en dan liefst drie keer! Had ik niet van mezelf verwacht. Wat ik zoveel mogelijk probeer te voorkomen is dat ik mijn man ga vertellen wat hij moet doen en hoe, maar stiekem is dat toch al de nodige keren gebeurd.. terwijl ik daar zo'n hekel aan heb!

Ach ja, dat zijn een paar kleinigheidjes, want het mama-zijn heeft mij zooooo gelukkig gemaakt. Ik ben helemaal verliefd op mijn meisje en op mijn man die een superpapa is!

Groetjes en geniet dus ook maar van die gekke trekjes!
Dionne
 
hoi sonja
dat heb ik ook heel sterk, toen ik nog zwanger was dacht ik, als ze geboren is kan ik haar ergens dumpen en weer heerlijk naar de kroeg. dat was namelijk mijn grootste hobby. nou vergeet het maar ,wat heb ik daar nog te zoeken?
als mijn vriend haar verzorgt moet ik ook mijn tong afbijten en moet ik mezelf dwingen er niet telkens met mijn neus bovenop te blijven staan. dat had ik echt niet achter mezelf gezocht maar ik ben ook zoooooooo verliefd,zo verliefd ben ik nog nooit geweest, ik hoop wel dat dit overgaat wandt ik zou haar toch ooit haar eigen leven moeten laten leiden, en ze moet toch ook haar eigen fouten maken.o jee ze huilt mag ik weer even aan haar zitten

sterkte mama  
 
ik heb dat niet.wat me wel opvalt is dat ik minder onzeker ben dan ik verwacht had.ik lijk precies te weten wat mn kindje nodig heeft en dat had ik niet verwacht.moederinstinct bestaat echt!onvoorstelbaar.
groetjes kari
 
Ik ben veel assertiever geworden en ik zeg het nu veel eerder als iets me niet zint. Vooral tegen vreemden en zeker als het over mijn dochtertje gaat. Ik ben wel redelijk makkelijk in haar achter laten bij een ander, maar ik ben niet langer weg dan noodzakelijk. Zo paste er laatst een moeder van 4 kinderen op die van mij en ik ging niet weg zonder een hoop instructies en ik vroeg of ik haar nog moest verschonen en of ze mijn telefoonnummer nodig had. Dat terwijl ik alleen maar een boodschapje van een half uur moest doen en zij echt nog wel wist hoe ze een luier moest verschonen.

Met mijn man maak ik me geen zorgen, toen ik ziek was, de eerste week na de bevalling deed hij alles (behalve de borst geven, maar hij legde haar wel aan). Ik kon niets en kon Laura totaal niet verzorgen of maar aandacht geven. Hij heeft het af en toe wel bij mij, ook nog naweeen van de eerste week, denk ik.

Groetjes Ilona
 
Ik moet bekennen dat ik van te voren niet zo diep had nagedacht over het moederschap en hoe ik dan zou zijn, was zo druk met zwanger zijn...
Nu vind ik mezelf toch niet echt veranderd, Ik ben wel iets flexibeler geworden, maar dat kan ook niet anders met zo'n kleintje (ik was iemand die graag dingen dagen van te voren gepland had en er dan slecht tegen kon als iets die plannen in de war stuurde...  ha, ha, en zo'n iemand neemt een kindje ). Ook vind ik mezelf geduldiger dan ik dacht te kunnen zijn, vooral met Christian. En ik betrap me er ook op dat ik inderdaad toch het allerbeste weet hoe er gezorgd moet worden voor mijn ventje, ook papa krijgt regelmatig "tips" van mij, ha, ha! Toch ben ik niet erg bezitterig, als de mensen het ongeveer doen zoals ik hun heb uitgelegd, ach, dan mag hij uren bij iemand anders zijn. Maar eerlijk is eerlijk, we hebben hem nog niet echt voor langere tijd bij iemand anders achter gelaten...

Groetjes, Karin
Mama van Christian (4 weken)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan