ben nieuw en heb jullie adviezen nodig!!

[Anoniem]

Hallo allemaal,

Ik hoor eigenlijk bij najaar 2006 maar ik denk dat ik hier beter aansluit. Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Elly en ik ben  op 8 oktober 2006 bevallen van een hele mooie lieve meid Jara. Zoals het onderwerp al zei ik heb jullie adviezen nodig maar daarvoor moet ik jullie eerst even vertellen over de situatie van de afgelopen 9  maanden.

Ik heb een hele snelle maar wel een hele zware bevalling gehad, Jara lag met haar achter hoofd achter dus is zij uiteindelijk in het ziekenhuis met een vacuum (?) gehaald. Een uur later toen ik van bed wou kon ik niet rechtop staan, ik dacht dat het kwam door de hechtingen en daardoor niet goed durfde te bewegen. Alleen was dit niet zo, ik had bekkeninstabiliteit en daardoor Jara de eerste 5 maand niet zelf kunnen verzorgen en oppakken en weg leggen. Ik kon alleen borstvoeding en later de fles geven. Toen ik het eenmaal wel kon heb ik haar naar mij toe getrokken en niet meer  losgelaten, in die zin dat ik alles zelf wou doen, een inhaalslag maken.
Maar nu moet ik weer aan het werk en ik werk voornamelijk s avonds en dat betekend  dat mijn vriend haar nu naar bed moet brengen, alleen pikt zij dat absoluut niet. Ze huilt nooit maar gisteravond heb ik gehoord hoe zij dan hartverscheurend moet huilen en overstuur is en ze geeft het niet op. Zodra ik na een paar uur haar op bed leg dan slaapt ze direct.
Ik geef mij  hiervan een beetje de schuld omdat ik haar de afgelopen maanden niet door anderen heb laten verzorgen maar dat kon ik absoluut niet.

Nu is mijn vraag  hebben jullie adviezen en tips hoe mijn vriend dit het beste kan aanpakken? hebben jullie het zelf ook meegemaakt, is dit eenkennigheid of komt dit door de situatie?
Ik hoop wat van jullie te horen.

Groeten van Elly.

 

[Anoniem]

Hoi, ons zoontje is van 7 oktober, en hij doet dit ook op het moment. Het hoort ook wel bij de leeftijd denk ik We proberen het toch steeds weer, de aanhouder wint, hoop ik. Meestal geven we hem 10 minuten de tijd om in slaap te vallen, en dan geven we hem de speen, en dit herhalen we telkens weer. Ik denk dat je even door de zure appel heen moet. Als je nu gaat toegeven, is het einde zoek, ze zal het toch moeten leren, lijkt me. Ik wens je heel veel succes Groetjes Wendy

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik schrijf even snel een reactie (ja dames, weer illegaal op mijn werk). Het is de leeftijd, en ja ze zal erg aan jou als persoon  hangen, maar je moet nu proberen door te zetten.

Ik heb het zelfde met Tess, ik ben een alleenstaande moeder en ze hangt dus heel erg aan me, maar ik moet werken dus ze ziet me 4 dagen in de week alleen 's morgen en 's avonds. In het weekend zit ze aan me vast geplakt. Van de week bij het KDV ging ze helemaal over de rooie, ze wilde echt niet, ik heb me omgedraait en ben weg gelopen, ze bleef vol houden met huilen, toen hebben ze haar op bed gelegt en na een half uur er weer uit gehaald en het was over. In bed lag ze samen met haar knuffel te praten. Ze had dus het vertrouwde terug en er was niets meer aan de hand.

Ook 's avonds is het wel eens blerren, na 15min even terug naar boven met wat sap, dan weer terug in bed en ja dan huilt ze weer, maar het stopt na ongeveer een 30min.

Hoe hard het ook is, ik denk dat het beste is dat je vriend haar vaker naar bed brengt en hij de gene is die haar troost als ze niet wil gaan slapen. Laat hem er een echt ritueel van maken, bijvoorbeeld tandjes poetsen, pyama aan, boekje leven in de slaapkamer en dan alle beren dag zeggen en vervolgens het bedje in. Gaat ze huilen, terug lopen, neer leggen en zeggen nu gaan we slapen. Blijft ze huilen na 15min even gaan kijken, niets zeggen, neer leggen. Nog eens 15min later, even wat drinken geven, zonder veel te zeggen of licht aan te doen. Knuffel en terug in bed. Ik denk dat het belangrijk is dat je vriend dit een aantal dagen doet. Zodat ze went dat andere haar ook in bed leggen.

Het is hard voor de mama en het huilen gaat vaak door merg en been, maar ze zijn zo slim, ze weten zo hoe ze iets gedaan kunnen krijgen.

Lukt dit niet, misschien een tijdje samen naar bed brengen, waarbij je vriend alles doet en jij alleen maar op de achtergrond aanwezig bent. En het zo opbouwen.

Zoals je ziet, veel adviezen, maar je moet vooral je eigen gevoel volgen, wil jij haar niet laten huilen, dan moet je dat vooral ook niet doen omdat ik het zeg.

Heel veel succes en ik hoop snel te horen of je resultaten hebt kunnen bereiken bij de kleine meid.

groetjes Nanda, mv Tess (17-08-06)