Ben weer terug

Hoi iedereen,

ben erg lang weg geweest.
Maar heb een heftige tijd achter de rug.
Paar maanden geleden was ik plots links verlamd en ben ik met spoed opgenomen
gweest omdat het vermoeden bestond dat ik een hersenbloeding zou hebben.
Scan en onderzoeken gehad was niks op te zien en het gevoel kwam langzaam weer terug. Dus mocht ik naar huis. Sinds die tijd heb ik hoofdpijn en een hoge bloeddruk.
Als ik erg moe ben komen de verlammingsverschijnselen ook weer terug dus weer een scan gehad. Niets op te zien dus nu moet ik door de mri. Om te kijken of er litteken weefsel zit en om ziektebeelden zoals ms uit te sluiten.
Heb verschillende opnames achter de rug omdat de bloeddruk niet goed is.
Mocht op aandringen naar huis want de twee kids zijn helemaal uit hun doen en willen inmiddels nergens meer heen. ZIjn een paar weken heen en weer geslingerd van opa en oma enz. enz.
Dus mocht naar huis als ik maar niks doe en op m'n bed ga liggen.
Nou dat valt niet mee ... heb nu hulp in de huishouding en er zijn lieve mensen die de oudste van en naar school brengen.
Ben nu erg hard aan het aftellen voor de kinderen hoop voor hun dat het maar snel komt. Ben nu 34 weken dus einde is al een beetje in zicht.

Hoe gaat het met de rest allemaal??
Ga straks eerst eens een beetje bij lezen.

Iedereen veel sterkte toe gewenst met de laatste loodjes en ik hoop als ik fit genoeg ben om nog eens snel terug te komen op dit forum.

Groetjes Karin.
 
Hoi Karin,

Wat een verhaal zeg meid!
Ben er beetje stil van.
En ik maar mopperen over mijn kwalen, nou die vallen in het niet als ik de jouwe zo lees.
Idd ook heel vervend voor de kids. Mijn zoontje zegt er niet zoveel over maar merk aan hem dat hij het ook niet zo leuk meer vind. Heb door heftige bekkenklachten een bankhangsyndroom PPPFFFFF.
Hij moet veel voor mij oprapen, omdat bukken de klachten verergerd.
Is er verder uit de mri scan niks gekomen?
Nou hoop voor je dat je op tijd bevalt en dat je klachten ook mee verdwijnen.
Sterkte nog even voor de laatste loodjes, het eind is in zicht.

Groetjes Evelien mv Dylan en 37+3 zwanger
 
Ha Karin,

Wat een verhaal zeg, pfewww... dat is schrikken !! Ik kan me voorstellen dat je hele andere dingen aan je hoofd hebt. En dan klaag ik ... mmm... zet me wel meteen met beide benen op de grond !! Veel sterkte de komende weken.
 
Ha Karin,

Fijn dat je toch even je verhaal doet hier bij ons. Maar wat voor een verhaal. Ik kan me voor stellen dat je blij zult zijn dat je thuis bent ookal is het natuurlijk niet echt ideaal. Maar ja, zoals je al zegt...de laatste loodjes. Het is maar te hopen dat dan al die vervelende dingen ook over zijn! Je zult wel hard geschrokken zijn!
Ik hoop dat het nu een beetje met je gaat en je toch een beetje kunt genieten van de rest van je zwangerschap!
Sterkte

Groetjes Yvonne
 
Lieve Karin,

wat een verhaal! Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Ik wens je verder nog sterkte en hopelijk hebben ze al snel een diagnose en gaat het weer over. Wel vervelend zo aan het eind van je zwangerschap.

Liefs,
 
hey Karin,
sjonge zeg... ik schrik er echt van! en je had nog wel zo'n mooie zwangerschap vergeleken bij de andere 2 zei je toen...!! echt eng om niks te weten denk ik! hopelijk weten ze snel iets zodat er iets aan gedaan kan worden?!! Vervelend dat je niks kan/mag doen, maar voor jezelf wel het beste denk ik!?

heel veel sterkte toegewenst ook voor je man en je kindjes!!

liefs Elise
 
Terug
Bovenaan