Hoi meiden!
Na enige tijd afwezig te zijn geweest meld ik mij weer! Sommige weten het misschien nog, ik had wat priveproblemen waardoor we onze kinderwens in de kast hadden gezet. Inmiddels gaat het stukken beter thuis en gaan we weer voor een kindje!
Met de gyn zijn we overeen gekomen dat we in januari voor IUI gaan. Bij mij zijn alle testen goed maar mijn vriend had 2 keer een slechte zaaduitslag waardoor de gyn ons IUI adviseerde. Spannend!!
Maar nu ben ik toch wel erg in de war...
Op dinsdag 30 november heb ik een positieve ovulatietest gehad. Keurig geklust die dag.
Nou had ik gisteren bij het afvegen een heel klein spoortje bruin bloed aan het papier en dacht ik ongesteld te worden. Het was inmiddels dag 32 dus erg laat voor mijn doen. Ik heb er gister eind van de ochtend een tampon ingedaan omdat ik verwacht had dat de dijken wel door zouden breken.Meestal begin ik nl met een kleine beetje rood bloed en is het binnen een uur doorgebroken. Gisteravond (beetje laat) haalde ik de tampon eruit en zat er een klein beetje bruin bloed aan??!! Sindsdien geen enkel spoor van wat voor bloed dan ook te bekennen?? Ik ga nu elke half uur naar het toilet maar niks he!!!
Omdat we al bijna 2 jaar bezig zijn, mijn man slecht zaad heeft en ik een klein beetje bruin bloed ben verloren durf ik niet te hopen op een spontane zwangerschap!!
Ik durf er natuurlijk buiten mijn man om met niemand over te praten dus dit lucht wel even op!!
We hebben afgesproken dat als ik vandaag niet ga bloeden we vanavond een test gaan doen.
Nou heb ik wel altijd late eisprongen en was ik bij mijn zoon ook 1 1/2 week overtijd voor ik positief testte maar we gaan het toch proberen. Ik ben inmiddels op van de zenuwen en ben blij dat ik zo op pad moet heel NL door rijden.
Duimen jullie mee?
Het zou wel ECHT een wonder zijn als ik nu zwanger ben!! Maar des te banger ben ik dan dat ik gestraft word en het zal eindigen in een miskraam!!
Pfffff jullie horen van mij!
Ps bedankt voor het lezen van dit mage verhaal ;-)
Liefs Joy
Na enige tijd afwezig te zijn geweest meld ik mij weer! Sommige weten het misschien nog, ik had wat priveproblemen waardoor we onze kinderwens in de kast hadden gezet. Inmiddels gaat het stukken beter thuis en gaan we weer voor een kindje!
Met de gyn zijn we overeen gekomen dat we in januari voor IUI gaan. Bij mij zijn alle testen goed maar mijn vriend had 2 keer een slechte zaaduitslag waardoor de gyn ons IUI adviseerde. Spannend!!
Maar nu ben ik toch wel erg in de war...
Op dinsdag 30 november heb ik een positieve ovulatietest gehad. Keurig geklust die dag.
Nou had ik gisteren bij het afvegen een heel klein spoortje bruin bloed aan het papier en dacht ik ongesteld te worden. Het was inmiddels dag 32 dus erg laat voor mijn doen. Ik heb er gister eind van de ochtend een tampon ingedaan omdat ik verwacht had dat de dijken wel door zouden breken.Meestal begin ik nl met een kleine beetje rood bloed en is het binnen een uur doorgebroken. Gisteravond (beetje laat) haalde ik de tampon eruit en zat er een klein beetje bruin bloed aan??!! Sindsdien geen enkel spoor van wat voor bloed dan ook te bekennen?? Ik ga nu elke half uur naar het toilet maar niks he!!!
Omdat we al bijna 2 jaar bezig zijn, mijn man slecht zaad heeft en ik een klein beetje bruin bloed ben verloren durf ik niet te hopen op een spontane zwangerschap!!
Ik durf er natuurlijk buiten mijn man om met niemand over te praten dus dit lucht wel even op!!
We hebben afgesproken dat als ik vandaag niet ga bloeden we vanavond een test gaan doen.
Nou heb ik wel altijd late eisprongen en was ik bij mijn zoon ook 1 1/2 week overtijd voor ik positief testte maar we gaan het toch proberen. Ik ben inmiddels op van de zenuwen en ben blij dat ik zo op pad moet heel NL door rijden.
Duimen jullie mee?
Het zou wel ECHT een wonder zijn als ik nu zwanger ben!! Maar des te banger ben ik dan dat ik gestraft word en het zal eindigen in een miskraam!!
Pfffff jullie horen van mij!
Ps bedankt voor het lezen van dit mage verhaal ;-)
Liefs Joy