A
Anoniem
Guest
in mijn eerder topic had ik al verteld dat bente op ziekenhuis heeft gelegen ivm kinkhoest.
na dat ze ontslagen was uit het ziekenhuis. ging het een paar dagen redelijk.
tot weer die bewuste nacht, ze was weer aan t stikken, haar oogjes rolde weer weg en werd weer helemaal slap. ze stak haar handjes naar ons uit, als of ze wilden zeggen help me nu toch. we zijn meteen weer naar ziekenhuis gegaan en ze moest weer aan de hart en zuurstof bewaking. daar heeft ze ook een paar aanvallen gehad, helaas kunnen ze niet veel doen als aleen maar met de ballon haar wat extra zuurstof geven,
ze hebben weer bloedgeprikt om te kijken of de waarde is gestegen, aleen de uitslag krijgen we pas over 4 weken, nu naar een week zijn we weer thuis, nog niet thuis aangekomen. en het gebeurde weer. ziekenhuis gebeld, daar kregen we de mededeling het kan 100 dagen duren, omdat ze niet bewustenloos is geraakt, vonden hun het niet nodig om weer opnamen te doen, omdat de laatste twee dagen de zuurstof maar omlaag ging tot 90% en hun hebben de norm van 93 dus vonden ze het blijkbaar niet erg genoeg, snachts slapen wij nauwelijks want bij iedere kuch gaat het licht al aan, als we ook maar even geslapen hebben gaan we luisteren. of ze nog ademt. durven haar niet boven te leggen aleen, dus mams of paps gaat maar mee naar bed, haar bedje staat nu naast dat van ons, of ze wordt slapend op de bank gelegdt tot negen uur savonds, oudste dochter moet nu ook naar kinderarts, zij hoest ook heel erg aleen is het bij kinderen boven de 1 jaar niet gevaarlijk, maar zij heeft wel een hele dikke knobbel tussen haar zwevende ribben, waar van de artsen zeggen dat het niet met kinkhoest te maken.(zelf denk ik dat het door het extreme hoesten komt)
maar van alles spookt je nu door het hoofd. op het moment durven we nu ook niet met bente naar buiten, bang dat ze nog meer gaat hoesten,
volgende week moet ze naar de kinderlongarts, vond vreemd dat ze die niet even op het ziekenhuis langs hebben gestuurt, kreeg bij ontslag een briefje mee dat ik daar dringend een afspraak moest maken, eerste afspraak kon pas in november met veel aandringen kunnen we volgende week terecht,
hoop dat het snel beter gaat want 100 dagen in het voor uitzicht is toch wel wat.
liefs een bezorgde mama,
na dat ze ontslagen was uit het ziekenhuis. ging het een paar dagen redelijk.
tot weer die bewuste nacht, ze was weer aan t stikken, haar oogjes rolde weer weg en werd weer helemaal slap. ze stak haar handjes naar ons uit, als of ze wilden zeggen help me nu toch. we zijn meteen weer naar ziekenhuis gegaan en ze moest weer aan de hart en zuurstof bewaking. daar heeft ze ook een paar aanvallen gehad, helaas kunnen ze niet veel doen als aleen maar met de ballon haar wat extra zuurstof geven,
ze hebben weer bloedgeprikt om te kijken of de waarde is gestegen, aleen de uitslag krijgen we pas over 4 weken, nu naar een week zijn we weer thuis, nog niet thuis aangekomen. en het gebeurde weer. ziekenhuis gebeld, daar kregen we de mededeling het kan 100 dagen duren, omdat ze niet bewustenloos is geraakt, vonden hun het niet nodig om weer opnamen te doen, omdat de laatste twee dagen de zuurstof maar omlaag ging tot 90% en hun hebben de norm van 93 dus vonden ze het blijkbaar niet erg genoeg, snachts slapen wij nauwelijks want bij iedere kuch gaat het licht al aan, als we ook maar even geslapen hebben gaan we luisteren. of ze nog ademt. durven haar niet boven te leggen aleen, dus mams of paps gaat maar mee naar bed, haar bedje staat nu naast dat van ons, of ze wordt slapend op de bank gelegdt tot negen uur savonds, oudste dochter moet nu ook naar kinderarts, zij hoest ook heel erg aleen is het bij kinderen boven de 1 jaar niet gevaarlijk, maar zij heeft wel een hele dikke knobbel tussen haar zwevende ribben, waar van de artsen zeggen dat het niet met kinkhoest te maken.(zelf denk ik dat het door het extreme hoesten komt)
maar van alles spookt je nu door het hoofd. op het moment durven we nu ook niet met bente naar buiten, bang dat ze nog meer gaat hoesten,
volgende week moet ze naar de kinderlongarts, vond vreemd dat ze die niet even op het ziekenhuis langs hebben gestuurt, kreeg bij ontslag een briefje mee dat ik daar dringend een afspraak moest maken, eerste afspraak kon pas in november met veel aandringen kunnen we volgende week terecht,
hoop dat het snel beter gaat want 100 dagen in het voor uitzicht is toch wel wat.
liefs een bezorgde mama,