Besluit nemen om te stoppen?

Meiden, bedankt voor jullie meeleven en reageren op mijn berichtjes. Ik merk dat dit me goed heeft gedaan! Inmiddels is er overleg tussen de artsen geweest; en hebben zij aangegeven dat IUI voor ons waarschijnlijk geen zwangerschap te weeg zal brengen. Zij hebben aangegeven dat we evt voor IVF zouden mogen gaan. Zelf zie ik dit niet zitten. Ik merk dat alles rondom de IUI me al veel deed en doet; en ben erg bang dat ik misschien depressief zal worden. Dit ben ik jaren geleden ook erg geweest; en daar zit ik echt niet op te wachten! Dus nu moet ik de stap nog zetten om terug te gaan bellen en door te geven dat we niet verder willen. We zouden er over na denken; nou, dat hebben we dus gedaan. Ik besef dat we er niet mee zijn om te stoppen. Maar wie weet... De kans is niet 0 om nog eens zwanger geworden en het is tenslotte een keer gelukt... Ik weet niet hoe vaak ik hier nog rond zal dwalen; maar ik wilde jullie in elk geval even laten weten hoe het er hier voor staat. Ik voel me heel verdrietig; maar heb er wel vrede mee. Het is een bewuste keuze; en de verwerking moeten we toch door in de loop van de tijd. Ik hoop dat dit een beetje lukken gaat. Wie weet kom ik nog eens advies vragen... Tja, en misschien... kom ik nog eens met goed nieuws? Wie zal het zeggen... Volgende week weten we of deze laatste IUI iets heeft gedaan; (nog 4 dagen) ik heb echt geen idee... Heb wel continu pijnlijke borsten; maar ja, dat kreeg ik van de pregnyl ook al. Weet alleen niet meer van de vorige keer of dat bleef tot de ongi. Nu heb ik het dus nog steeds. Hoe is dat bij jullie? Meiden, ik wens jullie in alles veel succes; en sterkte! Weet dat ik aan jullie denk; en ik hoop dat jullie meer succes hebben... Liefs mama30
 
Moeilijk besluit hoor..Wij hebben ook heel lang gedacht of we wel aan ICSI wilden beginnen. Er zijn zoooveel dingen omheen waar je rekening mee moet houden. Uiteindelijk hadden we na lang wikken en wegen besloten dat we het toch een keer zouden proberen en toen was ik ineens spontaan zwanger!
Goed dat je toch wel n beetje positief er tegen aan kunt kijken, en als je van te voren het hele proces al niet ziet zitten, kan ik me voorstellen dat je de keuze neemt om het toch niet te doen..
sterkte in deze tijd, en wie weet horen we een keer een positief bericht!
 
Wat een dapper besluit,
maar wat verdrietig ook.
Neem in ieder geval de tijd om verdrietig te zijn en dit toch een paatsje te geven.
Hopelijk zien we je hier toch nog een keertje terug met blij nieuws.

Ik blijf het wel bizar vinden dat je al eens zwanger bent geweest en een kindje hebt gekregen het nu niet meer lukt.
Zelf zitten we nu ook in zo'n situatie.
Onze dochter is nu 3 jaar.We zijn 1,5 jaar bezig voor een tweede kindje,in september mogen we weer terug naar de gyn,eventueel voor IUI. Voor mijn man hoeft het niet meer zo nodig,hij zegt dat we zo toch ook gelukkig zijn.En dat is ook zo. Het is net wat je zegt, was de eerste dan een groter wonder dan dat we zelf al dachten? Ik begin er ook steeds meer vrede mee te krijgen als het niet zou lukken. Al wil ik de IUI zeker nog een kans geven.

Sterkte met alles
liefs Fleur
 
hai,

Dapper van je om dit besluit te nemen. Wij zij nu 4 jaar bezig (hebben allebei 2 kinderen uit eerdere relatie) en hebben 2 keer iui gehad. Ook 2 spontane zwangerschappen maar helaas ook 2 keer miskraam. Toen kwam ook de keuze voor ivf. Ik zag er ook erg tegenop, vooral door de verhalen van dat het zo zwaar is en dat je relatie eronder kan lijden. We zijn er toch voor gegaan en het viel me 150% mee. Nergens geen last van gehad, helaas geen zwangerschap maar we gaan zeker voor de volgende poging. Ik ben ook 3 jaar geleden erg depressief geweest maar ik heb er geen last van gehad, zo zie je maar dat het voor iedereen anders is en je wat dat betreft niet van verhalen mag uitgaan. Ik hoop dat je toch alsnog zwanger bent van de iui en anders heel veel sterkte met het nemen van jullie besluit.

Gr. Debby
 
hey

wat een moedig besluit. Wij zijn ook over na aan het denken wat we gaan doen.
we zijn nu al 2 en halfjr bezig voor een 2e. onze dochter kwam spontaan na doorspoeling.(niks gevonden toen).
en nu hebben we al 3 iui pogingen gehad, met clomid en pregnyl. Vanaf vandaag ga ik gonal-f spuiten elke dag en dan ook pregnyl en dan hopen dat gaat helpen. Maar mijn/onze moed gaat ook erg steeds meer zakken. geloven er niet echt meer in.
Me man heeft eigenlijk al voor zichzelf al besloten hierna testoppen, ik twijfel nog wel eens. Maar ben bang dat ik ifv nniet aan kan, ben ook depressief geweest een paar jr geleden en ik ben zwaar astmapatient. Dnek dat de drukk enz te zwaar voor me gaat worden. Maar wil graag een 2e ook voor me dochtertje.

stertke ermee.
 
Terug
Bovenaan