halo alemaal duurde wat langer als verwacht maar het was even niet niks zal bij het begin beginen maandag 2 april ging ik slaapen maar van te vooren keek ik altyd in de spiegel naar me buik vond ik mooi zie ik er ineen een soort zak hangen teweijl mijn buik altys heel strak was en had wat steeken denk zal wel over gaan dus ben gewoon gan slaapen smorgens kom mijn moeder en ik laat het haar zien ze zegt je moetnaar zieknhuis ik zeg val wel mee denk maar toch maar even gebelt en mog gelijk koomen daar aan de ctg eerst gekeeken of ik onsluiting had niet dus de ctg was goed maar ze zeidn moest er tot 1 uur aan ligen was inmidels alf 11 steeds kom de zuster kijken toen nog echo was hij nog gedraait ik was toen 37 weekenmaar kreeg steeds meer harde buiken pijn in me rug koomen ze met 5 bine storemen en zegen we gaan het haalen ik huilen want deze eide was zo zwaar voor mij zo veel van julie weeten dus klaar gemaakt voor de keizersnee nu blijkt achteraf dat ik een dreigde placenta loslaating had was nog niet maar dreigde en ze woude geen risco neeme en is hij gelijk gehaalt ales was goed met hem moest aleen een uurtje in de cofeuseu van weegen zijn longetjes om dat hij ineens uit mijn baar moeder is gehaalt was hij geschroken maar dylan doe het nu heel goed en ben leker aan het genieten van hem ben echt verlieft op hem hhahahaahh dit was zo beetje mijn verhaal dus julie snapen dat ik dit ales weer even moest verwerken groetjes jolanda