Eens kijken of het nu wel lukt... .reageren lukt nl niet! (stom forum).
Allereerst tnx voor alle reacties.
Ik ben gister dus bij de gyn geweest en de soap wordt nu helemaal compleet.
Longontsteking kan een kenmerk zijn van Q-koorts. Deze heb ik net voor de zwangerschap gehad (tijdens mijn vruchtbare periode zeg maar) dus wordt ik daarvoor wel elke 3 maanden getest. Wat ik niet wist, was dat deze in de zwangerschap kan opvlammen en zelfs tot een chronische vorm kan leiden. En dat is echt niet leuk!
Dat heeft wel gevolgen: mijn baby wordt sowieso al gecontroleerd op navelstreng, vruchtwater en placenta, dat wist ik al. Maar stel dat ik nu inderdaad Q-koorts heb, dan ben ik dus wel zeer besmettelijk tijdens de bevalling, omdat deze @#$#@-bacterie in het vruchtwater zit. Van de o zo gezellige huiskamerachtige verloskamer in het ziekenhuis (ik heb ze gezien, ze zijn echt supermooi), krijg ik dan allemaal van die mensen met kapjes aan mijn bed. Zelfs mijn man moet dan handschoenen aan en een mondkapje voor etc. GRRRRR!
Had ik tot de 38 weken alle vertrouwen in mijn bevalling, die is nu weg. Of ja, het vertrouwen niet, maar wel het vertrouwen in hoe het zou gaan. Ik had me dit dus heel anders voorgesteld. Inmiddels ga ik elke avond huilend naar bed omdat er weer een dag niks gebeurd is. Ik zit er gewoon doorheen. Met bijna 40 weken, wil ik dat kindje nu uit mijn buik, zodat mijn lichaam kan herstellen met de nodige medicatie. Nu krijg ik wel antibiotica, maar het is er 1 van het soort dat bijv. de Q-koorts niet verhelpt en mijn hoesten kan ik alleen oplossen door codeïne tabletten en die mag ik niet. Ik snap dat wel, maar ik baal dus ontzettend. Ik geloof niet in al die fabeltjes van ananassen eten en zo, dus daar begin ik niet aan. Elke dag zeg ik tegen onze baby: kom nou! We zijn er zo aan toe en mama is er zo klaar mee. Misschien moet ik dat ook maar niet doen.
Ik ben boos, op wie weet ik niet. Op de geitenboeren die me ziek hebben gemaakt; op de verloskundigen die me niet voorbereid hebben dat dit zou kunnen gebeuren; op minister Klink en Verburg, omdat ze de Q-koorts uit de hand hebben laten lopen. Jammer alleen dat ik met de boosheid niks kan. Ik ben verdrietig, omdat ik het einde van mijn zwangerschap anders in gedachte had. Ik ben hopeloos van het niet kunnen slapen vanwege het hoesten, ook overdag niet.
Ik heb ook positief nieuws: ik ben vol vertrouwen in het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben en dat geeft me wel de rust in mijn hoofd die ik nodig heb om te bevallen.
en sorry voor mijn weeklaagzang!
Gr. Tamara.
Allereerst tnx voor alle reacties.
Ik ben gister dus bij de gyn geweest en de soap wordt nu helemaal compleet.
Longontsteking kan een kenmerk zijn van Q-koorts. Deze heb ik net voor de zwangerschap gehad (tijdens mijn vruchtbare periode zeg maar) dus wordt ik daarvoor wel elke 3 maanden getest. Wat ik niet wist, was dat deze in de zwangerschap kan opvlammen en zelfs tot een chronische vorm kan leiden. En dat is echt niet leuk!
Dat heeft wel gevolgen: mijn baby wordt sowieso al gecontroleerd op navelstreng, vruchtwater en placenta, dat wist ik al. Maar stel dat ik nu inderdaad Q-koorts heb, dan ben ik dus wel zeer besmettelijk tijdens de bevalling, omdat deze @#$#@-bacterie in het vruchtwater zit. Van de o zo gezellige huiskamerachtige verloskamer in het ziekenhuis (ik heb ze gezien, ze zijn echt supermooi), krijg ik dan allemaal van die mensen met kapjes aan mijn bed. Zelfs mijn man moet dan handschoenen aan en een mondkapje voor etc. GRRRRR!
Had ik tot de 38 weken alle vertrouwen in mijn bevalling, die is nu weg. Of ja, het vertrouwen niet, maar wel het vertrouwen in hoe het zou gaan. Ik had me dit dus heel anders voorgesteld. Inmiddels ga ik elke avond huilend naar bed omdat er weer een dag niks gebeurd is. Ik zit er gewoon doorheen. Met bijna 40 weken, wil ik dat kindje nu uit mijn buik, zodat mijn lichaam kan herstellen met de nodige medicatie. Nu krijg ik wel antibiotica, maar het is er 1 van het soort dat bijv. de Q-koorts niet verhelpt en mijn hoesten kan ik alleen oplossen door codeïne tabletten en die mag ik niet. Ik snap dat wel, maar ik baal dus ontzettend. Ik geloof niet in al die fabeltjes van ananassen eten en zo, dus daar begin ik niet aan. Elke dag zeg ik tegen onze baby: kom nou! We zijn er zo aan toe en mama is er zo klaar mee. Misschien moet ik dat ook maar niet doen.
Ik ben boos, op wie weet ik niet. Op de geitenboeren die me ziek hebben gemaakt; op de verloskundigen die me niet voorbereid hebben dat dit zou kunnen gebeuren; op minister Klink en Verburg, omdat ze de Q-koorts uit de hand hebben laten lopen. Jammer alleen dat ik met de boosheid niks kan. Ik ben verdrietig, omdat ik het einde van mijn zwangerschap anders in gedachte had. Ik ben hopeloos van het niet kunnen slapen vanwege het hoesten, ook overdag niet.
Ik heb ook positief nieuws: ik ben vol vertrouwen in het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben en dat geeft me wel de rust in mijn hoofd die ik nodig heb om te bevallen.
en sorry voor mijn weeklaagzang!
Gr. Tamara.