Bevallen met 16 weken

<p>Lieve allemaal</p><p>27 december ben ik bevallen van ons engeltje, zoontje en broertje Mikail☆ zijn hartje was gestopt met kloppen in mijn buik. Een bevallen wat vooral mentaal zwaar was, een mini mensje uitgeperst wat helemaal af was maar zo klein.. Ik vroeg mij af of er meer mamas zijn die dit hebben meegemaakt en ook hoe zij zich voelden. Ik heb vaak het gevoel alsof er niks is gebeurd, ik niet zwanger ben geweest, niet ben bevallen en geen afscheid is geweest.. Een vriendin vertelde me dat ik open moet staan voor wat ik voel, maar ik weet niet hoe ik dit dan moet doen ik weet gewoon niet hoe ik me voel. Ben vooral moe, heel erg moe.. Volgende week wil ik, denk ik, weer beginnen met werken want thuis komen de muren op me af op het moment dat ik alleen ben. Geen idee hoe dit zal gaan maar ik wil het wel proberen.. </p><p>We praten er thuis wel veel over, vooral ons dochtertje, 6 jaar, heeft haar verdrietige momenten. We hebben Mikail mogen begraven op de begraafplaats dichtbij huis, een pijnlijk maar mooi afscheid met familie en vrienden om ons heen.. l</p><p>Ik heb voor mijn werk destijds cursussen gehad wtb rouwverwerking bij kinderen, daar denk ik nog vaak aan. En gebruik zeker veel hieruit naar mijn kinderen toe. Zij geven mij ook echt wel de kracht om door te gaan.. maar hoe ik me verder voel.. geen idee ☆</p>
 
Hi Mamavandrie,
wat goed dat je contact zoekt met anderen.
Rouwen is iets geks, de een gaat door met het dagelijks leven terwijl een ander echt een paar dagen/weken huilt. Er is geen goed of fout dus luister naar jezelf. Wil je werken, dan ga je lekker werken. En als je er geen behoefte aan hebt dan meld je je ziek. Een goede werkgever heeft er begrip voor dat jij even niet helemaal nogmaals functioneert. 

dit kindje was niet volledig ontwikkeld in je buik, maar zit wel in je hart. Ik denk zelfs dat het voor jou kinderen ook zo is. Ik vind het heel knap van je dat je zo open staat om te praten met je kinderen. 
Veel sterkte lieve vrouw!? zorg goed voor jezelf?
 
Dankjewel voor je lieve reactie lief wolkje. Het is inderdaad iets geks dat rouwen, vreemd gevoel. Kijk nog dagelijks naar zijn mooie foto's.. zo trots maar ook zo verdrietig tegelijk. 
 
Allereerst nog gecondoleerd.
Ik ben in november 2018 met bijna 21 weken spontaan bevallen van onze zoons. De eerste tijd leefde ik in een roes en na een maand of 2 kwam de klap. De laatste gesprekken met de gyn, de steen was besteld, mijn cyclus was op gang en mijn buik was leeg.
Iedereen rouwt anders. Zoals al eerder is gezegd is er geen goed of fout. Sterkte!
 
Dankjewel BenB. Net een jaartje terug voor jullie:( ik had gister mn laatste afspraak bij de gyn, met de stomme echo, lege baarmoeder. Het voelt zo onwerkelijk inderdaad als een soort roes zoals je zegt.. ik laat het op me af komen. Wil het misschien te graag 'goed' verwerken, vooral omdat mijn oudere kinderen en lieve man mij ook nodig hebben, net zoals ik hen nodig.
Wij zijn op zoek naar een steen, het liefst een witte, zwart voelt voor mij heel naar. Waar hadden jullie deze gekocht? Komen zoveel verschillende sites en winkels tegen dat we het even niet meer weten. Iets als 'de juiste steen' niet gevonden of zo iets. Maar ergens ook de gedachte dat ik liever een kinderkamer had willen kopen voor hem ipv een steen voor op zn kleine grafje..
 
vreselijk hè, die laatste controle van de baarmoeder? 
Ik vond de allereerste echo al een dingetje, toen bleek dat er na een miskraam nog een echo gemaakt word voelde ik me helemaal opgelaten. En dan die confrontatie met dat lege echobeeld... 
Misschien kun je proberen om even de druk eraf te halen. Iets goed verwerken heeft tijd nodig. Ook als jij of jullie als gezin verdriet hebben dan kun je voor elkaar zorgen. Samen huilen en lachen is ook verwerking. 
Ik hoop dat jullie een mooie steen vinden??
 
Terug
Bovenaan