<p>Hoi ,</p><p>ik ben hier nieuw en weet ook helemaal niet hoe het werkt maar ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt . Ik heb zoveel lieve mensen om me heen maar daar wil ik me dan toch wat groter voor doen dan hoe ik me voel ..</p><p>wij zijn 16-7-2018 trotse ouders geworden van een mooi kostbaar zoontje die met een zwangerschap van 21weken en 1dag geboren is ..</p><p>elke keer kregen we goed nieuws en alles zag er goed uit combinatie test gedaan alles zag eruit zoals het hoort tot die 20weken echo ...</p><p>ons kindje had een ernstige vorm van een waterhoofdje aan 1 kant waren de hersentjes al helemaal weggeduwd en de andere kant was ook al ernstig , ook was z’n maagje was niet goed gevuld en 1 niertje was ook niet zoals t hoorde .elke keer zag dat er ook uit zoals t hoorde maar in 6wkn tijd was t dus helemaal veranderd . dus hebben we toen besloten om ons mannetje los te laten en de zwangerschap te beëindigen ! Hij zou geen besef van het leven hebben of van ons of z’n grote broer en dat wilde we niet voor ons niet maar helemaal niet voor ons mannetje wat voor leven zou hij hebben terwijl hij het allerbeste verdient want hij was zo welkom ! </p><p>De onderzoeken zijn nu in volle gang want is het genetisch of zoals we t dan maar zeggen vette pech want onze kinderwens is er nog steeds en is alleen maar groter geworden ! Spannend allemaal !</p><p>hou me vast aan t idee dat ons moment nog wel komt en dat het ons toch nog wel gegund is maar ben zo zenuwachtig voor de uitslag er is ons verteld dat we gewoon een gezond kindje kunnen krijgen de kans is er natuurlijk dat t nog n x gebeurd maar ga er ook vanuit dat ze dat niet zo maar terug kunnen draaien dat ze anders z’n mond wel dicht hadden gehouden dat we de uitslagen eerst moesten afwachten .. opzich geen verkeerd gevoel over maar toch heb je t in je achterhoofd dat het misschien wel genetisch is en na de ellende die we gehad hebben en nog steeds hebben denk ik dan dat zal ons dan ook wel niet gegund zijn en ik weet t positief denken maar dat valt niet altijd mee ! </p><p>Door mijn ander zoontje blijf ik doorgaan en sta ik met beide voeten op de grond maar soms denk ik dat ik niet meer kan hoe klein hij ook was t gemis is zo groot en doet het zoveel pijn wordt t minder wordt t makkelijker ik weet t niet zo voelt t nu niet maar we gaan door voor mijn andere kanjer !! </p><p>Iemand ervaring met waterhoofdje en wel of niet genetisch of toch de pech ? En met volgende zwangerschap ? </p><p>Fijn om het even van je af te schrijven !! </p>