hoi hoi
ik zal ook even mijn bevallings verhaal neer zetten beetje laat .
ik was uitgerekend op 29-06-2005
mijn vliezen braken op 28-06-2005 om 21:00 uur ik was poscode loterij aan het kijken op me verhoogte bedje en me vriend ging nog ff soepje maken voor ons lekker .
hij stond in de keuken soepje te maken en ik zat te kijken naar beneden gooiede matrassen en ik moest naar de wc maar wilden ff wachten omdat ik het wel grappig vond dat mensen zoveel moeite doen hahah en opeens was het pang en daar ging de sloot ik riep heel droog me vriend en zei volgens mijn verlies ik iets klopt dat ?? hij zei jep en daar kwamen de handdoekjes toen kwam er een vlaag paniek shit nu gaat het gebeuren
ik werd misselijk omdat ik erg bang was geworden en volgens ons zag het vruchtwater een beetje groen dus wij de vk gebelt en die kwam meteen langs en het vruchtwater was helder dus nu wachten op weeen ik moest geen soep meer ik was veels te zeuachtig de baby mocht uiterlijk 74 uur in me buik blijven maar na 24 uur moest ik onder controle komen van de gyn dus op 29-6-2005 om 21:00 kwam de vk kijken maar ik had geen weeen helemaal niets dus moest ik naar het ziekenhuis voor een ctg alles was ok en mocht ik naar huis maar de volgende dag moest ik me om 9:00 melden voor een ctg dus ik weer aan de ctg nog niets toen zei de gyn kom morgen maar terug 1-7-2005 word je ingelijk op 7:00 nou je raad het al ik stressen heb nog lekker ff bbq laaste dag zonder kindje de avond brak aan had wat pijn in me rug net als of je ongesteld word lekker on de de doeche lopen je kent het wel .
had heel slecht geslapen en ben om 4:00 opgestaan en ben lekker gaan paffen
ik was heeeeeeel bang maar moest toch naar het ziekenhuis hij moest er toch uit dus ik weer aan de ctg en daarna zouden ze kijken hoeveel cm ik had nou nog geen halve cm dus wat gel ingebracht en mocht ff 2 uurtjes koffie drinken en een peuk doen daarna zouden ze gaan kijken hoeveel het toen was nou net 1 cm dat schoot niet op maar ze konden nu wel alles naar binnen schuiven katheter 2 slangetjes 1 voor op het hoofdje en 1 in de baarmoeder geloof ik
dat deed geen pijn ik aan dat weeen opwekkers ding en na 20 min nam ik de weeen zelfstandig over en kon dat ding op stop lekker puffen en kreunen hahah toen ongeveer om 4 uur gingen ze kijken hoeveel ik nu had 2 cm nou dat schoot niet op dus de gyn zei dat ze me een ruggen prik gingen geven want het zou nog wel een lang kunnen duren nou prima toch ik die prik (das wel kut hoor onder je weeen een ruggenprik ) ik voelden vrij weinig meer maar op een gegeven moment voelde ik de weeen weer maar kon ze goed opvangen ik vond ze niet pijnlijk maar toen.......... rond een uur of 21:45 kreeg ik persdrang en die heb ik met pijn en moeite weg moetten puffen tot de gyn bij me kwam en kijken 3 cm bahhhhhh hij stelde voor om de kleine maar te halen want hij moest er binnen 3 uur uit zijn en dat redden ik niet meer
nou toen had ik het niet meer ik huilen was helemaal op had zo me best gedaan
ik was zo tereulgesteld ik raakte in een soort roes en alles ging me veels te snel in de o.k aangekomen weer een ruggen prik en ik voelde paniek opkomen ik voelde helemaal niets er stonden wel 12 docters en me vriend was een groen pakkie aan het aantrekken lig je dan dan gaat er een zijl omhoog en dan gaat het gebeuren ik ben maar gaan zingen want ik moest rustig blijven en dan zeggen ze dat ze gaan beginnen ik weet nog goed wat ik dacht kan ik nog weg neeeee kut hahahah
en op een gegeven moment hoor ik me zoon gillen hij zat met zijn beetjes nog in me buik en ze trokken hem er uit en hielden hem omhoog en weg was ie weer dan voel je je rot man weg mee met me zoon lig je daar met een open buik te zingen
op eengegen moment voel je dat de verdoving wat meer naar je longen gaat enzo en dan heb je het gevoel dat je geen lucht krijgt dus kreeg ik zo'n groen slangetje in me neus niet dat dat hielp hoor maar voor het idee denk alles was dicht ik weer me bed in en naar boven naar de zaal met me kindje in totaal van het vliezen breken tot de geborten heeft het 72 uur en 10 min geduurd ik heb een zoon gekregen hij heeft max dirk en is geboren op 1-7-2005 om 23:10 met het gewicht van 3530 gram en 50 cm en gelijk een dikke tien heb 3 dagen in het ziekhuis gelegen en heb toen gevraagt of ik naar huis mocht thuis heb ik erg genoten van de rust en is me vriend allen nacht voedingen gaan doen zo dat ik kon bij tanken in middels is max nu bijna 3 maanden en weeg bijna 7 kilo en is 65 cm hij lacht veel en heeft het spelen nu door hij brabbelt je oren van je kop maar het is een pracht kindje en hij slaapt zins 1 week helemaal door ruim 11 uurtjes we hebben het erg met hem getroffen en zijn dus ook zuper trots op hem
het is een wat lang verhaal geworden maar wilden alles even neer zetten uit mijn belevenis
als ik er zo op terug denk vond ik het helemaal niet pijnlijk de weeen die vallen reuzen mee het is net als of je een buik griepje hebt zo voelen de krampjes aan de persdrang heb ik als erg ervaren omdat je niet mee kan persen de keizersnee viel me reuze mee het herstel is redelijk snel gegaan en als je krammen er uit zijn ben je de vrolijkste meid vand e wereld hihihhi
ik hoop dat iemand hier wat aan heeft en niet meer zo bang is voor de bevalling ik weet nog goed ik heb ruim 7 maanden in me broek gedaan van angst voor de bevalling het is me 100 procent mee gevallen
groetjes shamantha en max (juni forum)
ik zal ook even mijn bevallings verhaal neer zetten beetje laat .
ik was uitgerekend op 29-06-2005
mijn vliezen braken op 28-06-2005 om 21:00 uur ik was poscode loterij aan het kijken op me verhoogte bedje en me vriend ging nog ff soepje maken voor ons lekker .
hij stond in de keuken soepje te maken en ik zat te kijken naar beneden gooiede matrassen en ik moest naar de wc maar wilden ff wachten omdat ik het wel grappig vond dat mensen zoveel moeite doen hahah en opeens was het pang en daar ging de sloot ik riep heel droog me vriend en zei volgens mijn verlies ik iets klopt dat ?? hij zei jep en daar kwamen de handdoekjes toen kwam er een vlaag paniek shit nu gaat het gebeuren
ik werd misselijk omdat ik erg bang was geworden en volgens ons zag het vruchtwater een beetje groen dus wij de vk gebelt en die kwam meteen langs en het vruchtwater was helder dus nu wachten op weeen ik moest geen soep meer ik was veels te zeuachtig de baby mocht uiterlijk 74 uur in me buik blijven maar na 24 uur moest ik onder controle komen van de gyn dus op 29-6-2005 om 21:00 kwam de vk kijken maar ik had geen weeen helemaal niets dus moest ik naar het ziekenhuis voor een ctg alles was ok en mocht ik naar huis maar de volgende dag moest ik me om 9:00 melden voor een ctg dus ik weer aan de ctg nog niets toen zei de gyn kom morgen maar terug 1-7-2005 word je ingelijk op 7:00 nou je raad het al ik stressen heb nog lekker ff bbq laaste dag zonder kindje de avond brak aan had wat pijn in me rug net als of je ongesteld word lekker on de de doeche lopen je kent het wel .
had heel slecht geslapen en ben om 4:00 opgestaan en ben lekker gaan paffen
ik was heeeeeeel bang maar moest toch naar het ziekenhuis hij moest er toch uit dus ik weer aan de ctg en daarna zouden ze kijken hoeveel cm ik had nou nog geen halve cm dus wat gel ingebracht en mocht ff 2 uurtjes koffie drinken en een peuk doen daarna zouden ze gaan kijken hoeveel het toen was nou net 1 cm dat schoot niet op maar ze konden nu wel alles naar binnen schuiven katheter 2 slangetjes 1 voor op het hoofdje en 1 in de baarmoeder geloof ik
dat deed geen pijn ik aan dat weeen opwekkers ding en na 20 min nam ik de weeen zelfstandig over en kon dat ding op stop lekker puffen en kreunen hahah toen ongeveer om 4 uur gingen ze kijken hoeveel ik nu had 2 cm nou dat schoot niet op dus de gyn zei dat ze me een ruggen prik gingen geven want het zou nog wel een lang kunnen duren nou prima toch ik die prik (das wel kut hoor onder je weeen een ruggenprik ) ik voelden vrij weinig meer maar op een gegeven moment voelde ik de weeen weer maar kon ze goed opvangen ik vond ze niet pijnlijk maar toen.......... rond een uur of 21:45 kreeg ik persdrang en die heb ik met pijn en moeite weg moetten puffen tot de gyn bij me kwam en kijken 3 cm bahhhhhh hij stelde voor om de kleine maar te halen want hij moest er binnen 3 uur uit zijn en dat redden ik niet meer
nou toen had ik het niet meer ik huilen was helemaal op had zo me best gedaan
ik was zo tereulgesteld ik raakte in een soort roes en alles ging me veels te snel in de o.k aangekomen weer een ruggen prik en ik voelde paniek opkomen ik voelde helemaal niets er stonden wel 12 docters en me vriend was een groen pakkie aan het aantrekken lig je dan dan gaat er een zijl omhoog en dan gaat het gebeuren ik ben maar gaan zingen want ik moest rustig blijven en dan zeggen ze dat ze gaan beginnen ik weet nog goed wat ik dacht kan ik nog weg neeeee kut hahahah
en op een gegeven moment hoor ik me zoon gillen hij zat met zijn beetjes nog in me buik en ze trokken hem er uit en hielden hem omhoog en weg was ie weer dan voel je je rot man weg mee met me zoon lig je daar met een open buik te zingen
op eengegen moment voel je dat de verdoving wat meer naar je longen gaat enzo en dan heb je het gevoel dat je geen lucht krijgt dus kreeg ik zo'n groen slangetje in me neus niet dat dat hielp hoor maar voor het idee denk alles was dicht ik weer me bed in en naar boven naar de zaal met me kindje in totaal van het vliezen breken tot de geborten heeft het 72 uur en 10 min geduurd ik heb een zoon gekregen hij heeft max dirk en is geboren op 1-7-2005 om 23:10 met het gewicht van 3530 gram en 50 cm en gelijk een dikke tien heb 3 dagen in het ziekhuis gelegen en heb toen gevraagt of ik naar huis mocht thuis heb ik erg genoten van de rust en is me vriend allen nacht voedingen gaan doen zo dat ik kon bij tanken in middels is max nu bijna 3 maanden en weeg bijna 7 kilo en is 65 cm hij lacht veel en heeft het spelen nu door hij brabbelt je oren van je kop maar het is een pracht kindje en hij slaapt zins 1 week helemaal door ruim 11 uurtjes we hebben het erg met hem getroffen en zijn dus ook zuper trots op hem
het is een wat lang verhaal geworden maar wilden alles even neer zetten uit mijn belevenis
als ik er zo op terug denk vond ik het helemaal niet pijnlijk de weeen die vallen reuzen mee het is net als of je een buik griepje hebt zo voelen de krampjes aan de persdrang heb ik als erg ervaren omdat je niet mee kan persen de keizersnee viel me reuze mee het herstel is redelijk snel gegaan en als je krammen er uit zijn ben je de vrolijkste meid vand e wereld hihihhi
ik hoop dat iemand hier wat aan heeft en niet meer zo bang is voor de bevalling ik weet nog goed ik heb ruim 7 maanden in me broek gedaan van angst voor de bevalling het is me 100 procent mee gevallen
groetjes shamantha en max (juni forum)