Hallo dames,
Zoals beloofd hierbij mijn bevallingsverhaal.
Op 2 juni naar het ziekenhuis waar ik om half 11 gel ingebracht kreeg. Na ongeveer anderhalf uur kreeg ik de eerste echte weeën daarvoor had ik alleen last van krampen. De weeën waren goed op te vangen alleen de ontsluiting schoot niet op. Om 6 uur ’s-avonds had ik nog maar 2 cm ontsluiting. Hierop is besloten om de volgende dag verder te gaan en de weeën af te wachten. Voor de nacht kreeg ik een morfinepreparaat. Mijn man mocht gewoon blijven slapen mocht de bevalling die nacht beginnen dan was er in ieder geval gelijk bij.
De volgende dag om half 9 nog steeds maar 2 cm. Wel gingen ze proberen mijn vliezen te breken. Nou dat deed behoorlijk zeer, zeg maar gerust het was afschuwelijk. Mijn baarmoedermond lag vrij ver naar achter dus konden ze er niet bij. De gyn. Van dat moment had nogal haast dus wilde het met ruw geweld toch proberen. Het was hel en toch ging hij door, maar het lukte hem niet. Hij heeft later zijn verontschuldigingen aangeboden. Jaja daar heb je echt wat aan maar goed.
Er werd een tweede gel ingebracht en een weeënopwekkend middel. De weeën kwamen nu zo snel op gang, dat ik het niet meer hield. Ik baalde van mezelf. Ik had altijd gezegd dat ik niet zou gaan schreeuwen enzo, maar dat ging dus niet, ik heb behoorlijk gegild!
De weeën waren niet te houden dus een ruggenprik gekregen. Hier reageerde ik niet zo goed op, want mijn onder en bovendruk kelderde zodanig dat er gelijk een crisisteam rond mijn bed stond. Ik zelf herinner me dat niet zo, maar mijn man des te meer.
Na een infuus ingebracht te hebben gekregen met een middel voor de bloeddruk te regelen, weer naar de verloskamer. Hier heb ik gevraagd hoelang ik plezier zou hebben van de ruggenprik en wanneer deze zou gaan werken. Volgens de co arts moest deze al werken maar moest ik het nog 10 minuten geven en dan zou ik 3 tot 4 uur rust hebben. Nou niet dus … …..in alle hevigheid barstten de weeën los, zowel buik als rugweeen. Ik zei tegen die coarts dat ik persweeen had. Ze geloofde me niet, ging kijken en zag dat ik ineens 8 cm ontsluiting had.
Hierna zei ze dat ze na een uur nog wel eens zou komen kijken. Nou, na 10 minuten zei ik tegen mijn dat hij moest roepen omdat ik echt ging persen. Geloof me, dit stuk leek net die scene uit The excorsist, tjonge wat was ik kwaad zeg.
Komt die co arts met mijn eigen gyn. , ze kijkt en zegt van oh, ik zie het hoofdje al. Op dat moment dacht ik dat ik nog een uur zo door moest gaan dus dat zeg ik en dat ik dat echt niet zag zitten. Ipv dat ze me vertelt dat het kindje er in 2 keer persen uit zou zijn, zegt ze niets,dus ik denk op dat moment dat lukt me dus nooit!!!
Maar ja, je moet, mijn gyn. Roept een paar keer van zuchten, persen enzo. En toen opeens was Anouk er. Man wat een prachtig kind zeg en wat was ik verbaast.
Hierna de hechtingen, nou als ik eerlijk ben, ze zijn vreselijk …..je wordt dus wel verdoofd, maar wat doet dat zeer zeg. Ze noemen het 1 doorlopende hechting, maar vergeten te zeggen dat het een lange draad is die gewoon zeg maar als een borduursel wordt gestikt.
Degenen die zeggen dat je de pijn gelijk vergeten bent hebben waarschijnlijk een makkelijke bevalling of hebben een hogere pijngrens maar ik ben de pijn nu nog niet vergeten.
Al met al heeft de gehele bevalling vanaf de eerste wee zo ’n 25 uur geduurd.
Na een nachtje ziekenhuis lekker naar huis toe. Na 4 dagen wilden ze de hechtingen verwijderen, maar dat lukte dus niet omdat deze te vast en te strak en te diep zit. Nu hopen ze dat deze toch vanzelf oplost.
Na ook nog eens blaasontsteking te hebben gekregen zit ik nu op een punt dat ik denk van ja, het gaat allemaal wel weer. Toch was ik al vrij kort na de bevalling al behoorlijk actief weer.
Oh en een pluspuntje ik heb het idee dat mijn bekken wel weer goed komt, het gaat in ieder geval beter!!
Nou, al met al is het een heel verhaal geworden.
Voor degenen die nog moeten heel veel sterkte en laat je niet teveel door mijn verhaal beïnvloeden Bij mijn vriendin der 1e kindje was ze vanaf de 1e wee tot de bevalling maar 6 uurtjes bezig en geen hechtingen enzo. Zo kan het dus ook gaan.
Anouk is een heerlijke baby, die veel eet en veel slaapt ( heeft alleen af en toe last van krampjes) en ik heb het er wel allemaal voor over gehad. Wat een schat is dat zeg. Ben iedere keer weer verbaast als ik haar kamertje inloop!!!
Groetjes van een hele trotse mama
Zoals beloofd hierbij mijn bevallingsverhaal.
Op 2 juni naar het ziekenhuis waar ik om half 11 gel ingebracht kreeg. Na ongeveer anderhalf uur kreeg ik de eerste echte weeën daarvoor had ik alleen last van krampen. De weeën waren goed op te vangen alleen de ontsluiting schoot niet op. Om 6 uur ’s-avonds had ik nog maar 2 cm ontsluiting. Hierop is besloten om de volgende dag verder te gaan en de weeën af te wachten. Voor de nacht kreeg ik een morfinepreparaat. Mijn man mocht gewoon blijven slapen mocht de bevalling die nacht beginnen dan was er in ieder geval gelijk bij.
De volgende dag om half 9 nog steeds maar 2 cm. Wel gingen ze proberen mijn vliezen te breken. Nou dat deed behoorlijk zeer, zeg maar gerust het was afschuwelijk. Mijn baarmoedermond lag vrij ver naar achter dus konden ze er niet bij. De gyn. Van dat moment had nogal haast dus wilde het met ruw geweld toch proberen. Het was hel en toch ging hij door, maar het lukte hem niet. Hij heeft later zijn verontschuldigingen aangeboden. Jaja daar heb je echt wat aan maar goed.
Er werd een tweede gel ingebracht en een weeënopwekkend middel. De weeën kwamen nu zo snel op gang, dat ik het niet meer hield. Ik baalde van mezelf. Ik had altijd gezegd dat ik niet zou gaan schreeuwen enzo, maar dat ging dus niet, ik heb behoorlijk gegild!
De weeën waren niet te houden dus een ruggenprik gekregen. Hier reageerde ik niet zo goed op, want mijn onder en bovendruk kelderde zodanig dat er gelijk een crisisteam rond mijn bed stond. Ik zelf herinner me dat niet zo, maar mijn man des te meer.
Na een infuus ingebracht te hebben gekregen met een middel voor de bloeddruk te regelen, weer naar de verloskamer. Hier heb ik gevraagd hoelang ik plezier zou hebben van de ruggenprik en wanneer deze zou gaan werken. Volgens de co arts moest deze al werken maar moest ik het nog 10 minuten geven en dan zou ik 3 tot 4 uur rust hebben. Nou niet dus … …..in alle hevigheid barstten de weeën los, zowel buik als rugweeen. Ik zei tegen die coarts dat ik persweeen had. Ze geloofde me niet, ging kijken en zag dat ik ineens 8 cm ontsluiting had.
Hierna zei ze dat ze na een uur nog wel eens zou komen kijken. Nou, na 10 minuten zei ik tegen mijn dat hij moest roepen omdat ik echt ging persen. Geloof me, dit stuk leek net die scene uit The excorsist, tjonge wat was ik kwaad zeg.
Komt die co arts met mijn eigen gyn. , ze kijkt en zegt van oh, ik zie het hoofdje al. Op dat moment dacht ik dat ik nog een uur zo door moest gaan dus dat zeg ik en dat ik dat echt niet zag zitten. Ipv dat ze me vertelt dat het kindje er in 2 keer persen uit zou zijn, zegt ze niets,dus ik denk op dat moment dat lukt me dus nooit!!!
Maar ja, je moet, mijn gyn. Roept een paar keer van zuchten, persen enzo. En toen opeens was Anouk er. Man wat een prachtig kind zeg en wat was ik verbaast.
Hierna de hechtingen, nou als ik eerlijk ben, ze zijn vreselijk …..je wordt dus wel verdoofd, maar wat doet dat zeer zeg. Ze noemen het 1 doorlopende hechting, maar vergeten te zeggen dat het een lange draad is die gewoon zeg maar als een borduursel wordt gestikt.
Degenen die zeggen dat je de pijn gelijk vergeten bent hebben waarschijnlijk een makkelijke bevalling of hebben een hogere pijngrens maar ik ben de pijn nu nog niet vergeten.
Al met al heeft de gehele bevalling vanaf de eerste wee zo ’n 25 uur geduurd.
Na een nachtje ziekenhuis lekker naar huis toe. Na 4 dagen wilden ze de hechtingen verwijderen, maar dat lukte dus niet omdat deze te vast en te strak en te diep zit. Nu hopen ze dat deze toch vanzelf oplost.
Na ook nog eens blaasontsteking te hebben gekregen zit ik nu op een punt dat ik denk van ja, het gaat allemaal wel weer. Toch was ik al vrij kort na de bevalling al behoorlijk actief weer.
Oh en een pluspuntje ik heb het idee dat mijn bekken wel weer goed komt, het gaat in ieder geval beter!!
Nou, al met al is het een heel verhaal geworden.
Voor degenen die nog moeten heel veel sterkte en laat je niet teveel door mijn verhaal beïnvloeden Bij mijn vriendin der 1e kindje was ze vanaf de 1e wee tot de bevalling maar 6 uurtjes bezig en geen hechtingen enzo. Zo kan het dus ook gaan.
Anouk is een heerlijke baby, die veel eet en veel slaapt ( heeft alleen af en toe last van krampjes) en ik heb het er wel allemaal voor over gehad. Wat een schat is dat zeg. Ben iedere keer weer verbaast als ik haar kamertje inloop!!!
Groetjes van een hele trotse mama