A
Anoniem
Guest
HOI.
eindelijk kan ik een beetje zitten en ook niet meer zo warrig, dat ik het bevallingsverhaal wel even online kan zetten.
op zich is alles goed en vlot verlopen, tegen iedrereen verwachting in.
s'morgens moest ik bellen om te vragen of ze een plekkie hadden, gelukkig hadden ze die en moest ik voor 08:00 in het ziekenhuis zijn.
daar aangekomen werd even besproken hoe of wat, en kreeg ik inwendig onderzoek.
de gyn zei dat ik heel stug was en ik er sterk rekening mee moest houden dat het misschien vandaag wel niet geboren zou worden.
er werd gekozen voor een soort ballon catheter, die brengen ze in de baarmoedermond in en vullen hem tot de grote van 3 cm ontsluiting, en dan maar hopen dat hij er gauw uitplopt want dan zit je dus op 3 cm, en dan kunnen vliezen gebroken worden. er moest ook opwekkende gel bij.
5 minuten latrer begonnen eigelijk gelijk de weeen, en ook om de 3 minuten.
binnen 2 uur (11:30) kwam de catheter eruit YES dacht ik ik heb nu dus 3 cm.
gyn kwam kijken en was verbaasd dat het zo snel ging, had hij niet durven hopen.
de weeen waren gelijk nog veel heftiger, dat er al gauw over gegaan werd op een ruggeprik, heerlijk dacht ik gelijk, en ik werd verplaatst voor de prik.
toen ik goed en wel op de verkoever was geprikt en moest wachten tot ik opgehaalt werd om terug te gaan naar de verloskamer, werd het inneens allemaal heel wazig.
een monitor begon te piepen en er kwamen allemaal mensen in actie, ik had nog niet echt een idee van wat er gebeurde.
ik keek met schuin oog naar links en toen snapte ik het, mijn bloedruk was 62/32
tja dan word je best wazig.
paar zakken met een of ander infuus spul later was het weer normaal en kon ik alsnog terug naar verloskamer.
mijn zusje stond ijsberend in de gang te wachten, en riep hehe waar was je nou.
ik zei dat ze niet moest zeuren, zeuren riep ze je bent anderhalfuur weg geweest.
voor mijn gevoel was het maar 15 minuten (kan je nagaan)
terug op verloskamer (15:45) ik lig te genieten van de rust, ik voel helemaal geen pijn meer. tot het moment kwam dat ik zei, dat ik heeeeel nodig naar wc moest.
mijn zusje keek me verschrikt aan, ze zegt plassen, ik zeg nee grote boodschap en wel nu.
mijn zusje belde de gyn, die kwam kijken, ik zei dat ik nu wel echt heel nodig moest, ik heb zelf moeite het nog in te houden, toen kwam er 4 man sterk binnen die alles na gingen kijken.
ze ging voelen hoeveel ontsluiting ik had, en ze keek geschrokken op, ze zei wat tegen een andere dame en die fraaide de ruggeprik kraan dicht.
ze keek me aan en zei je heb bijna 10 cm je kan zo gaan persen. (WAT)
zo snel, de verdoving verloor heel snel zijn werking en voor ik het wist had ik zo een drang om te persen dat ik het niet meer tegen kon houden.
ik moest even wachten nog, WACHTEN het moet nu.
16:00 begon ik met persen, ik sluite me af en hoorde alleen instruties verder was ik heel rustig en ontspannen, 16:41 staat het hoofdje, hij heeft de navelstreng 1 keer om zijn hoofd, ik moet dus even puffen tot dat hij om zijn hoofd weg is.
16:43 pers ik nog een keer met al mijn kracht, en plots lag hij heerlijk krijsend op mijn buik.
hij werd helemaal onderzocht en had een apgar van 9/10.
wel had hij een beetje verhoging, maar dat had hij van mij gekregen, want 5 minuten later was het weg.
SEM THOMAS 19-12-2007
3780 GRAM 51 CM
verder wil ik iedereen bedanken voor de mailtjes krabbels, smsjes ect ect.
was geweldig om te zien hoe er meegeleefd werd.
XXX HELE TROTSE MAMMA MARTINE
eindelijk kan ik een beetje zitten en ook niet meer zo warrig, dat ik het bevallingsverhaal wel even online kan zetten.
op zich is alles goed en vlot verlopen, tegen iedrereen verwachting in.
s'morgens moest ik bellen om te vragen of ze een plekkie hadden, gelukkig hadden ze die en moest ik voor 08:00 in het ziekenhuis zijn.
daar aangekomen werd even besproken hoe of wat, en kreeg ik inwendig onderzoek.
de gyn zei dat ik heel stug was en ik er sterk rekening mee moest houden dat het misschien vandaag wel niet geboren zou worden.
er werd gekozen voor een soort ballon catheter, die brengen ze in de baarmoedermond in en vullen hem tot de grote van 3 cm ontsluiting, en dan maar hopen dat hij er gauw uitplopt want dan zit je dus op 3 cm, en dan kunnen vliezen gebroken worden. er moest ook opwekkende gel bij.
5 minuten latrer begonnen eigelijk gelijk de weeen, en ook om de 3 minuten.
binnen 2 uur (11:30) kwam de catheter eruit YES dacht ik ik heb nu dus 3 cm.
gyn kwam kijken en was verbaasd dat het zo snel ging, had hij niet durven hopen.
de weeen waren gelijk nog veel heftiger, dat er al gauw over gegaan werd op een ruggeprik, heerlijk dacht ik gelijk, en ik werd verplaatst voor de prik.
toen ik goed en wel op de verkoever was geprikt en moest wachten tot ik opgehaalt werd om terug te gaan naar de verloskamer, werd het inneens allemaal heel wazig.
een monitor begon te piepen en er kwamen allemaal mensen in actie, ik had nog niet echt een idee van wat er gebeurde.
ik keek met schuin oog naar links en toen snapte ik het, mijn bloedruk was 62/32
tja dan word je best wazig.
paar zakken met een of ander infuus spul later was het weer normaal en kon ik alsnog terug naar verloskamer.
mijn zusje stond ijsberend in de gang te wachten, en riep hehe waar was je nou.
ik zei dat ze niet moest zeuren, zeuren riep ze je bent anderhalfuur weg geweest.
voor mijn gevoel was het maar 15 minuten (kan je nagaan)
terug op verloskamer (15:45) ik lig te genieten van de rust, ik voel helemaal geen pijn meer. tot het moment kwam dat ik zei, dat ik heeeeel nodig naar wc moest.
mijn zusje keek me verschrikt aan, ze zegt plassen, ik zeg nee grote boodschap en wel nu.
mijn zusje belde de gyn, die kwam kijken, ik zei dat ik nu wel echt heel nodig moest, ik heb zelf moeite het nog in te houden, toen kwam er 4 man sterk binnen die alles na gingen kijken.
ze ging voelen hoeveel ontsluiting ik had, en ze keek geschrokken op, ze zei wat tegen een andere dame en die fraaide de ruggeprik kraan dicht.
ze keek me aan en zei je heb bijna 10 cm je kan zo gaan persen. (WAT)
zo snel, de verdoving verloor heel snel zijn werking en voor ik het wist had ik zo een drang om te persen dat ik het niet meer tegen kon houden.
ik moest even wachten nog, WACHTEN het moet nu.
16:00 begon ik met persen, ik sluite me af en hoorde alleen instruties verder was ik heel rustig en ontspannen, 16:41 staat het hoofdje, hij heeft de navelstreng 1 keer om zijn hoofd, ik moet dus even puffen tot dat hij om zijn hoofd weg is.
16:43 pers ik nog een keer met al mijn kracht, en plots lag hij heerlijk krijsend op mijn buik.
hij werd helemaal onderzocht en had een apgar van 9/10.
wel had hij een beetje verhoging, maar dat had hij van mij gekregen, want 5 minuten later was het weg.
SEM THOMAS 19-12-2007
3780 GRAM 51 CM
verder wil ik iedereen bedanken voor de mailtjes krabbels, smsjes ect ect.
was geweldig om te zien hoe er meegeleefd werd.
XXX HELE TROTSE MAMMA MARTINE
