Hallo mama's
Wil het bevallingsverhaal al heel lang plaatsen, maar door de drukte thuis geen tijd voor gehad.
Hier komt ie dan:
Op vrijdagochtend 16 december moest
Ik naar de verloskundige. Ze zou dan kijken als ze me kon strippen. Omdat er 2 dagen ervoor geen ontsluiting was was ik best zenuwachtig of dat nu wel zo zou zijn.
Het bleek dat er iets ontsluiting was dus kon ze me strippen.
Ik had na het strippen al 3a4 cm ontsluiting.
Verloskundige zou smiddags thuis nog ff langskomen om te kijken als ze me weer kon strippen en eventueel vliezen kon breken.
Wij zijn weer naar huis gegaan. Thuis ben ik lekker enig geweest met opruimen en poetsen. Had wel wat krampjes, maar zeker niet pijnlijk.
Smiddags kwam de verloskundige weer rond 14:30.
Toen bleek ik al meer ontsluiting te hebben.
Ik had nog geen wee gevoeld, dus vond het een beetje vreemd. Ze besloot weer te strippen en vliezen te breken. Zo gezegd zo gedaan. Inmiddels had ik bijna 7 cm ontsluiting. Mijn man ging ondertussen snel onze zoon van school halen en de verloskundige ging even bij een andere zwangere langs.
Ik ben lekker gaan douchen om proberen de weeën op te wekken. Had wat krampen maar nog niet ondraaglijk. Toen mijn man thuis kwam met mijn zoon, had ik nog geen weeën. Ondertussen kwam mijn moeder aan die zou bij de bevalling zijn.
Verloskundige kwam ook weer terug en bleef bij ons
Rond 5 uur kwamen de weeën ineens om de paar minuten. Toen twijfelde ik als ik wel naar het Ziekenhuis wilde had geen zin om naar beneden te gaan en de auto in te stappen . Ineens wist ik dat ik toch weg wilde. Tussen de weeën door aangekleed naar beneden gegaan en in de auto gestapt. Zoontje moest maar mee naar het z, huis want het ging ineens zo snel, dat er geen tijd meer was om hem naar z'n andere oma te brengen zoals afgesproken. In plaats daarvan hebben we oma gebeld om naar het ziekenhuis te komen Om hem daar op te vangen.
Wat een hel is dat zeg zeg in de auto met weeen verschrikkelijk. Bij het Ziekenhuis aangekomen voelde ik me zo beroerd dat ik heel de lift heb ondergespuugd ik schaamde me dood. Ik bleef me maar verontschuldigen. Ze stelden mij gerust dat dat niet nodig was ( gelukkig). Ik wilde graag ff douchen na het spuugincident. Daarna hebben ze mij getoucheerd en bleek ik 8 cm te hebben. Nog ff doorliggen en ik was er bijna. Na ongeveer een uurtje had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen.
Ik was met volle kracht aan het petsen maar er gebeurde niks. Hartronen gingen wel steeds om laag tijdens het persen. Dus stoppen met persen en zuchten pfff dat valt niet mee als je persistent hebt. De hartslag herstelde zich niet meer en het werd akelig stil in de verloskamer. Ik moest in allerlei posities gaan liggen om te kijken als de hartslag zich zou herstellen. Toen kwam de gyn binnen. Nadat hij even had gekeken bleek dat ons meisje een sterrenkijker was en er dus niet uit zou komen zonder hulp. Toen heeft hij mij ingeknipt de vacuüm er op en de verpleegkundige gaf druk vanaf mijn buik en ik
Moest zacht meepersen. Toen was onze kleine meid er ineens. Wauw wat een moment was dat. Na ruim 8 maanden lag ze daar ineens. Amaya deed het gelukkig heel goed, ze huilde niet eens. Ze Kwam met haar ogen open er uit. Ze keek gelijk om zich heen. Haar hartslag herstelde zich meteen.
Na enkele minuten Kwam de placenta. Mijn man keek toen ineens naar de knip en daar spoot bloed uit dus snel de arts weer erbij gehaald en die heeft het afgeklemd. Totaal was ik 650cc bloed verloren.
na de bevalling was ik helemaal leeg ik had kramp in mn benen en echt al mijn spieren deden zeer.
Totaal heeft alles vanaf het breken van de vliezen tot de geboorte 4,5 uur geduurd, waarvan ongeveer 2,5 uur weeën. Het laatste stuk was best pittig, maar het was het zoooo waard. Ben zo dankbaar dat ik dit nog een keer heb mogen ervaren.
De volgende ochtend mochten wij naar huis.
Na een week was de spierpijn gelukkig over
De knip was na 2 weken wel genezen. Je ziet het nog wel maar is netjes geheeld. Soms voel ik het een Beetje trekken maar is echt niet heel pijnlijk meer.
Ik had een top kraamweek. Een super lieve kraamverzorgster, die ons echt goed heeft geholpen.
Heb ook ontzettend gehuild nadat ze weg was. Wat voelde ik me verloren hahaha. Maar na een dag was dat over. Mijn man was de eerste week gelukkig ook thuis dus we hebben het echt samen beleefd allemaal. Nu proberen wij onze draai weer te vinden met zn vieren. Het is wel ff wennen hoor, maar het komt vast goed.
Dit was ons bevallingsverhaal. Ik ga proberen wat actiever te zijn op het forum want ik vind het erg leuk om te lezen en dingen met jullie te delen.
Liefs Mar