Hoi hoi,
Ik denk dat iedereen nu wel zo'n beetje bevallen is hier ,en wil iedereen die ik niet meer heb kunnen feliciteren het bij deze alsnog doen.
Nou hier dan mijn verhaal.
De nacht van vrijdag op zaterdag(25-03) slecht geslapen ,het voelde alsof ik mijn draai niet kon vinden.
Zaterdagochtend ging mijn vriend werken en ik zei nog dat ik het gevoel had dat het nu niet zo lang meer kon duren.
Nou de hele dag een raar gevoel in mijn buik wat overigens totaal geen pijn deed,op aanraden van mijn moeder toch maar s'middags mijn vriend thuis laten komen omdat het "rare"gevoel wel om de 10 minuten kwam en 1,5 minuut aanhield.
Nou mijn vriend thuis hebben we een uur lang geklokt ,en ja toch maar de vk gebeld.
Die vermoede dat het nog niet aan de gang was ,want dan had ik het ECHT wel gemerkt,maar zou toch nog langs komen in de loop van de dag.
De uren verstreken ,ik heb nog een badkamerkastje uitgesopt en monopolie gespeeld.
Ik ging even liggen op bed en toen zag ik dat het al 20:00 was ,nou mijn vriend weer de vk gebeld waar ze bleef (inmiddels 6,5 uur later),ze had een spoedgeval gehad en zou toch alsnog iemand anders sturen om even te komen kijken bij mij.
Nou om 21:45 eindelijk de andere vk ,en die drukte mij nogmaals op het hart dat ik waarschijnlijk niet eens ontsluiting had,maar dat mijn baarmoeder aan het verweken was.
Nou toen ze ging kijken plopte haar ogen zowat uit haar kassen,ik had al 5 cm ontsluiting en ze ging mijn vliezen breken.
Hierna werden de weeen ietwat sterker maar ik vond er nog niet zoveel aan.
Ze ging naar huis en zou om 01:30 weer terug komen,en als k het gevoel had te moeten poepen moesten we haar bellen,ik vertelde haar dat gevoel al te hebben maar dat kon volgens haar niet,ik zou het echt merken want mijn buik zo samen krampen.
Nou ik bij iedere wee tegen mijn vriend zeggen,ik moet toch echt poepen hoor,en hij zo van moet ik haar bellen dan, en ik weer nee want mijn buik doet niks en het was nog prima vol te houden.
Nou een paar weeen verder dacht ik dat ik deze weeen mischien ook wel anders ervaar als wat ze zeggen dus toch maar gebeld.
Nou zij kijken en ik had 9cm ontsluiting,ik moest op mijn zij gaan liggen om een randje weg te werken,en een wee verder mocht ik gaan persen.
Na 25 minuten en in twee persweeen ,was daar onze prachtige zoon Armando.
Na een officiele bevallingsduur van 3 uur en 15 minuten,dat is voor een eerste vrij vlug.
Helaas ben ik wel verschikkelijk ingescheurd,zo erg dat ik alsnog naar het ziekenhuis moest per ambulance om gehecht te worden(het was voor de vk te gecompliceerd)
Na een ruim uur hechten moest ik toch nog even in het ziekenhuis blijven totdat ik geplast had.
Ik kreeg om 6:00 uur een kamer en ging om 11:00 weer naar huis.
Helaas hebben ze mijn binnenste schaamlip niet helemaal gehecht en die bungeld en nu wat bij.
Ik heb hier erg veel pijn aan gehad want ik plaste langs een open wond.
Ik moet 26 april weer naar het ziekenhuis en dan gaan ze het hopelijk corrigeren,het was nog een heel gedoe omdat voor elkaar te krijgen.
Ze hadden zoiets van ja kan gebeuren leer er maar mee leven en blijf je er later last van houden tja dan kunnen ze dat stukje wel wegsnijden of wegbranden,toen ging ik bijna kotsen.
Maar goed ik hoop dat alles goed zal komen.
Veel liefs Merel en Armando
Ik denk dat iedereen nu wel zo'n beetje bevallen is hier ,en wil iedereen die ik niet meer heb kunnen feliciteren het bij deze alsnog doen.
Nou hier dan mijn verhaal.
De nacht van vrijdag op zaterdag(25-03) slecht geslapen ,het voelde alsof ik mijn draai niet kon vinden.
Zaterdagochtend ging mijn vriend werken en ik zei nog dat ik het gevoel had dat het nu niet zo lang meer kon duren.
Nou de hele dag een raar gevoel in mijn buik wat overigens totaal geen pijn deed,op aanraden van mijn moeder toch maar s'middags mijn vriend thuis laten komen omdat het "rare"gevoel wel om de 10 minuten kwam en 1,5 minuut aanhield.
Nou mijn vriend thuis hebben we een uur lang geklokt ,en ja toch maar de vk gebeld.
Die vermoede dat het nog niet aan de gang was ,want dan had ik het ECHT wel gemerkt,maar zou toch nog langs komen in de loop van de dag.
De uren verstreken ,ik heb nog een badkamerkastje uitgesopt en monopolie gespeeld.
Ik ging even liggen op bed en toen zag ik dat het al 20:00 was ,nou mijn vriend weer de vk gebeld waar ze bleef (inmiddels 6,5 uur later),ze had een spoedgeval gehad en zou toch alsnog iemand anders sturen om even te komen kijken bij mij.
Nou om 21:45 eindelijk de andere vk ,en die drukte mij nogmaals op het hart dat ik waarschijnlijk niet eens ontsluiting had,maar dat mijn baarmoeder aan het verweken was.
Nou toen ze ging kijken plopte haar ogen zowat uit haar kassen,ik had al 5 cm ontsluiting en ze ging mijn vliezen breken.
Hierna werden de weeen ietwat sterker maar ik vond er nog niet zoveel aan.
Ze ging naar huis en zou om 01:30 weer terug komen,en als k het gevoel had te moeten poepen moesten we haar bellen,ik vertelde haar dat gevoel al te hebben maar dat kon volgens haar niet,ik zou het echt merken want mijn buik zo samen krampen.
Nou ik bij iedere wee tegen mijn vriend zeggen,ik moet toch echt poepen hoor,en hij zo van moet ik haar bellen dan, en ik weer nee want mijn buik doet niks en het was nog prima vol te houden.
Nou een paar weeen verder dacht ik dat ik deze weeen mischien ook wel anders ervaar als wat ze zeggen dus toch maar gebeld.
Nou zij kijken en ik had 9cm ontsluiting,ik moest op mijn zij gaan liggen om een randje weg te werken,en een wee verder mocht ik gaan persen.
Na 25 minuten en in twee persweeen ,was daar onze prachtige zoon Armando.
Na een officiele bevallingsduur van 3 uur en 15 minuten,dat is voor een eerste vrij vlug.
Helaas ben ik wel verschikkelijk ingescheurd,zo erg dat ik alsnog naar het ziekenhuis moest per ambulance om gehecht te worden(het was voor de vk te gecompliceerd)
Na een ruim uur hechten moest ik toch nog even in het ziekenhuis blijven totdat ik geplast had.
Ik kreeg om 6:00 uur een kamer en ging om 11:00 weer naar huis.
Helaas hebben ze mijn binnenste schaamlip niet helemaal gehecht en die bungeld en nu wat bij.
Ik heb hier erg veel pijn aan gehad want ik plaste langs een open wond.
Ik moet 26 april weer naar het ziekenhuis en dan gaan ze het hopelijk corrigeren,het was nog een heel gedoe omdat voor elkaar te krijgen.
Ze hadden zoiets van ja kan gebeuren leer er maar mee leven en blijf je er later last van houden tja dan kunnen ze dat stukje wel wegsnijden of wegbranden,toen ging ik bijna kotsen.
Maar goed ik hoop dat alles goed zal komen.
Veel liefs Merel en Armando