Bevallingsverhaal Isa....

Eindelijk heb ik eventjes tijd om mijn bevallingsverhaal te vertellen...

Ik was sinds zaterdag 14 april opgenomen wegens te hoge bloeddruk... Ik was toen 36.4week zwanger. Op woensdag 18 april was ik 37weken en smorgens werd er ineens besloten dat ze een hormoon veter zouden plaatsten om mij voor te bereiden op een inleiding van de bevalling...

Wow, dat was wel snel ineens! Ik kon mijn man pas bellen toen de veter er al in zat, zo snel ging het...

Het ging al snel rommelen, de hele dag door een beetje voorweeen en ik dacht nou het zal wel zo de hele nacht duren en grote kans dat ze de dag erna wederom een veter zouden plaatsen...

Om 9uur savonds mocht de veter eruit maar om 19.00uur moest ik voor een grote boodschap naar de wc en ze zeiden dat het niet zou uitmaken maar bij mij was de veter er na het bezoek aan de wc er al bijna uit... Ik mocht hem er helemaal uit halen en dan zagen we de dag erna wel verder...

De voorweeen verder steeds heftiger en nadat mijn man naar huis is gegaan rond 21.00uur braken ineens mijn vliezen... wat een raar gevoel zeg!

Daarna werden de weeen steeds erger en ben ik naar een aparte kamer gereden om het goed te kunnen opvangen, mijn man ondertussen weer gebeld want ik kon het niet zo makkelijk allemaal alleen en het was erg druk met bevallingen dus weinig tijd voor mij.

Rond 1uur zwakte de weeen ietsje af maar ik vond het nog aardig pittig maar volgens de CTG was het bijna niks meer. Mijn man werd naar huis gestuurd voor paar uurtjes slaap... ik liet het maar over me heen komen maar ik dacht, neeee je moet hier blijven... Ik kreeg ook wat om te slapen maar dat ging niet echt... het werd zooo hevig maar ze wilde niet toucheren want dan was de kans op infectie weer groter...

Ik had al steeds het gevoel dat ik moest `poepen` en ik lag daar maar alleen op die kamer...

Op een gegeven moment kon ik niet anders dan persen, dan weer even wegzuchten...

Ze kwamen eindelijk kijken en maar goed ook, ik had al 9cm ontsluiting!!!!! WAT??!!

Mijn man gebeld en die moest als een gek komen, maar we hadden afgesproken dat hij hoe dan ook eerst even wakker moest worden en een bakkie zou drinken om evt. ongelukken te voorkomen...

Hij werd opgewacht op de afdeling en toen hij er was moest ik nog 2 a 3 keer wegzuchten en toen mocht ik eindelijk persen...

Ik heb toen binnen 15 min. persen onze meid op de wereld gezet! Mijn man dacht dat ik het bed zou breken zo veel kracht dat ik gaf... (hihi) Hij heeft me wel echt zo goed gesteund... dat waardeer je des te meer als je zon poos alleen bent in het ziekenhuis... in zon kamertje...

Op donderdag 19 april 2012 om 06.09uur was onze meid daar eindelijk!! We hebben haar Isa Hanny Sophie genoemt. Ze woog bij haar geboorte 2890gram en ze was 51cm lang.

Ik vond het allemaal behoorlijk heftig en heb ook nog best last van het feit dit allemaal te verwerken.. Het gaat gelukkig de goeie kant op.

Isa doet het super! Drinkt nu heel goed en groeit nu ook goed!

Het was een heel verhaal, ik wens iedereen die nog moet bevallen heeeeel veel succes, echt er komen oerkrachten in je boven, geloof me!!

Veel liefs Kim en Isa
 
Leuk dat je je verhaal hier doet...
Wel een beetje raar gegaan allemaal zeg!! vreemd dat ze zo weinig aandacht voor je hadden en je niet eens even wilde checken!! Lijkt me wel moeilijk als je man er t grootste gedeelte niet bij was....de mijne mocht amper naar t toilet bij de eerste ;-)
Nouja, geniet lekker van je meisje nu zehier is!
Veel geluk!
 
jeetje wat een verhaal...
het doet mij eigenlijk goed om te lezen dat je zo veel kracht had om zelfs het bed te laten breken...
ik hoop dat het bij mij ook zo zal zijn...

nou ik zou zegge onwijs veel geniet plezier van jullie kleine meid...

chantal....
 
Mooie naam inderdaad. Gek dat ze je man naar huis hebben gestuurd, konden ze niet een bed of stoel naast die van jou neerzetten? Bij mijn eerste bevalling kreeg ik ook een slaapmiddel, en vroegen ze mijn man wat hij wilde, blijven op een kamperbed of naar huis. Hij koos ook voor de optie naar huis gaan, maar ze vroegen het wel....
 
mooie naam fijn dat je je kleine nu lekker in je armen hebt wel raar dat ze je man naar huis sturen en dat ze zo weinig tijd voor je hadden ik vindt dat jullie zelf moeten weten of hij wil blijven of even naar huis wil gaan
maar geniet lekker van je kleine meid
 
Terug
Bovenaan