's Ochtend om 11 uur moet ik me melden op de kraamafdeling. Wij krijgen vandaag een kindje op bestelling althans zo voelt het als wij ons melden met de mededeling dat ik vandaag een geplande keizersnee ga krijgen.
We krijgen mijn kamer te zien en mogen al onze spullen dumpen en geloof me als je weet wanneer je moet dan heb je een hoop meer bij je dan als je spontaan gaat.
Ik vraag gauw even of er al een exacte tijd bekent is want tussen 14.00 en 18.00 zoals ze mij de week ervoor vertelde aan de telefoon vind ik te vaag. De zuster komt na een half uurtje terug en verteld mij dat ik om half 2 op de planning staat mits er niemand tussen komt. Ik kijk naar de klok en zie half 12, slik das al heel erg snel zeg maar.
Weer een half uurtje later krijgen we te horen dat het toch 14.00 uur gaat worden, ik baal een beetje, dat is dus de eerste uitloop en ik ben gelukkig niet zenuwachtig!!
Om kwart over 1 komt de zuster me klaar maken voor ok en zegt me te wachten tot ik gehaald word. Ze is de kamer nog niet uit of ze komt weer terug we gaan richting ok het is toch half 2.
Langzaam gaan we over de gang en het huilen staat me nader dan het lachen. Oke het is voor een goed doel probeer ik me voor te houden maar die ruggeprik daar krijg ik rillingen van over mijn rug (terwijl ik die bij Mexx mijn eerste dochter helemaal niets heb gevoeld)
Dan gaat het heel snel, Marco geeft me een kus en gaat zich in zijn outfit hijsen ik krijg een infuus en voor ik het weet zit de ruggeprik er weer pijnloos in. Dan kan ik weer lachen en komen mijn praatjes terug ik voel nu toch niets meer!
Marco wordt naar binnen begeleid en de keizersnee begint. Nog geen kwartier later horen we dat ze er bijna is dan wordt de spiegel omgedraaid zodat we mee kunnen kijken
Er komt een hoofdje dat heel hard gaat huilen, daar is ze dan.
Jayna helemaal gezond wordt de wereld op getrokken en mag met papa mee. Ik word dichtgenaaid en na een uurtje op de verkoeverkamer rijden ze me weer mijn kamer op en krijg ik daar ons perfecte meisje in mijn armen.
Mexx mocht na een uurtje komen kijken en is dolblij met haar zusje. Ik voel me weer goed en voel eigenlijk geen pijn. Na 2 nachtjes ziekenhuis ga ik naar huis met mijn hele gezin.
Wat ben ik gelukkig en wat straalt papa en wat is Mexx toch lief voor Jayna.
Ja ons gezin is compleet!!
We krijgen mijn kamer te zien en mogen al onze spullen dumpen en geloof me als je weet wanneer je moet dan heb je een hoop meer bij je dan als je spontaan gaat.
Ik vraag gauw even of er al een exacte tijd bekent is want tussen 14.00 en 18.00 zoals ze mij de week ervoor vertelde aan de telefoon vind ik te vaag. De zuster komt na een half uurtje terug en verteld mij dat ik om half 2 op de planning staat mits er niemand tussen komt. Ik kijk naar de klok en zie half 12, slik das al heel erg snel zeg maar.
Weer een half uurtje later krijgen we te horen dat het toch 14.00 uur gaat worden, ik baal een beetje, dat is dus de eerste uitloop en ik ben gelukkig niet zenuwachtig!!
Om kwart over 1 komt de zuster me klaar maken voor ok en zegt me te wachten tot ik gehaald word. Ze is de kamer nog niet uit of ze komt weer terug we gaan richting ok het is toch half 2.
Langzaam gaan we over de gang en het huilen staat me nader dan het lachen. Oke het is voor een goed doel probeer ik me voor te houden maar die ruggeprik daar krijg ik rillingen van over mijn rug (terwijl ik die bij Mexx mijn eerste dochter helemaal niets heb gevoeld)
Dan gaat het heel snel, Marco geeft me een kus en gaat zich in zijn outfit hijsen ik krijg een infuus en voor ik het weet zit de ruggeprik er weer pijnloos in. Dan kan ik weer lachen en komen mijn praatjes terug ik voel nu toch niets meer!
Marco wordt naar binnen begeleid en de keizersnee begint. Nog geen kwartier later horen we dat ze er bijna is dan wordt de spiegel omgedraaid zodat we mee kunnen kijken
Er komt een hoofdje dat heel hard gaat huilen, daar is ze dan.
Jayna helemaal gezond wordt de wereld op getrokken en mag met papa mee. Ik word dichtgenaaid en na een uurtje op de verkoeverkamer rijden ze me weer mijn kamer op en krijg ik daar ons perfecte meisje in mijn armen.
Mexx mocht na een uurtje komen kijken en is dolblij met haar zusje. Ik voel me weer goed en voel eigenlijk geen pijn. Na 2 nachtjes ziekenhuis ga ik naar huis met mijn hele gezin.
Wat ben ik gelukkig en wat straalt papa en wat is Mexx toch lief voor Jayna.
Ja ons gezin is compleet!!