De woensdag voordat ik de 42 weken naderde heb ik de VK dringend verzocht of ik niet eerder naar de gynaecoloog overgedragen kon worden. Ik had er namelijk weinig zin in dat ik weer overtijd zou gaan. Op donderdag had ik een afspraak in het ziekenhuis, waar ze zeiden dat ik mij zaterdag maar moest melden bij de verloskamers, zouden ze me aan de CTG leggen en een echo doen, plus een inwendig onderzoek. er bleek niet zo veel veranderd, dus besloten ze tot een ballonkatheter. met een ballonkatheter proberen ze de baarmoedermond op een natuurlijke wijze op te rekken, door de druk van de met water gevulde ballon tegen de baarmoedermond aan, proberen ze ontsluiting en weeen te creeren. Kasper lag weer een kwartslag gedraaid, dus die heeft ze terug gedraaid. Gevolg: verplichte opname en 3x per dag aan de CTG. Ik was iedere ochtend op de verloskamers om half 5 al wakker door de vogels 
En het was superwarm pinksterweer. in de eerste nacht viel de ballon bij een wcbezoek er al uit. de tweede dag brak aan. de meisjes zijn zondag nog op visite geweest, waren helemaal onder de indruk en we hebben een ijsje gegeten beneden, want ik mocht gelukkig nog wel rondlopen. bij de restauratie van het ziekenhuis kun je heerlijk buiten zitten. 's avonds dipte het hartje van Kasper tijdens de CTG 1x. Ik had iets wat op een wee leek en hij hikte, en dat viel kennelijk verkeerd. Kwam de zuster aanrennen, moest ik op mijn zij gaan liggen. toen ging het weer. de gyneacoloog heeft vervolgens een uur lang de CTG op afstand gevolgd. Op maandag nog steeds geen ontsluiting e.d. Manlief en ik hebben de halve middag buiten gezeten en gekaart. toen ik boven kwam, bleken de vliezen van de buurvrouw gebroken, dus zij ging naar de verloskamers. Mijn andere kamergenootje en ik hadden beide zoeits van: 'doe ons dat recept' want zij was de enige zonder ballonnetje, had hormoongel gekregen.
Dinsdagochtend zoals gewoonlijk aan de CTG, alleen, toen dipte zijn hartje dus 3x in 10 minuten tijd. Verontrustend volgens de zusters, dus werd ik meegenomen voor onderzoek door de hoofdverpleegkundige en consorten. inwendig onderzoek wees uit dat ik nog maar weinig vruchtwater had, dat de vliezen niet gebroken konden worden(ze konden er niet bij) en ik had geen ontsluiting. Ik werd terug gebracht naar de zaal waar ik aan de CTG werd gelegd en ze zouden gaan overleggen, maar werd waarschijnlijk een keizersnede. ze wilden namelijk dat hij die dag werd geboren. Ondertussen manlief gesmst over het hartje en toen ze me vertelde dat het een keizersnede werd, belde ik hem. ik vroeg of hij eraan kwam, waarop mijn man zei: 'ja, maar ik ga eerst de meiden ophalen'. dus ik: 'ehm... doe maar niet" Hij weer: "hoezo, hoezo?" toen vertelde ik hem dat het een keizersnede werd. vervolgens opgehangen en ik werd klaar gemaakt, er stonden ineens diverse mensen aan mijn bed, iemand die bloed kwam prikken, iemand die een infuus aanlegde. en de zuster van die dag kwam met een fotoboek bij me zitten en legde me aan de hand van foto's uit wat er allemaal gebeurt op het moment dat iemand een keizersnede krijgt. Ondertussen bleef de CTG goed. Ik werd verder operatieklaar gemaakt, geschoren enzo en toen was mijn man er al, duidelijk een beetje gespannen. Na 10 minuten mochten we naar beneden toe. Op dde uitslaapzaal kreeg ik allemaal stickers en draadjes opgeplakt en mijn man werd meegenomen om een mooi pakje aan te trekken. De anesthesist was nog een verhaal apart, die vent bleef maar grapjes maken. Op de OK kreeg ik de ruggenprik, waar ik heel erg tegenop zag. Nou, het viel me reuze mee. de anesthesist zei dat ik moest ontspannen en dat er een verdovende prik kwam en vervolgens de ruggenprik, toen de verdovende prik was gezet, die duurde maar even, zei hij: 'en dat vinden mensen meestal het vervelende gedeelte' voelde ik de ruggenprik al niet meer. Wel een aparte ervaring zon ruggeprik, want je voelt een soort warme gloed vanuit je tenen omhoog kruipen. Ik bleef met mijn tenen wiebelen tot ik ze niet meer voelde, gek hoor... Hierna werd mijn buik mooi ingesmeerd, en kwam mijn man binnen. Hij mocht geen foto's maken, dat deed een speciale OK-assistent. de artsen stelden zich allemaal netjes voor, er kwam een mooi blauw doekje voor onze hoofden en het betere snijwerk kon beginnen. Ze hadden een hele mooie operatielamp met allerlei lichtjes. Een OK-assistente kwam regelmatig vertellen waar ze mee bezig waren, en toen ik wat druk op mijn longen voelde, kreeg ik ook daar weer iets voor, waardoor mijn hoofd weer begon te tintelen
De keizersnede zelf verliep echt zoals ik dat in films/documentaires ook had gezien, al worden die in series vaak in donkere operatiekamers gedaan, valt dat jullie ook op? Kasper kwam er dus om 10.28 uur uit, we hoorden een beetje geschrei en daarna huilde hij en werd boven de doek gehouden en meegenomen door de kinderarts. Mijn man erachteraan. tien minuten later kwam hij met tranen in zijn ogen met Kasper weer binnenlopen, ik mocht hem even tegen mijn wangen aan en daarna gingen zij de OK weer uit terwijl ik werd dichtgeniet. Na een half uurtje naar de uitslaapkamer, waar ik beide heren wel had verwacht, maar mijn man moest nog gebeld worden dat ik klaar was. Ik kreeg een slang zuurstof in mijn neus en toen ze er eindelijk waren kreeg ik Kasper bloot op mijn borstkas, hij wilde meteen drinken en deed dat ook meteen behoorlijk goed, echt geweldig. De doktoren hadden gezegd dat we ht beste niet meteen iedereen konden bellen, en ook op de kraamafdeling niet, maar gewoon even moesten genieten van het samenzijn met zn drietjes. dat hebben we ook uitbundig gedaan.
in de dagen die volgden wel wat bezoek gehad, maar niet veel, ook omdat ik het herstel nogal pittig vond. veel buikpijn en het uit bed komen was zoooo lastig. Ik moest op woensdag van ze uit bed komen en op de postoel gaan zitten, nou, het zweet brak me uit. maar de keer erop ging goed en daarop ging ik zelfs naar het toilet toe. Op vrijdagochtend mochten we naar huis. lastige thuis was dat ik hier natuurlijk niet een fantastisch bed had. Ik had heel veel pijn en draaien was heel lastig. Mijn moeder begon over haar papagaai, die ik best mocht lenen, omdat zij hem niet meer gebruikte. Nou, een uitkomst, ik kon eindelijk weer fatsoenlijk uit en in bed komen.
Sinds maandag kan ik zelfs redelijk uit en in bed stappen. de gehoortest en hielprik zijn afgenomen. de verloskundige die er vandaag was zat te zeuren want mijn kraamzorg temperatuurt mij onder mijn oksels ipv in mn..., omdat ik last heb van inwendige aambeien. ze zat echt te hameren op het feit dat ik een operatiepatient was en blablabla dat die temperatuur precies gemeten moest worden. en ze vond het belachelijk dat de klossen onder mijn bed vandaan waren gehaald, want zo kon zij niet de juiste werkhouding hebben bij het verwijderen van de krammen(wat overigens in 2 minuten gepiept was). nou, ik vind het heerlijk dat er geen klossen meer onder staan, want zo is in- en uit bed stappen veel makkelijker voor mij, en om wie gaat het nou? Die verloskundige kan trouwens wel mooi praten, maar zelf waste ze haar handen niet even voor ze de krammen verwijderde, dus lekker...
Ik had een perfecte kraamverzorgster, ze heeft iom de andere verloskundige twee extra dagen laten indiceren, plus ze wist dat een kraamvrouw na een keizersnede iedere dag 2 uur geherindiceerd mag worden. wat dus inhoudt dat ik sinds vrijdag iedere dag een volle dag kraamzorg had tot vandaag! Ze kon het ongelooflijk goed met de meiden vinden, die zijn dol op haar. zo kwam ze 1 dag met een hartjessticker op haar wang naar boven gelopen en ze is lekker recht door zee en weet van doorpakken. en ik werd uiteraard tot op het bot verwend.vanochtend hebben de meiden met keyboard en gitaar nog een serenade gebracht en een afscheidsliedje voor haar gezongen, ze zat met tranen in haar ogen
En het was superwarm pinksterweer. in de eerste nacht viel de ballon bij een wcbezoek er al uit. de tweede dag brak aan. de meisjes zijn zondag nog op visite geweest, waren helemaal onder de indruk en we hebben een ijsje gegeten beneden, want ik mocht gelukkig nog wel rondlopen. bij de restauratie van het ziekenhuis kun je heerlijk buiten zitten. 's avonds dipte het hartje van Kasper tijdens de CTG 1x. Ik had iets wat op een wee leek en hij hikte, en dat viel kennelijk verkeerd. Kwam de zuster aanrennen, moest ik op mijn zij gaan liggen. toen ging het weer. de gyneacoloog heeft vervolgens een uur lang de CTG op afstand gevolgd. Op maandag nog steeds geen ontsluiting e.d. Manlief en ik hebben de halve middag buiten gezeten en gekaart. toen ik boven kwam, bleken de vliezen van de buurvrouw gebroken, dus zij ging naar de verloskamers. Mijn andere kamergenootje en ik hadden beide zoeits van: 'doe ons dat recept' want zij was de enige zonder ballonnetje, had hormoongel gekregen.Dinsdagochtend zoals gewoonlijk aan de CTG, alleen, toen dipte zijn hartje dus 3x in 10 minuten tijd. Verontrustend volgens de zusters, dus werd ik meegenomen voor onderzoek door de hoofdverpleegkundige en consorten. inwendig onderzoek wees uit dat ik nog maar weinig vruchtwater had, dat de vliezen niet gebroken konden worden(ze konden er niet bij) en ik had geen ontsluiting. Ik werd terug gebracht naar de zaal waar ik aan de CTG werd gelegd en ze zouden gaan overleggen, maar werd waarschijnlijk een keizersnede. ze wilden namelijk dat hij die dag werd geboren. Ondertussen manlief gesmst over het hartje en toen ze me vertelde dat het een keizersnede werd, belde ik hem. ik vroeg of hij eraan kwam, waarop mijn man zei: 'ja, maar ik ga eerst de meiden ophalen'. dus ik: 'ehm... doe maar niet" Hij weer: "hoezo, hoezo?" toen vertelde ik hem dat het een keizersnede werd. vervolgens opgehangen en ik werd klaar gemaakt, er stonden ineens diverse mensen aan mijn bed, iemand die bloed kwam prikken, iemand die een infuus aanlegde. en de zuster van die dag kwam met een fotoboek bij me zitten en legde me aan de hand van foto's uit wat er allemaal gebeurt op het moment dat iemand een keizersnede krijgt. Ondertussen bleef de CTG goed. Ik werd verder operatieklaar gemaakt, geschoren enzo
en toen was mijn man er al, duidelijk een beetje gespannen. Na 10 minuten mochten we naar beneden toe. Op dde uitslaapzaal kreeg ik allemaal stickers en draadjes opgeplakt en mijn man werd meegenomen om een mooi pakje aan te trekken. De anesthesist was nog een verhaal apart, die vent bleef maar grapjes maken. Op de OK kreeg ik de ruggenprik, waar ik heel erg tegenop zag. Nou, het viel me reuze mee. de anesthesist zei dat ik moest ontspannen en dat er een verdovende prik kwam en vervolgens de ruggenprik, toen de verdovende prik was gezet, die duurde maar even, zei hij: 'en dat vinden mensen meestal het vervelende gedeelte' voelde ik de ruggenprik al niet meer. Wel een aparte ervaring zon ruggeprik, want je voelt een soort warme gloed vanuit je tenen omhoog kruipen. Ik bleef met mijn tenen wiebelen tot ik ze niet meer voelde, gek hoor... Hierna werd mijn buik mooi ingesmeerd, en kwam mijn man binnen. Hij mocht geen foto's maken, dat deed een speciale OK-assistent. de artsen stelden zich allemaal netjes voor, er kwam een mooi blauw doekje voor onze hoofden en het betere snijwerk kon beginnen. Ze hadden een hele mooie operatielamp met allerlei lichtjes. Een OK-assistente kwam regelmatig vertellen waar ze mee bezig waren, en toen ik wat druk op mijn longen voelde, kreeg ik ook daar weer iets voor, waardoor mijn hoofd weer begon te tintelen De keizersnede zelf verliep echt zoals ik dat in films/documentaires ook had gezien, al worden die in series vaak in donkere operatiekamers gedaan, valt dat jullie ook op? Kasper kwam er dus om 10.28 uur uit, we hoorden een beetje geschrei en daarna huilde hij en werd boven de doek gehouden en meegenomen door de kinderarts. Mijn man erachteraan. tien minuten later kwam hij met tranen in zijn ogen met Kasper weer binnenlopen, ik mocht hem even tegen mijn wangen aan en daarna gingen zij de OK weer uit terwijl ik werd dichtgeniet. Na een half uurtje naar de uitslaapkamer, waar ik beide heren wel had verwacht, maar mijn man moest nog gebeld worden dat ik klaar was. Ik kreeg een slang zuurstof in mijn neus en toen ze er eindelijk waren kreeg ik Kasper bloot op mijn borstkas, hij wilde meteen drinken en deed dat ook meteen behoorlijk goed, echt geweldig. De doktoren hadden gezegd dat we ht beste niet meteen iedereen konden bellen, en ook op de kraamafdeling niet, maar gewoon even moesten genieten van het samenzijn met zn drietjes. dat hebben we ook uitbundig gedaan.
in de dagen die volgden wel wat bezoek gehad, maar niet veel, ook omdat ik het herstel nogal pittig vond. veel buikpijn en het uit bed komen was zoooo lastig. Ik moest op woensdag van ze uit bed komen en op de postoel gaan zitten, nou, het zweet brak me uit. maar de keer erop ging goed en daarop ging ik zelfs naar het toilet toe. Op vrijdagochtend mochten we naar huis. lastige thuis was dat ik hier natuurlijk niet een fantastisch bed had. Ik had heel veel pijn en draaien was heel lastig. Mijn moeder begon over haar papagaai, die ik best mocht lenen, omdat zij hem niet meer gebruikte. Nou, een uitkomst, ik kon eindelijk weer fatsoenlijk uit en in bed komen.
Sinds maandag kan ik zelfs redelijk uit en in bed stappen. de gehoortest en hielprik zijn afgenomen. de verloskundige die er vandaag was zat te zeuren want mijn kraamzorg temperatuurt mij onder mijn oksels ipv in mn..., omdat ik last heb van inwendige aambeien. ze zat echt te hameren op het feit dat ik een operatiepatient was en blablabla dat die temperatuur precies gemeten moest worden. en ze vond het belachelijk dat de klossen onder mijn bed vandaan waren gehaald, want zo kon zij niet de juiste werkhouding hebben bij het verwijderen van de krammen(wat overigens in 2 minuten gepiept was). nou, ik vind het heerlijk dat er geen klossen meer onder staan, want zo is in- en uit bed stappen veel makkelijker voor mij, en om wie gaat het nou? Die verloskundige kan trouwens wel mooi praten, maar zelf waste ze haar handen niet even voor ze de krammen verwijderde, dus lekker...
Ik had een perfecte kraamverzorgster, ze heeft iom de andere verloskundige twee extra dagen laten indiceren, plus ze wist dat een kraamvrouw na een keizersnede iedere dag 2 uur geherindiceerd mag worden. wat dus inhoudt dat ik sinds vrijdag iedere dag een volle dag kraamzorg had tot vandaag! Ze kon het ongelooflijk goed met de meiden vinden, die zijn dol op haar. zo kwam ze 1 dag met een hartjessticker op haar wang naar boven gelopen
en ze is lekker recht door zee en weet van doorpakken. en ik werd uiteraard tot op het bot verwend.vanochtend hebben de meiden met keyboard en gitaar nog een serenade gebracht en een afscheidsliedje voor haar gezongen, ze zat met tranen in haar ogen