Ik vind het de laatste zo fijn om andere bevallingsverhalen te lezen, dus wil mijn verhaal graag delen met jullie.
Op 26juni (41weken) begon het in de nacht al wat te rommelen (menstruatie-achtige krampen). Om 08.30u voelde ik iets ‘knappen’ en sprong uit mijn bed en nog voor het toilet verloor ik 2 kleine plasjes vruchtwater. Kraamverband in voor eventueel het opvangen van nieuw vruchtwater. Verloskundige gebeld dat ik vruchtwater was verloren maar de weeën uitbleven nog. Ze zou in de avond langs komen, maar moest eerder bellen als er iets zou zijn.
Verloskundige kwam op controle en het vermoeden is een hoge vliesscheur. Aangezien ik alleen wat beetjes vruchtwater verloor wanneer de kleine meid bewoog en verder niks. Nog altijd geen weeën en deze moeten wel beginnen in 24u wil ik bevallen met mijn eigen verloskundige. De volgende nacht verliep ook rustig. Contact met de verloskundige weer om 08.00u, en helaas werd ik nu medisch. De verwijzing werd gemaakt voor het ziekenhuis en kon in de middag terecht voor een CTG & gesprek met de verloskundige.
Verloskundige in het ziekenhuis nam een kweek af vaginaal, aangezien ik nu langdurige gebroken vliezen had. De uitslag van deze kweek kwam later deze middag.
Afspraken gemaakt dat ik zondag zou worden ingeleid. Weer naar huis met de gedachten : dat wordt thuis echt wachten tot zondag, en dat duurt nog lang!
Thuis kreeg ik telefoon van het ziekenhuis dat ik positief bleek te zijn op de GBS-bacterië (kweek wat werd afgenomen). 1 op de 5 vrouwen is drager, alleen merk je hier niks van. Maar deze bacterië is wel gevaarlijk voor de baby. Aangezien er nu een open verbinding is met de baby, kan deze bacterië daar terecht komen. Ik moest een dag eerder ingeleid worden, echter geen plek in het ziekenhuis op 5min afstand. Het dichtsbijzijnde ziekenhuis wat plek had was op 40min rijden.
Die nacht (vrijdag op zaterdag) zijn de echte vliezen gebroken (wat een verschil met verliezen van het vruchtwater dan afgelopen donderdag). De weeën zijn begonnen om 05.00u, en deze kwamen gelijk om de 5 min, om 06.00u heeft mijn partner gebeld met het ziekenhuis op 5min afstand. Echter geen plek, helaas. Dus wij in de auto, met genoeg matjes en verband want jezus wat verlies je veel vruchtwater voor mijn gevoel. De weeën had ik goed onder controle in de auto, de auto rit ging voor mijn gevoel heel snel. Eenmaal aangekomen aan de CTG gelegd, en moest al snel door naar de partus kamer want het schoot al erg op. Aangezien ik drager was van de bacterië moest ik Antibiotica krijgen via het infuus, zodat de baby dit ook krijgt. Om 08.30u zat ik al op 6cm, maar ik had storm-weeën, 3 in 5min tijd en had geen moment om rust te vinden. Ik was bezig met afbouwen van de ene, stond de nieuwe alweer in zijn piek. Op deze manier kon ik het niet volhouden en vroeg voor de ruggenprik. Aangezien het net op een overdrachtmoment was bij de anesthesisten, zou ik nog moeten wachten. Ter overbrugging hiervan heb ik een morfine-pomp gekregen, deze haalt de scherpe randjes weg. Ik kon weer even wat ontspannen!
Het moment om naar de recovery te gaan voor de ruggenprik was daar. Wat viel mij dat allemaal mee, amper gevoeld. Vanaf dat moment was ik zo ontspannen geworden, waardoor ik weer even wat energie kon opdoen (wat eten/drinken en rusten).
Om 11.00u zat ik op 8cm ontsluiting. Een uur later werd de nieuwe gift antibiotica aangehangen. Om 14.00u was er volledige ontsluiting, maar door de ruggenprik wilde ze ervoor zorgen dat de baby goed diep kon indalen, als ik lichte druk voelde mocht ikzelf een beetje duwen. Om 15.00u was er wisseling van de dienst, en toen ze binnen kwamen werd alles klaar gemaakt voor de uitdrijvingsfase. Om 15.20u begonnen met persen, alleen zijn de weeën weggevallen en hebben ze deze moeten opwekken. Door de ruggenprik voel je niet goed wanneer er een weeë komt, je voelt wel soms een bepaalde druk en de verloskundige kijkt mee op het scherm. Steeds kwam het hoofdje verder, alleen kwam het op een moment niet verder en werd ik in een andere positie geholpen in de hoop dat mijn bekken meer ruimte zou maken. Helaas, het hoofdje stond al zeker 20min en de verloskundige gaf aan dat ze een knip moest zetten wilde ik niet volledige gaan uitscheuren. Hiermee ingestemd en maar goed ook, de knip werd gezet en nog geen seconde later werd onze dochter geboren (om 16.50)! Ze had 2x de navelstreng om haar nek, maar deze zat niet strak en onze dochter huilde al goed.
- bevallen 41+2 en uiteindelijk dan niet ingeleid hoeven worden maar heeft de kleine meid ervoor gezorgt dat de bevalling zelf is begonnen
Aangezien de knip gezet is geworden, had ik veel bloed verloren. (Boven de 1000ml). Tevens is de gynaecoloog 1,5u bezig geweest met hechten. Als ik de ruggenprik niet had gehad, was ik hiervoor nog op OK beland.
Wij hebben 2 nachten in het ziekenhuis moeten blijven, onze dochter kreeg toen de uitslag dat ze negatief was op de bacterië gelukkig! Ik heb nog een ijzerinfuus gekregen i.v.m het vele bloedverlies en een HB waarde had van 4.9. (Voor de bevalling 7.2)
Ik wil dit verhaal ook delen aangezien er op socialmedia veel wordt gedeeld over het gebruik van pijnmedicatie. Wanneer je pijnmedicatie gebruikt ben je ‘zwak’ en heb je het niet zelf gedaan.
Mijn lichaam zegt duidelijk tot hier en niet verder. Ik vind ongeacht met of zonder pijnmedicatie zetten wij vrouwen een geweldige prestatie neer.
Ik zou de bevalling zo weer over doen, met alles erop en eraan. Ik zeg zo vaak dat ik terug wil naar de bevalling, ik vond het zo speciaal om te mogen doen en vooral dit te mogen meemaken. Alleen het herstel van de knip duurt lang, nu 5 weken later is het litteken nog erg gevoelig / pijnlijk en denkelijk een zenuw geraakt waardoor de pijn doortrekt tot in mijn schaamlip. Ik heb nog een afspraak met de gynaecoloog en de eigen verloskundige staan. Hoop dat met wat tips en de tijd, de pijn meer gaat verdwijnen.
Op 26juni (41weken) begon het in de nacht al wat te rommelen (menstruatie-achtige krampen). Om 08.30u voelde ik iets ‘knappen’ en sprong uit mijn bed en nog voor het toilet verloor ik 2 kleine plasjes vruchtwater. Kraamverband in voor eventueel het opvangen van nieuw vruchtwater. Verloskundige gebeld dat ik vruchtwater was verloren maar de weeën uitbleven nog. Ze zou in de avond langs komen, maar moest eerder bellen als er iets zou zijn.
Verloskundige kwam op controle en het vermoeden is een hoge vliesscheur. Aangezien ik alleen wat beetjes vruchtwater verloor wanneer de kleine meid bewoog en verder niks. Nog altijd geen weeën en deze moeten wel beginnen in 24u wil ik bevallen met mijn eigen verloskundige. De volgende nacht verliep ook rustig. Contact met de verloskundige weer om 08.00u, en helaas werd ik nu medisch. De verwijzing werd gemaakt voor het ziekenhuis en kon in de middag terecht voor een CTG & gesprek met de verloskundige.
Verloskundige in het ziekenhuis nam een kweek af vaginaal, aangezien ik nu langdurige gebroken vliezen had. De uitslag van deze kweek kwam later deze middag.
Afspraken gemaakt dat ik zondag zou worden ingeleid. Weer naar huis met de gedachten : dat wordt thuis echt wachten tot zondag, en dat duurt nog lang!
Thuis kreeg ik telefoon van het ziekenhuis dat ik positief bleek te zijn op de GBS-bacterië (kweek wat werd afgenomen). 1 op de 5 vrouwen is drager, alleen merk je hier niks van. Maar deze bacterië is wel gevaarlijk voor de baby. Aangezien er nu een open verbinding is met de baby, kan deze bacterië daar terecht komen. Ik moest een dag eerder ingeleid worden, echter geen plek in het ziekenhuis op 5min afstand. Het dichtsbijzijnde ziekenhuis wat plek had was op 40min rijden.
Die nacht (vrijdag op zaterdag) zijn de echte vliezen gebroken (wat een verschil met verliezen van het vruchtwater dan afgelopen donderdag). De weeën zijn begonnen om 05.00u, en deze kwamen gelijk om de 5 min, om 06.00u heeft mijn partner gebeld met het ziekenhuis op 5min afstand. Echter geen plek, helaas. Dus wij in de auto, met genoeg matjes en verband want jezus wat verlies je veel vruchtwater voor mijn gevoel. De weeën had ik goed onder controle in de auto, de auto rit ging voor mijn gevoel heel snel. Eenmaal aangekomen aan de CTG gelegd, en moest al snel door naar de partus kamer want het schoot al erg op. Aangezien ik drager was van de bacterië moest ik Antibiotica krijgen via het infuus, zodat de baby dit ook krijgt. Om 08.30u zat ik al op 6cm, maar ik had storm-weeën, 3 in 5min tijd en had geen moment om rust te vinden. Ik was bezig met afbouwen van de ene, stond de nieuwe alweer in zijn piek. Op deze manier kon ik het niet volhouden en vroeg voor de ruggenprik. Aangezien het net op een overdrachtmoment was bij de anesthesisten, zou ik nog moeten wachten. Ter overbrugging hiervan heb ik een morfine-pomp gekregen, deze haalt de scherpe randjes weg. Ik kon weer even wat ontspannen!
Het moment om naar de recovery te gaan voor de ruggenprik was daar. Wat viel mij dat allemaal mee, amper gevoeld. Vanaf dat moment was ik zo ontspannen geworden, waardoor ik weer even wat energie kon opdoen (wat eten/drinken en rusten).
Om 11.00u zat ik op 8cm ontsluiting. Een uur later werd de nieuwe gift antibiotica aangehangen. Om 14.00u was er volledige ontsluiting, maar door de ruggenprik wilde ze ervoor zorgen dat de baby goed diep kon indalen, als ik lichte druk voelde mocht ikzelf een beetje duwen. Om 15.00u was er wisseling van de dienst, en toen ze binnen kwamen werd alles klaar gemaakt voor de uitdrijvingsfase. Om 15.20u begonnen met persen, alleen zijn de weeën weggevallen en hebben ze deze moeten opwekken. Door de ruggenprik voel je niet goed wanneer er een weeë komt, je voelt wel soms een bepaalde druk en de verloskundige kijkt mee op het scherm. Steeds kwam het hoofdje verder, alleen kwam het op een moment niet verder en werd ik in een andere positie geholpen in de hoop dat mijn bekken meer ruimte zou maken. Helaas, het hoofdje stond al zeker 20min en de verloskundige gaf aan dat ze een knip moest zetten wilde ik niet volledige gaan uitscheuren. Hiermee ingestemd en maar goed ook, de knip werd gezet en nog geen seconde later werd onze dochter geboren (om 16.50)! Ze had 2x de navelstreng om haar nek, maar deze zat niet strak en onze dochter huilde al goed.
- bevallen 41+2 en uiteindelijk dan niet ingeleid hoeven worden maar heeft de kleine meid ervoor gezorgt dat de bevalling zelf is begonnen
Aangezien de knip gezet is geworden, had ik veel bloed verloren. (Boven de 1000ml). Tevens is de gynaecoloog 1,5u bezig geweest met hechten. Als ik de ruggenprik niet had gehad, was ik hiervoor nog op OK beland.
Wij hebben 2 nachten in het ziekenhuis moeten blijven, onze dochter kreeg toen de uitslag dat ze negatief was op de bacterië gelukkig! Ik heb nog een ijzerinfuus gekregen i.v.m het vele bloedverlies en een HB waarde had van 4.9. (Voor de bevalling 7.2)
Ik wil dit verhaal ook delen aangezien er op socialmedia veel wordt gedeeld over het gebruik van pijnmedicatie. Wanneer je pijnmedicatie gebruikt ben je ‘zwak’ en heb je het niet zelf gedaan.
Mijn lichaam zegt duidelijk tot hier en niet verder. Ik vind ongeacht met of zonder pijnmedicatie zetten wij vrouwen een geweldige prestatie neer.
Ik zou de bevalling zo weer over doen, met alles erop en eraan. Ik zeg zo vaak dat ik terug wil naar de bevalling, ik vond het zo speciaal om te mogen doen en vooral dit te mogen meemaken. Alleen het herstel van de knip duurt lang, nu 5 weken later is het litteken nog erg gevoelig / pijnlijk en denkelijk een zenuw geraakt waardoor de pijn doortrekt tot in mijn schaamlip. Ik heb nog een afspraak met de gynaecoloog en de eigen verloskundige staan. Hoop dat met wat tips en de tijd, de pijn meer gaat verdwijnen.
Laatst bewerkt: