Hey meiden,
Zoals gezegd zou ik nog even mijn verhaaltje doen over de bevalling van Saar.
Zaterdagavond zaten vriendlief en ik relaxed op de bank PSV te kijken toen ik ineens een beetje vocht verloor. Zo raar, want je verwacht het niet met 37,4 weken! Vriendlief gezegd dat ik dacht dat mijn vliezen gebroken waren. Hij natuurlijk helemaal geschokt ;-)! Gelukkig de week ervoor bij de VK te horen gekregen dat Saar al ingedaald was en dat ik, wanneer de vliezen zouden breken, gerust nog een nachtje kon gaan slapen en de ochtend erop pas hoefde te bellen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Nou ja, slapen... het is natuurlijk wel spannend want je weet dat je binnen dan en een paar dagen je kindje in je armen hebt. Maar verder was het nog rustig in de buik, geen weeen, dus op zich nog wel een klein beetje slaap te pakken gehad. Gelukkig maar want de nacht ervoor hing ik weer boven de pot (buikgriepje of zou het mijn lijf zijn dat zich wilde legen??).
De ochtend (zondag) erop heb ik de VK gebeld, deze is om 12u langsgekomen. Helaas nog geen regelmatige of heftige weeen. Die lieten op zich wachten... Scenario van overdracht aan ziekenhuis werd langzaamaan steeds realistischer. Want als ik om 18u nog geen 6cm ontsluiting zou hebben zou ik voor CTG naar het ziekenhuis moeten.
Om 19u lag ik dus aan de CTG in het ziekenhuis. Na allerlei testen bleek dat ik een iets verhoogde infectiewaarde te hebben en moest ik de nacht blijven waarop ik de ochtend erop ingeleid zou worden. Maar.... om 23u kwamen de weeen! Gelukkig maar!!! Na een uurtje of drie / vier eerste touchering van VK en jawel 3 cm ontsluiting! Ging hartstikke goed dus! Echter, rond uur of 7 bleek dat ik maar 1 cm extra onsluiting had gekregen en dat Saar een sterrenkijker was. Het ongelukkige nieuws kwam; er moets weeenstimulatie komen en ik moest toch echt na gaan denken over eventuele pijnstilling aangezien het nog wel een hele tijd kon gaan duren voordat ik volledige ontsluiting zou hebben. Ze verwachten dat ik nog minimaal 8 uur zou doen over de bevalling. Toen brak ik mentaal. Tot die tijd kon ik de weeen goed opvangen, maar na dit nieuws kon ik echt niet meer. Een uur later was ik dan ook om en heb ik om een ruggenprik gevraagd. Gelukkig maar want dat bleek medisch ook het beste. Ook met het oog op een eventuele keizersnede mocht gewoon bevallen niet lukken.
Om 9u in de ochtend (maandag) kreeg ik eindelijk de verlossende prik! HEMELS! Wat fijn na 10 uur weeen! Ik kreeg de opdracht op 1 zij te liggen zodat ik Saar de mogelijkheid kon geven te draaien. En jawel om 14u in de middag was ze en gedraaid (jeuh!!! dus een gewone bevalling) en 10 cm ontsluiting en helemaal ingedaald. Dus; pomp van weeenstimulatie eraf en epiduraal eraf en persen maar.
Wat een feestje was dat. Hoe raar het ook klinkt, ik vond het super om te mogen persen! Na een half uurtje had ik mijn prachtige dochter op mijn buik liggen! Wat een verassing, want ik dacht echt een zoon te krijgen haha.
De placenta liet helaas iets lang op zich wachten waardoor ik al bijna richting OK was, maar gelukkig zorgde een goede laatste pers op het nippertje ervoor dat ik gewoon op mijn kamer mocht blijven en genieten van onze dochter!
Pff lang verhaal sorry.... maar het was dan ook een hele bevalling hihi ;-)
Eerste week was behoorlijk pittig. Saar was behoorlijk klein en viel flink af. Daarnaast was ze kanariepiet geel dus ook hier weer de vraag of we terug naar ZH moesten zodat Saar onder de lamp kon. Maar gelukkig was het niet nodig na bloedanalyse.
Roze wolk vind ik af en toe ver te zoeken. Je wereld is zo klein. Zeker als je niet met je meisje naar buiten mag (ze moet nog zelf op temp blijven maar komt wel super goed aan). Maar langzaam maar zeker vinden we onze weg samen en kan ik er steeds meer van genieten en ben ik helemaal happy met onze meid!!!
Ook wel fijn trouwens; ik ben op 1 kilo na weer helemaal op gewicht van voor de zwangerschap! Nu nog een paar kilootjes extra, dat zou wel fijn zijn hihi.
Voor de meiden die nog moeten; 17 uur klinkt lang maar ik heb het met plezier gedaan! Zou het zo weer doen! Dus geef 'm van jetje dadelijk!! Jullie kunnen het!
Voor de meiden die hun kindje al hebben; zie ik jullie op het babyforum als dit er is?
Hele dikke liefs en ik blijf jullie volgen xx Suus en Saar
Zoals gezegd zou ik nog even mijn verhaaltje doen over de bevalling van Saar.
Zaterdagavond zaten vriendlief en ik relaxed op de bank PSV te kijken toen ik ineens een beetje vocht verloor. Zo raar, want je verwacht het niet met 37,4 weken! Vriendlief gezegd dat ik dacht dat mijn vliezen gebroken waren. Hij natuurlijk helemaal geschokt ;-)! Gelukkig de week ervoor bij de VK te horen gekregen dat Saar al ingedaald was en dat ik, wanneer de vliezen zouden breken, gerust nog een nachtje kon gaan slapen en de ochtend erop pas hoefde te bellen. Dus zo gezegd, zo gedaan. Nou ja, slapen... het is natuurlijk wel spannend want je weet dat je binnen dan en een paar dagen je kindje in je armen hebt. Maar verder was het nog rustig in de buik, geen weeen, dus op zich nog wel een klein beetje slaap te pakken gehad. Gelukkig maar want de nacht ervoor hing ik weer boven de pot (buikgriepje of zou het mijn lijf zijn dat zich wilde legen??).
De ochtend (zondag) erop heb ik de VK gebeld, deze is om 12u langsgekomen. Helaas nog geen regelmatige of heftige weeen. Die lieten op zich wachten... Scenario van overdracht aan ziekenhuis werd langzaamaan steeds realistischer. Want als ik om 18u nog geen 6cm ontsluiting zou hebben zou ik voor CTG naar het ziekenhuis moeten.
Om 19u lag ik dus aan de CTG in het ziekenhuis. Na allerlei testen bleek dat ik een iets verhoogde infectiewaarde te hebben en moest ik de nacht blijven waarop ik de ochtend erop ingeleid zou worden. Maar.... om 23u kwamen de weeen! Gelukkig maar!!! Na een uurtje of drie / vier eerste touchering van VK en jawel 3 cm ontsluiting! Ging hartstikke goed dus! Echter, rond uur of 7 bleek dat ik maar 1 cm extra onsluiting had gekregen en dat Saar een sterrenkijker was. Het ongelukkige nieuws kwam; er moets weeenstimulatie komen en ik moest toch echt na gaan denken over eventuele pijnstilling aangezien het nog wel een hele tijd kon gaan duren voordat ik volledige ontsluiting zou hebben. Ze verwachten dat ik nog minimaal 8 uur zou doen over de bevalling. Toen brak ik mentaal. Tot die tijd kon ik de weeen goed opvangen, maar na dit nieuws kon ik echt niet meer. Een uur later was ik dan ook om en heb ik om een ruggenprik gevraagd. Gelukkig maar want dat bleek medisch ook het beste. Ook met het oog op een eventuele keizersnede mocht gewoon bevallen niet lukken.
Om 9u in de ochtend (maandag) kreeg ik eindelijk de verlossende prik! HEMELS! Wat fijn na 10 uur weeen! Ik kreeg de opdracht op 1 zij te liggen zodat ik Saar de mogelijkheid kon geven te draaien. En jawel om 14u in de middag was ze en gedraaid (jeuh!!! dus een gewone bevalling) en 10 cm ontsluiting en helemaal ingedaald. Dus; pomp van weeenstimulatie eraf en epiduraal eraf en persen maar.
Wat een feestje was dat. Hoe raar het ook klinkt, ik vond het super om te mogen persen! Na een half uurtje had ik mijn prachtige dochter op mijn buik liggen! Wat een verassing, want ik dacht echt een zoon te krijgen haha.
De placenta liet helaas iets lang op zich wachten waardoor ik al bijna richting OK was, maar gelukkig zorgde een goede laatste pers op het nippertje ervoor dat ik gewoon op mijn kamer mocht blijven en genieten van onze dochter!
Pff lang verhaal sorry.... maar het was dan ook een hele bevalling hihi ;-)
Eerste week was behoorlijk pittig. Saar was behoorlijk klein en viel flink af. Daarnaast was ze kanariepiet geel dus ook hier weer de vraag of we terug naar ZH moesten zodat Saar onder de lamp kon. Maar gelukkig was het niet nodig na bloedanalyse.
Roze wolk vind ik af en toe ver te zoeken. Je wereld is zo klein. Zeker als je niet met je meisje naar buiten mag (ze moet nog zelf op temp blijven maar komt wel super goed aan). Maar langzaam maar zeker vinden we onze weg samen en kan ik er steeds meer van genieten en ben ik helemaal happy met onze meid!!!
Ook wel fijn trouwens; ik ben op 1 kilo na weer helemaal op gewicht van voor de zwangerschap! Nu nog een paar kilootjes extra, dat zou wel fijn zijn hihi.
Voor de meiden die nog moeten; 17 uur klinkt lang maar ik heb het met plezier gedaan! Zou het zo weer doen! Dus geef 'm van jetje dadelijk!! Jullie kunnen het!
Voor de meiden die hun kindje al hebben; zie ik jullie op het babyforum als dit er is?
Hele dikke liefs en ik blijf jullie volgen xx Suus en Saar