Op zaterdagochtend 28 april om half 7 voelde ik ineens dat ik lekte toen ik in bed lag. Mijn vriend heeft gauw een handdoek gepakt en zo ben ik naar de badkamer gehobbeld. Yes mn vliezen zijn gebroken. Daarna toch weer lekker in bed geklommen en nog even kunnen slapen. 's Middags kwam de verloskundige kijken bij me maar toen was er nog niet veel actie. Helaas begonnen 's avonds rond 23.00 uur pas de weeën lekker op gang te komen. Toen kwam de verloskundige de volgende rond half 7 om te controleren hoever de ontsluiting was. Na 24 uur was dat nog maar 3 cm. Na overleg met het ziekenhuis werd besloten om nog even te wachten tot 10.00 uur in de hoop dat het nu wel sneller zou gaan. Om 10.00 uur kwam de verloskundige terug en bleek dat ik was blijven hangen op 3 cm. Kortom helaas geen thuisbevalling voor mij, ik moest naar het ziekenhuis.
Om hafl 12 waren we in het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik inmiddels 4 cm ontsluiting te hebben maar ook bleek dat mijn vliezen hoog waren gescheurd en niet onderaan. Dus op het moment dat mijn vliezen gebroken werden kwam er alsnog een golf vrij en ging het iets sneller. Om half 2 had ik 6 cm ontsluiting maar werd de frequentie van de weeën wat minder. Daarom besloten ze om me medicijnen te geven zodat de weeën elkaar wat sneller opvolgden. Uiteindelijk werd het zo snel dat ik ze niet meer goed kon opvangen en heb ik om pijnstiller gevraagd zodat het scherpe randje eraf was. Daarna ging het erg snel. Met het persen had ik totaal geen problemen of pijn en om half 4 werd ons prachtige meisje geboren. De navelstreng zat om haar nekje dus ze was eventjes een beetje blauw maar dat kleurde heel snel weer bij.
Zelf heb ik maar 3 hechtingen nodig gehad dus ik was al lang al blij.
Omdat mijn vliezen langer dan 24 uur gebroken waren hadden ze een kweek afgenomen bij me voor streptokokken. We moesten een nachtje blijven in afwachting van deze uitslag. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat ik positief getest was en dat ik nog een dag moest blijven. Ze wilde Shanna de eerste 48 uur in de gaten houden. Dit was echt een hele grote teleurstelling.
Ik wilde eigenlijk thuis bevallen en dan lukte al niet, in het ziekenhuis had ik zelfs medicijnen nodig om het op gang te houden en ook pijnstiller (terwijl ik altijd gezegd heb dat ik dat echt niet wilde). Toen bleek dat ik nog een nachtje moest blijven in afwachting van de test. Daar had ik me allemaal al overheen gezet. Nou kreeg ik dit er ook nog eens overheen.
Uiteindelijk ging alles gewoon goed met Shanna en mochten we na 48 uur lekker naar huis.
Hier gaat alles nu goed en Shanna drinkt al erg goed. Ook wil mijn borstvoeding lekker op gang komen dus daar zijn gelukkig geen problemen mee.
Ook heb ik niet echt last van mijn hechtingen meer. Nu alleen nog maar genieten en de tegenslagen vergeten. Het belangrijkste is dat alles goed gaat met ons kleine meisie
Om hafl 12 waren we in het ziekenhuis. Eenmaal in het ziekenhuis bleek ik inmiddels 4 cm ontsluiting te hebben maar ook bleek dat mijn vliezen hoog waren gescheurd en niet onderaan. Dus op het moment dat mijn vliezen gebroken werden kwam er alsnog een golf vrij en ging het iets sneller. Om half 2 had ik 6 cm ontsluiting maar werd de frequentie van de weeën wat minder. Daarom besloten ze om me medicijnen te geven zodat de weeën elkaar wat sneller opvolgden. Uiteindelijk werd het zo snel dat ik ze niet meer goed kon opvangen en heb ik om pijnstiller gevraagd zodat het scherpe randje eraf was. Daarna ging het erg snel. Met het persen had ik totaal geen problemen of pijn en om half 4 werd ons prachtige meisje geboren. De navelstreng zat om haar nekje dus ze was eventjes een beetje blauw maar dat kleurde heel snel weer bij.
Zelf heb ik maar 3 hechtingen nodig gehad dus ik was al lang al blij.
Omdat mijn vliezen langer dan 24 uur gebroken waren hadden ze een kweek afgenomen bij me voor streptokokken. We moesten een nachtje blijven in afwachting van deze uitslag. De volgende ochtend kreeg ik te horen dat ik positief getest was en dat ik nog een dag moest blijven. Ze wilde Shanna de eerste 48 uur in de gaten houden. Dit was echt een hele grote teleurstelling.
Ik wilde eigenlijk thuis bevallen en dan lukte al niet, in het ziekenhuis had ik zelfs medicijnen nodig om het op gang te houden en ook pijnstiller (terwijl ik altijd gezegd heb dat ik dat echt niet wilde). Toen bleek dat ik nog een nachtje moest blijven in afwachting van de test. Daar had ik me allemaal al overheen gezet. Nou kreeg ik dit er ook nog eens overheen.
Uiteindelijk ging alles gewoon goed met Shanna en mochten we na 48 uur lekker naar huis.
Hier gaat alles nu goed en Shanna drinkt al erg goed. Ook wil mijn borstvoeding lekker op gang komen dus daar zijn gelukkig geen problemen mee.
Ook heb ik niet echt last van mijn hechtingen meer. Nu alleen nog maar genieten en de tegenslagen vergeten. Het belangrijkste is dat alles goed gaat met ons kleine meisie