Bevallingsverhaal Pier
Met 38+5 weken zwangerschap is de verloskundige begonnen met inwendig onderzoek en zodra dit kon te strippen. In de daaropvolgende weken heeft zij dit 3x herhaald. De laatste keer strippen was op maandagavond ik was toen 40+2 weken zwanger.
De uiteindelijke bevalling begon de dag daarop dinsdag 6 december. ’s Middags waren we nog even naar mijn vader en moeder geweest voor een kopje koffie. Toen ik thuis kwam en met het eten bezig ging voelde ik hele lichte krampjes, maar omdat ik wel vaker iets meende te voelen zei ik hierover niks tegen mijn man. De krampjes gingen de hele avond door maar werden niet sterker of frequenter. Om 23:00 ben ik naar bed gegaan en vanaf die tijd begon het meer te rommelen maar nog niet die activiteit die er soms na het strippen wel was. Om 02:00 was de baby heel erg druk aan het bewegen en voelde ik op een bepaald moment een knap in mijn buik.(ze hebben me niet kunnen vertellen wat voor knap dit is geweest) Hierna werd het stil…..?? en een klein half uurtje later voelde ik de eerste wee. Er zat veel tijd tussen de weeën zo’n 10 minuten dit ging zo door tot een uur of vijf toen kwamen de weeën wel iets vaker maar bleef de tijd tussen de weeën erg sterk wisselen van 4 min tot 10 min.
Ik had van vier uur tot vijf nog geprobeerd wat te lezen maar om vijf uur ben ik maar verhuisd naar het kraambed in de woonkamer. Mijn man had tot dan toe niets in de gaten. Ik vroeg hem om 4 uur een emmer op te halen om te spugen, dat heeft hij gedaan maar ook toen vroeg hij niets en dook meteen weer onder zijn dekbed. Ik vond het prima, ik probeerde zo rustig mogelijk mijn Yoga-oefeningen te doen en zo te ontspannen. Om 5:30 u kwam manlief van zijn bed en begon gelijk te klagen dat ik het licht aan had gehad en dat ik zo onrustig was geweest die nacht terwijl hij om 6:00 moest beginnen met werken. Ik heb hem gelijk maar even uit die droom geholpen en verteld dat hij thuis kon blijven want de weeën waren begonnen. Samen besloten we om 7:00 de verloskundige te bellen (die had die ochtend spreekuur tegenover ons huis). Daarop ging manlief nog wat slapen op de bank terwijl ik de weeën aan het bij houden was en tussendoor wat doezelde.
De verloskundige gebeld die kwam om 8:00u voor het spreekuur langs ik had toen 2 cm ontsluiting (al 1cm meer dan gehoopt!), dit had ik wel zo’n beetje verwacht omdat de weeën nog zo onregelmatig bleven. De verloskundige ging spreekuur draaien en rond 10:30 zou ze weer langs komen. In de tussentijd ben ik gaan ontbijten en wilde ik gaan douchen. Toen ik opstond werd ik echter misselijk en moest ik overgeven op dat moment dacht ik dat ik door de druk in mijn broek plaste maar het was zoveel het moest wel vruchtwater zijn. Gelukkig dit was helemaal helder. Hierna ben ik gaan douchen, de weeën bleven tussen de 3 en 9 minuten komen maar waren wel sterker.
Bij de controle van 10:30 had ik 2-3cm ontsluiting, het schoot dus niet veel op. De verloskundige ging even iets weg brengen en thuis een broodje eten en zou na het middaguur weer langskomen.
De weeën bleven in dezelfde freq komen maar werden wel sterker. Rond 13:00 zat ik nog maar op 3 cm maar hierbij voelde de verloskundige nu wel weer vliezen staan. Hoe dit kan hebben zij mij niet kunnen vertellen, mogelijk een hoge scheur in de vliezen waarbij door de hoge druk het vruchtwater uit liep?. De verloskundige wilde de vliezen doorprikken maar had geen vliezenbreker in de tas, Hierna heeft zij het geprobeerd met materiaal van de huisarts die tegenover ons woont maar dit slaagde niet. Dus moest ze even naar haar eigen praktijk 8km verderop om een vliezenbreker te halen. Zo gezegd zo gedaan en om 14:45 werden mijn vliezen gebroken. Het eerste vruchtwater was helemaal helder maar helemaal aan het eind van de stroom kwam er iets meconium mee. Door het gewroet zat ik ondertussen op 3-4cm ontsluiting. Na overleg met de gyn gingen we richting ziekenhuis, dit was toch al de bedoeling maar ipv poliklinisch werd het nu een klinische bevalling.
In de auto kwamen de weeën wel frequenter en heftiger, na zo’n 20 min waren we in het ziekenhuis. Toen ik in de lift stond vroeg ik mijn man waar is mijn koffer? Oeps, die staat nog naast de auto op het parkeerterrein! In zijn haast om mij in het ziekenhuis te krijgen was hij deze helemaal vergeten.
Zo kwam ik alleen op de verloskamers alwaar om 16:00 bleek dat ik 5cm ontsluiting had. De baby kreeg een electrode op zijn hoofd en we werden aan het CTG gelegd. Mocht het nu niet sneller gaan dan wilden ze wellicht bijstimuleren maar eerst wilden ze zien hoe het met het kindje ging. Mijn eigen verloskundige bleef tot 17:30, en droeg toen de dienst over aan haar collega. Ik viel toen al wel onder de verantwoording van de gyn en de verloskundige van het ziekenhuis. De weeën kwamen nu om de 4 min en waren erg heftig ik kon ze staande het best opvangen mbv de yogaoefeningen ging het redelijk. In de tussentijd verloor ik weer helder(?) vruchtwater. Om 17:00 had ik 6 cm en om 18:00 had ik 7 cm, hierna werden de ween zo heftig dat ik om pijnstilling heb gevraagd. Hiervoor moest eerst een infuus worden geprikt en wilde de verloskundige van het ziekenhuis graag tijdens een wee voelen hoe het met de ontsluiting ging. Hiervoor moest ik liggen, wat een hel om zo een wee op te vangen!! Toen het infuus eindelijk zat en ik mijn eerste shotje medicatie kreeg gaf de verloskundige aan dat ik wel een klein beetje mee mocht persen. Dat vond ik wel lastig; om die omschakeling te maken van niet persen naar een beetje mee persen hoe doe je dat?
Gelukkig mocht ik tien minuten later het was toen 18:50 beginnen met persen. Dit vond ik het vervelendste van de hele bevalling. Gelukkig was ons kereltje er na 40 minuten persen. Ik dacht nog tijdens dit laatst stukje;’ goed luisteren en doen wat ze zeggen ik wil niet helemaal uitscheuren!’ dus dit gedaan te hebben vroeg ik optimistisch of ik ook een paar hechtinkjes nodig had. Hierop werd door de verloskundige gestameld: ‘nou euh.. de gynaecoloog komt even kijken want misschien moet je nog wel even naar de ok’ Ze waren bang voor een totaal ruptuur, maar het viel gelukkig mee, het was subtotaal en de gyn kon het dus nog hechten op de verloskamers.
Onze zoon Pier Johan (vernoemd naar beide opa’s) deed het fantastisch apgar 2x een 10 en werd nagekeken door onze eigen verloskundige die om 20:00 het ziekenhuis binnen kwam om te kijken hoe het met ons was. Alles was helemaal goed en we konden kiezen of we met zijn drieën in het ziekenhuis wilden blijven of naar huis toe gingen. Omdat Pier zo’n goede start had en het vruchtwater later weer helder was hoefde hij niet meer door de kinderarts gezien te worden en gingen we om 22:00 naar huis.
Na een pittige eerste week (ik kon maar niet slapen door alles wat er gebeurd was en wat er op dat moment gebeurde) ging het elke dag een beetje beter en kunnen we genieten van dit kleine/grote wonder. De borstvoeding loopt goed, ondanks dat we beide spruw hebbengehad.
Met 38+5 weken zwangerschap is de verloskundige begonnen met inwendig onderzoek en zodra dit kon te strippen. In de daaropvolgende weken heeft zij dit 3x herhaald. De laatste keer strippen was op maandagavond ik was toen 40+2 weken zwanger.
De uiteindelijke bevalling begon de dag daarop dinsdag 6 december. ’s Middags waren we nog even naar mijn vader en moeder geweest voor een kopje koffie. Toen ik thuis kwam en met het eten bezig ging voelde ik hele lichte krampjes, maar omdat ik wel vaker iets meende te voelen zei ik hierover niks tegen mijn man. De krampjes gingen de hele avond door maar werden niet sterker of frequenter. Om 23:00 ben ik naar bed gegaan en vanaf die tijd begon het meer te rommelen maar nog niet die activiteit die er soms na het strippen wel was. Om 02:00 was de baby heel erg druk aan het bewegen en voelde ik op een bepaald moment een knap in mijn buik.(ze hebben me niet kunnen vertellen wat voor knap dit is geweest) Hierna werd het stil…..?? en een klein half uurtje later voelde ik de eerste wee. Er zat veel tijd tussen de weeën zo’n 10 minuten dit ging zo door tot een uur of vijf toen kwamen de weeën wel iets vaker maar bleef de tijd tussen de weeën erg sterk wisselen van 4 min tot 10 min.
Ik had van vier uur tot vijf nog geprobeerd wat te lezen maar om vijf uur ben ik maar verhuisd naar het kraambed in de woonkamer. Mijn man had tot dan toe niets in de gaten. Ik vroeg hem om 4 uur een emmer op te halen om te spugen, dat heeft hij gedaan maar ook toen vroeg hij niets en dook meteen weer onder zijn dekbed. Ik vond het prima, ik probeerde zo rustig mogelijk mijn Yoga-oefeningen te doen en zo te ontspannen. Om 5:30 u kwam manlief van zijn bed en begon gelijk te klagen dat ik het licht aan had gehad en dat ik zo onrustig was geweest die nacht terwijl hij om 6:00 moest beginnen met werken. Ik heb hem gelijk maar even uit die droom geholpen en verteld dat hij thuis kon blijven want de weeën waren begonnen. Samen besloten we om 7:00 de verloskundige te bellen (die had die ochtend spreekuur tegenover ons huis). Daarop ging manlief nog wat slapen op de bank terwijl ik de weeën aan het bij houden was en tussendoor wat doezelde.
De verloskundige gebeld die kwam om 8:00u voor het spreekuur langs ik had toen 2 cm ontsluiting (al 1cm meer dan gehoopt!), dit had ik wel zo’n beetje verwacht omdat de weeën nog zo onregelmatig bleven. De verloskundige ging spreekuur draaien en rond 10:30 zou ze weer langs komen. In de tussentijd ben ik gaan ontbijten en wilde ik gaan douchen. Toen ik opstond werd ik echter misselijk en moest ik overgeven op dat moment dacht ik dat ik door de druk in mijn broek plaste maar het was zoveel het moest wel vruchtwater zijn. Gelukkig dit was helemaal helder. Hierna ben ik gaan douchen, de weeën bleven tussen de 3 en 9 minuten komen maar waren wel sterker.
Bij de controle van 10:30 had ik 2-3cm ontsluiting, het schoot dus niet veel op. De verloskundige ging even iets weg brengen en thuis een broodje eten en zou na het middaguur weer langskomen.
De weeën bleven in dezelfde freq komen maar werden wel sterker. Rond 13:00 zat ik nog maar op 3 cm maar hierbij voelde de verloskundige nu wel weer vliezen staan. Hoe dit kan hebben zij mij niet kunnen vertellen, mogelijk een hoge scheur in de vliezen waarbij door de hoge druk het vruchtwater uit liep?. De verloskundige wilde de vliezen doorprikken maar had geen vliezenbreker in de tas, Hierna heeft zij het geprobeerd met materiaal van de huisarts die tegenover ons woont maar dit slaagde niet. Dus moest ze even naar haar eigen praktijk 8km verderop om een vliezenbreker te halen. Zo gezegd zo gedaan en om 14:45 werden mijn vliezen gebroken. Het eerste vruchtwater was helemaal helder maar helemaal aan het eind van de stroom kwam er iets meconium mee. Door het gewroet zat ik ondertussen op 3-4cm ontsluiting. Na overleg met de gyn gingen we richting ziekenhuis, dit was toch al de bedoeling maar ipv poliklinisch werd het nu een klinische bevalling.
In de auto kwamen de weeën wel frequenter en heftiger, na zo’n 20 min waren we in het ziekenhuis. Toen ik in de lift stond vroeg ik mijn man waar is mijn koffer? Oeps, die staat nog naast de auto op het parkeerterrein! In zijn haast om mij in het ziekenhuis te krijgen was hij deze helemaal vergeten.
Zo kwam ik alleen op de verloskamers alwaar om 16:00 bleek dat ik 5cm ontsluiting had. De baby kreeg een electrode op zijn hoofd en we werden aan het CTG gelegd. Mocht het nu niet sneller gaan dan wilden ze wellicht bijstimuleren maar eerst wilden ze zien hoe het met het kindje ging. Mijn eigen verloskundige bleef tot 17:30, en droeg toen de dienst over aan haar collega. Ik viel toen al wel onder de verantwoording van de gyn en de verloskundige van het ziekenhuis. De weeën kwamen nu om de 4 min en waren erg heftig ik kon ze staande het best opvangen mbv de yogaoefeningen ging het redelijk. In de tussentijd verloor ik weer helder(?) vruchtwater. Om 17:00 had ik 6 cm en om 18:00 had ik 7 cm, hierna werden de ween zo heftig dat ik om pijnstilling heb gevraagd. Hiervoor moest eerst een infuus worden geprikt en wilde de verloskundige van het ziekenhuis graag tijdens een wee voelen hoe het met de ontsluiting ging. Hiervoor moest ik liggen, wat een hel om zo een wee op te vangen!! Toen het infuus eindelijk zat en ik mijn eerste shotje medicatie kreeg gaf de verloskundige aan dat ik wel een klein beetje mee mocht persen. Dat vond ik wel lastig; om die omschakeling te maken van niet persen naar een beetje mee persen hoe doe je dat?
Gelukkig mocht ik tien minuten later het was toen 18:50 beginnen met persen. Dit vond ik het vervelendste van de hele bevalling. Gelukkig was ons kereltje er na 40 minuten persen. Ik dacht nog tijdens dit laatst stukje;’ goed luisteren en doen wat ze zeggen ik wil niet helemaal uitscheuren!’ dus dit gedaan te hebben vroeg ik optimistisch of ik ook een paar hechtinkjes nodig had. Hierop werd door de verloskundige gestameld: ‘nou euh.. de gynaecoloog komt even kijken want misschien moet je nog wel even naar de ok’ Ze waren bang voor een totaal ruptuur, maar het viel gelukkig mee, het was subtotaal en de gyn kon het dus nog hechten op de verloskamers.
Onze zoon Pier Johan (vernoemd naar beide opa’s) deed het fantastisch apgar 2x een 10 en werd nagekeken door onze eigen verloskundige die om 20:00 het ziekenhuis binnen kwam om te kijken hoe het met ons was. Alles was helemaal goed en we konden kiezen of we met zijn drieën in het ziekenhuis wilden blijven of naar huis toe gingen. Omdat Pier zo’n goede start had en het vruchtwater later weer helder was hoefde hij niet meer door de kinderarts gezien te worden en gingen we om 22:00 naar huis.
Na een pittige eerste week (ik kon maar niet slapen door alles wat er gebeurd was en wat er op dat moment gebeurde) ging het elke dag een beetje beter en kunnen we genieten van dit kleine/grote wonder. De borstvoeding loopt goed, ondanks dat we beide spruw hebbengehad.
