Op 10 april om 05.30u breken mijn vliezen. Ik ga douchen, mn vriend belt het ziekedoet nhuis. Om half 7 zijn we in het ziekenhuis. Een stagiaire probeert een infuus te prikken, dit ging niet goed. Dus nu doet de verpleegkundige het zelf, dit gaat gelukkig goed. Om 9.00u komt de anesthesioloog om de ruggen prik te zetten. Hij spuit de verdoving in en ik word helemaal duizelig, hij zat niet goed. Nogmaals geprikt, nu ging het goed. Ik kreeg wee opwekkers toegediend, en werd geadviseerd nog even te gaan slapen want het ging nog wel even duren zeiden ze. Een half uur later heb ik veel krampen en nog veel meer pijn, en geef aan dat ik veel pijn heb. Na 3 uur komt de anesthesioloog om te kijken of de ruggenprik welgoed zit. Ook komt de gyneacoloog voor de zekerheid kijken hoeveel ontsluiting er is. Inmiddels 7 cm! 2 uur later mocht ik persen, wat heb ik een pijn gehad, bah. uit einderlijk heeft ze een knip gezet en werd valentina geboren. Na de bevalling verloor ik veel bloed, kreeg hoge koorts, kreeg een extra infuus voor bloedtransfusie, een antibioticum, bloeddruk verhogende medicatie, en medicatie om mn baarmoeder te laten krimpen. Heb 2 dagen in het ziekenhuis moeten blijven en kreeg aldoor antibiotica toegediend en vocht en bloed. Ik kon niet lopen, was slap en had nog steeds koorts, moest me laten wassen.. tijdens de kraamweek kon ik helemaal niets, niet mn kindje verschonen, alleen maar domweg liggen mn hechtingen en enorme aambeien verzorgen en borstvoeding geven. Kreeg gelukkig 10 uur extra zorg, ben nu nog aan de staaltabletten en nog steeds veel moe, maar ben blij dat ik in ieder geval wel weer zelfstandig voor mn meisje kan zorgen. Mn bekken is ook nog steeds niet de oude,, hopelijk word dit nog beter...
