op vrijdagochtend 2 maart braken om 1.15 mijn vliezen. Nee geen grote plas vruchtwater maar heel gestaag. Omdat femke niet was ingedaald moest de verloskundige komen. Zij verwachte dat de weeen wel zouden komen, maar dat was niet zo. Om 10 in de ochtend kwam de verloskundige kijken. Zij stuurde mij meteen naar het ziekenhuis. Daar werd ik meteen in een bed gelegd. Ik mocht er niet meer uit, zelfs niet om te plassen. Dat moest op een po. Echt een vreselijk idee, maar het moest.Ik moest daar wachten tot de weeen zouden komen. Als de weeen na 72 uur nog niet zouden beginnen zou ik op maandag ochtend 5 maart worden ingeleid. Maar op zondag 4 maart kreeg ik om 14.00 uur toch zelf weeen. Om 17.30 werd ik naar de verloskamer gebracht omdat de weeen snel kwamen. Van 17.30 tot 21.30 heb ik om de 3 min. weeen gehad. Ik had pas 2 cm ontsluiting. Ik heb toen een ruggeprik gekregen, want ik kom de weeen niet meer opvangen. Toen ik de ruggeprik had gehad voelde ik mij een stuk beter. Ik heb toen even kunnen rusten en bijkomen. Ik heb maar even profijt van de ruggeprik gehad omdat deze was losgegaan, Om 0.30 kreeg ik al persdrang. Er werd gezegd dat dat niet kon i.v.m de ruggeprik. Tot 03.00 kon ik het nog tegenhouden. Toen moest ik echt persen. Om 03.05 mocht ik eindelijk persen. En om stipt 03.30 is onze dochter femke geboren. Ik ben geholpen door een gynecoloog, want de verloskundige was naar huis.
Femke en ik moesten nog 24 uur in het ziekenhuis blijven omdat er kans was op infecties doordat mijn vliezen al lang gebroken waren. Dinsdag 6 maart mochten we naar huis. Echt fijn, met ons gezinnetje compleet.
Ik was uitgerekend op 8 maart.
gr linda en knuffel van femke
Femke en ik moesten nog 24 uur in het ziekenhuis blijven omdat er kans was op infecties doordat mijn vliezen al lang gebroken waren. Dinsdag 6 maart mochten we naar huis. Echt fijn, met ons gezinnetje compleet.
Ik was uitgerekend op 8 maart.
gr linda en knuffel van femke