Hoi Dames,
Hier is hij dan eindelijk het bevallingsverhaal van onze Finn. (Sorry hij is heeeel lang geworden).
Zaterdagochtend werd ik wakker van de weeën. Gelijk al pijnlijk maar nog niet echt met een regelmaat.
De weeën kwamen tussen de 3 en 10 minuten en duurde ongeveer 30a 45 seconden.
Tegen 12 uur kwam er meer regelmaat in. De weeën kwamen om de 5 minuten en hielden zo'n 45 seconden aan.
Ondertussen mijn moeder op de hoogte gebracht omdat zij ook bij de bevalling zou zijn.
Tegen 19.00 uur toch de verloskundige maar gebeld omdat de weeën echt wel pijn deden. Ze wou niet komen en zei dat ik eerst maar onder de douche moest gaan staan om te kijken wat de weeën gingen doen.
Als het doorzetten moest ik om 20.30 uur weer bellen.
Onder de douche werden de weeën sterker en kreeg ik er ook rug weeën bij.
Dus ik weer gebeld en om 21.15 kwam de vk langs.
Ik had nog niets eens 1cm ontsluiting, pfff van zulk nieuws naar een hele dag weeën wordt je niet echt blij!
Ik mocht pas weer bellen als de weeën een uur lang om de 3 minuten kwamen en er een omslag is geweest in mijn humeur/gedrag. Dat ik stiller, sjaggie ben en niet meer echt aanspreekbaar?!?!?!
Moest maar 2 paracetamol nemen en gaan slapen.
Slapen is toch lastig als je weeën hebt.
De hele nacht weeën gehad, dus nauwelijks geslapen.
S'ochtends kon ik de weeën (buik en rugweeën) echt niet meer opvangen en deden echt heel veel pijn. Dus de vk weer gebeld.
9.30 uur was je er, ze zei ik kan nu zien dat je echt goede weeën hebt, je ontsluiting is nu wel een stuk verder.
De vk weer kijken had ik bijna 3 cm, pfffff.
Had ondertussen al meer dan 24 uur weeën.
Ik kan je wel vertellen dat ik toen wel even moedeloos werd.
De vk ging al wel vast het zkh bellen om te melden dat de bevalling begonnen was. Ik was de vorige keer erg snel bevallen en officieel mag je pas met 7cm ontsluiting naar het zkh komen voor een poliklinische bevalling (in ons zkh dan).
Maar omdat de vk bang was dat ik dan in de auto zou bevallen ging ze toch maar bellen.
Gelukkig was het rustig op de verloskamers en mocht ik me om 10.30 uur melden.
De vk ging nog 2 visites lopen en zou rond 12.00 uur in het zkh komen.
In het zkh werd er vast een waakinfuus ingebracht, just in case.
In het zkh werden de weeën steeds heftiger. De verpleging heeft toen de vk gebeld omdat ik de weeën steeds moeilijker op kan vangen.
Rond 11.30 ging de vk weer kijken en zat ik op 4 cm, dat schoot dus voor geen meter op, gelukkig kon ze er "handmatig" 5 cm van maken.
Ik had elke keer het idee dat ik moest poepen, en gaf dat aan, Alleen in het zkh dachten ze dat in persdrang had (wat dus niet zo was haha)
Ik heb echt om pijnbestrijding gesmeekt maar heb het niet gekregen.
(Meiden echt een tip voor jullie! Als je het niet meer trekt ga echt op je strepen staan en laat je niet ompraten, laat eventueel je partner ook voor je in de bres springen!!! vk willen vaak geen pijnbestrijding geven omdat ze dat de bevalling over moeten dragen naar de gyn)
Nadat de vk een aantal keer had gekeken en weer handmatig de cm had opgerekt had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik mee gaan persen. Maar omdat de vk de ontsluiting had geregeld had ik dus geen persdrang.
Dan is het heel lastig om mee te persen.
Gelukkig moest ik maar 11 minuten persen voordat onze mooi zoon Finn werd geboren. 3510 gram.
Tijdens de weeën ging de hartslag van Finn steeds verder omlaag. De babyreanimatie kamer werd al klaar gemaakt. Dat was echt een afschuwelijk moment omdat ik heel goed in de gaten had wat ze gingen doen.
De vk heeft toen een knip gezet en gezegd dat hij echt met de volgende wee geboren moest worden.
Met al mijn krachten werd hij toen gelukkig ook geboren.
Finn was heel erg blauw, maar gelukkig herstelde hij zich vrij snel, ik was echt zo opgelucht toen ik hem hoorde huilen. Ze hadden hem ook niet gelijk op mijn buik gelegd maar tussen mijn benen omdat ze niet wisten hoe het zou gaan.
Toen hij huilde kreeg ik hem gelukkig om mijn buik.
Wat een super moment is dat!!!
De reanimatie kamer is gelukkig niet gebruikt!
De placenta is na 1 wee ook geboren.
De knip is netjes gehecht, en toen kon het grote genieten echt beginnen.
Finn ging na 10 minuten al drinken aan de borst.
We zijn nog een nachtje in het zkh gebleven omdat ik niet goed kon plassen. Ik voelde wel dat ik moest maar had geen idee hoe ik dat moest doen, echt zo raar.
Ze hebben twee keer een catheter ingebracht. Gelukkig had ik net optijd zelf geplast anders kreeg ik een catheter die 2 dagen moest blijven zitten.
Nu op dag 9 na de bevalling gaat het heel goed met Finn. Hij drinkt echt super goed aan de borst alleen een beetje kort maar omdat ik zoveel voeding heb hoeft hij maar 6 minuten te drinken voor hij genoeg heeft gehad. (6 minuten kolven aan 1 borst en ik heb al 100 cc).
Finn heeft wel het dag en nacht ritme omgegooid maar dat hebben we graag over voor ons mooie lieve ventje.
Gisteren was hij al boven zijn geboorte gewicht 3510 gram bij de geboorte gisteren 3580 gram.
Ik zelf ben nog heel erg duizelig en lig nog heel veel in bed. Ik kom er alleen uit om te eten. En dan weer snel liggen, volgende week laat ik even bloedprikken voor mijn hb.
Gelukkig 2x 5 uur verlening van de kraamhulp gekregen, morgen helaas alweer de laatste dag snif, snif.
Remco heeft dezeweek zorgverlof gekregen dus dat is ook heel erg fijn.
Roan is heel lief voor zijn kleine broertje en helemaal niet jalours gelukkig.
We genieten volop van onze mannen, die trouwens sprekend op elkaar lijken!
Nou lieve dames het is weer een heeeeeeel verhaal geworden, sorry, sorry, sorry!
Heel veel succes voor degene die nog moeten, ik ben benieuwd naar jullie verhalen straks!
Liefs Danielle, hele trotse mama van Roan en Finn!!!
Hier is hij dan eindelijk het bevallingsverhaal van onze Finn. (Sorry hij is heeeel lang geworden).
Zaterdagochtend werd ik wakker van de weeën. Gelijk al pijnlijk maar nog niet echt met een regelmaat.
De weeën kwamen tussen de 3 en 10 minuten en duurde ongeveer 30a 45 seconden.
Tegen 12 uur kwam er meer regelmaat in. De weeën kwamen om de 5 minuten en hielden zo'n 45 seconden aan.
Ondertussen mijn moeder op de hoogte gebracht omdat zij ook bij de bevalling zou zijn.
Tegen 19.00 uur toch de verloskundige maar gebeld omdat de weeën echt wel pijn deden. Ze wou niet komen en zei dat ik eerst maar onder de douche moest gaan staan om te kijken wat de weeën gingen doen.
Als het doorzetten moest ik om 20.30 uur weer bellen.
Onder de douche werden de weeën sterker en kreeg ik er ook rug weeën bij.
Dus ik weer gebeld en om 21.15 kwam de vk langs.
Ik had nog niets eens 1cm ontsluiting, pfff van zulk nieuws naar een hele dag weeën wordt je niet echt blij!
Ik mocht pas weer bellen als de weeën een uur lang om de 3 minuten kwamen en er een omslag is geweest in mijn humeur/gedrag. Dat ik stiller, sjaggie ben en niet meer echt aanspreekbaar?!?!?!
Moest maar 2 paracetamol nemen en gaan slapen.
Slapen is toch lastig als je weeën hebt.
De hele nacht weeën gehad, dus nauwelijks geslapen.
S'ochtends kon ik de weeën (buik en rugweeën) echt niet meer opvangen en deden echt heel veel pijn. Dus de vk weer gebeld.
9.30 uur was je er, ze zei ik kan nu zien dat je echt goede weeën hebt, je ontsluiting is nu wel een stuk verder.
De vk weer kijken had ik bijna 3 cm, pfffff.
Had ondertussen al meer dan 24 uur weeën.
Ik kan je wel vertellen dat ik toen wel even moedeloos werd.
De vk ging al wel vast het zkh bellen om te melden dat de bevalling begonnen was. Ik was de vorige keer erg snel bevallen en officieel mag je pas met 7cm ontsluiting naar het zkh komen voor een poliklinische bevalling (in ons zkh dan).
Maar omdat de vk bang was dat ik dan in de auto zou bevallen ging ze toch maar bellen.
Gelukkig was het rustig op de verloskamers en mocht ik me om 10.30 uur melden.
De vk ging nog 2 visites lopen en zou rond 12.00 uur in het zkh komen.
In het zkh werd er vast een waakinfuus ingebracht, just in case.
In het zkh werden de weeën steeds heftiger. De verpleging heeft toen de vk gebeld omdat ik de weeën steeds moeilijker op kan vangen.
Rond 11.30 ging de vk weer kijken en zat ik op 4 cm, dat schoot dus voor geen meter op, gelukkig kon ze er "handmatig" 5 cm van maken.
Ik had elke keer het idee dat ik moest poepen, en gaf dat aan, Alleen in het zkh dachten ze dat in persdrang had (wat dus niet zo was haha)
Ik heb echt om pijnbestrijding gesmeekt maar heb het niet gekregen.
(Meiden echt een tip voor jullie! Als je het niet meer trekt ga echt op je strepen staan en laat je niet ompraten, laat eventueel je partner ook voor je in de bres springen!!! vk willen vaak geen pijnbestrijding geven omdat ze dat de bevalling over moeten dragen naar de gyn)
Nadat de vk een aantal keer had gekeken en weer handmatig de cm had opgerekt had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik mee gaan persen. Maar omdat de vk de ontsluiting had geregeld had ik dus geen persdrang.
Dan is het heel lastig om mee te persen.
Gelukkig moest ik maar 11 minuten persen voordat onze mooi zoon Finn werd geboren. 3510 gram.
Tijdens de weeën ging de hartslag van Finn steeds verder omlaag. De babyreanimatie kamer werd al klaar gemaakt. Dat was echt een afschuwelijk moment omdat ik heel goed in de gaten had wat ze gingen doen.
De vk heeft toen een knip gezet en gezegd dat hij echt met de volgende wee geboren moest worden.
Met al mijn krachten werd hij toen gelukkig ook geboren.
Finn was heel erg blauw, maar gelukkig herstelde hij zich vrij snel, ik was echt zo opgelucht toen ik hem hoorde huilen. Ze hadden hem ook niet gelijk op mijn buik gelegd maar tussen mijn benen omdat ze niet wisten hoe het zou gaan.
Toen hij huilde kreeg ik hem gelukkig om mijn buik.
Wat een super moment is dat!!!
De reanimatie kamer is gelukkig niet gebruikt!
De placenta is na 1 wee ook geboren.
De knip is netjes gehecht, en toen kon het grote genieten echt beginnen.
Finn ging na 10 minuten al drinken aan de borst.
We zijn nog een nachtje in het zkh gebleven omdat ik niet goed kon plassen. Ik voelde wel dat ik moest maar had geen idee hoe ik dat moest doen, echt zo raar.
Ze hebben twee keer een catheter ingebracht. Gelukkig had ik net optijd zelf geplast anders kreeg ik een catheter die 2 dagen moest blijven zitten.
Nu op dag 9 na de bevalling gaat het heel goed met Finn. Hij drinkt echt super goed aan de borst alleen een beetje kort maar omdat ik zoveel voeding heb hoeft hij maar 6 minuten te drinken voor hij genoeg heeft gehad. (6 minuten kolven aan 1 borst en ik heb al 100 cc).
Finn heeft wel het dag en nacht ritme omgegooid maar dat hebben we graag over voor ons mooie lieve ventje.
Gisteren was hij al boven zijn geboorte gewicht 3510 gram bij de geboorte gisteren 3580 gram.
Ik zelf ben nog heel erg duizelig en lig nog heel veel in bed. Ik kom er alleen uit om te eten. En dan weer snel liggen, volgende week laat ik even bloedprikken voor mijn hb.
Gelukkig 2x 5 uur verlening van de kraamhulp gekregen, morgen helaas alweer de laatste dag snif, snif.
Remco heeft dezeweek zorgverlof gekregen dus dat is ook heel erg fijn.
Roan is heel lief voor zijn kleine broertje en helemaal niet jalours gelukkig.
We genieten volop van onze mannen, die trouwens sprekend op elkaar lijken!
Nou lieve dames het is weer een heeeeeeel verhaal geworden, sorry, sorry, sorry!
Heel veel succes voor degene die nog moeten, ik ben benieuwd naar jullie verhalen straks!
Liefs Danielle, hele trotse mama van Roan en Finn!!!