Hier mijn verhaal:
zaterdag op zondagnacht om 3 uur breken mijn vliezen...verder gebeurd er niks.bescherm mn bed goed en ga nog even liggen...6 uur heel veel vruchtwaterverlies,maar uit bed gegaan douchen opruimen en mannetje ingelicht....heel de ochend gebeurd er niks,toch komt mn zus de kids halen zodat wij kunnen ontspannen..om 13 uur beginnen de weeen (nog heel onregelmatig)op bed liggend met man rusten we samen nog wat uit en vang ik af en toe een wee op,eind de middag maar uit bed,even samen lekker wat eten,besluit weer te douchen uit hoop dat dan de weeen door gaan zetten,helaas stopt het bijna...19,30 komt verloskundige langs,wil niet kijken naar ontsluiting vanwegen infectiegevaar.moet gewoon de weeen afwachten.word afspraak voor de volgende morgen gemaakt in ziekenhuis mocht de kleine niet geboren worden snachts....vanwegen de langdurige gebroken vliezen.om 22 uur naar bed.om 22.30 beginnen langzaam weer de weeen en zijn na een klein uurtje iedere 5 minuten.man belt 1,00 de verloskundige.en om 1.30 4 cm ontsluiting,ze moet nog even naar een andere bevalling..na ruim een uur terug en zit dan op 6 cm,vond niet tegen vallen...
2 uur later 7 cm maar wel al heel lang zeer heftige weeen die iedere 2 minuten kwamen..raak beetje in paniek maar moet verder...duizende weeen verder en tegen de ochend nog steeds 7 cm..dan breek ik echt op begin te gillen en te huilen en roep dat ik de baby niet meer hoef...verloskundige neemt meteen actie,belt ambulance en ik word aangekleed...moet met heftige weeen de trap af....mn broer die op de ambulance rijd had toevallig net dienst dus moest wel even beetje lachen toen hij uitgerekend onze kamer .ondanks alle pijn en ellende...6,30 ziekenhuis nog steeds 7 cm.ondanks die rot weeen.krijg meteen een infuus met weeenopwekkers,zit er zo doorheen dat ik smeek iets voor de pijn te krijgen.er word een pompje bij het infuus gehangen waar jezelf op kunt drukken,dat hielp vrij snel en was de ergste pijn even weg...om 8,30 eindelijk die 10 cm dan,pompje wer helaas niet meer.ik moet gaan persen maar voel dat ie er nog lang niet is...heb daarom ook ruim een uur moeten persen totdat hij er was,en was zo pijnlijk en moeilijk...was ook al totaal uitgeput en dacht mn baby nooit meer te zien,gelukkig bleef ondanks alles alles goed gaan met rivano.was dan ook zo ontzettend blij en dankbaar toen ie eruit was...
verder gaat nu goed met ons,Rivano is lekker tevreden en drinkt goed ben helemaal verliefs op mn ventje...borstvoeding loopt alweer als een trein!
verder had ik gelukkig geen hechtingen af wat dan ook
liefs jootje
zaterdag op zondagnacht om 3 uur breken mijn vliezen...verder gebeurd er niks.bescherm mn bed goed en ga nog even liggen...6 uur heel veel vruchtwaterverlies,maar uit bed gegaan douchen opruimen en mannetje ingelicht....heel de ochend gebeurd er niks,toch komt mn zus de kids halen zodat wij kunnen ontspannen..om 13 uur beginnen de weeen (nog heel onregelmatig)op bed liggend met man rusten we samen nog wat uit en vang ik af en toe een wee op,eind de middag maar uit bed,even samen lekker wat eten,besluit weer te douchen uit hoop dat dan de weeen door gaan zetten,helaas stopt het bijna...19,30 komt verloskundige langs,wil niet kijken naar ontsluiting vanwegen infectiegevaar.moet gewoon de weeen afwachten.word afspraak voor de volgende morgen gemaakt in ziekenhuis mocht de kleine niet geboren worden snachts....vanwegen de langdurige gebroken vliezen.om 22 uur naar bed.om 22.30 beginnen langzaam weer de weeen en zijn na een klein uurtje iedere 5 minuten.man belt 1,00 de verloskundige.en om 1.30 4 cm ontsluiting,ze moet nog even naar een andere bevalling..na ruim een uur terug en zit dan op 6 cm,vond niet tegen vallen...
2 uur later 7 cm maar wel al heel lang zeer heftige weeen die iedere 2 minuten kwamen..raak beetje in paniek maar moet verder...duizende weeen verder en tegen de ochend nog steeds 7 cm..dan breek ik echt op begin te gillen en te huilen en roep dat ik de baby niet meer hoef...verloskundige neemt meteen actie,belt ambulance en ik word aangekleed...moet met heftige weeen de trap af....mn broer die op de ambulance rijd had toevallig net dienst dus moest wel even beetje lachen toen hij uitgerekend onze kamer .ondanks alle pijn en ellende...6,30 ziekenhuis nog steeds 7 cm.ondanks die rot weeen.krijg meteen een infuus met weeenopwekkers,zit er zo doorheen dat ik smeek iets voor de pijn te krijgen.er word een pompje bij het infuus gehangen waar jezelf op kunt drukken,dat hielp vrij snel en was de ergste pijn even weg...om 8,30 eindelijk die 10 cm dan,pompje wer helaas niet meer.ik moet gaan persen maar voel dat ie er nog lang niet is...heb daarom ook ruim een uur moeten persen totdat hij er was,en was zo pijnlijk en moeilijk...was ook al totaal uitgeput en dacht mn baby nooit meer te zien,gelukkig bleef ondanks alles alles goed gaan met rivano.was dan ook zo ontzettend blij en dankbaar toen ie eruit was...
verder gaat nu goed met ons,Rivano is lekker tevreden en drinkt goed ben helemaal verliefs op mn ventje...borstvoeding loopt alweer als een trein!
verder had ik gelukkig geen hechtingen af wat dan ook
liefs jootje