Misschien herinneren jullie het nog wel dat we te horen gekregen hadden dat ons kindje niet goed groeide. Volgens alle onderzoeken was hij veel te klein en had ik te weinig vruchtwater. Degene die de echo maakte dacht zelfs aan een eventuele afwijking.........pffffff Dat was allemaal +/- drie weken geleden.
Vanaf toen heb ik iedere dag het ziekenhuis gezien en iedere dag met verschillende gyneacologen gesproken. Elke dag ctg en echo laten maken. Tot ik op een dag bijna geen leven meer voelde....Met spoed naar het ziekenhuis, ctg laten maken. bleek toch goed te zijn. Echter nadien natuurlijk geen moment rust meer gehad.
Op 29 augustus mocht ik niet meer naar huis, mijn bloeddruk was veel te hoog, ons kindje veel te klein en ik had toen bijna geen vruchtwater meer. Dat was blijven dus.....Ondertussen bleef de spanning stijgen omdat we niet wisten of ons kindje wel gezond was.
Op 30 augustus besloot men om me in te gaan lijden. Waarom nog wachten? Ik was tenslotte uiterekend. S'mogens om 10 uur werd de eerste keer gel ingebracht. Deze veroorzaakte alleen wat kramp, maar verder niet veel. Om 13.00 uur kreeg ik de tweede keer gel ingebracht......pfffff : een half uur lang een weeenstorm zonder tussenposen gehad, waarna het ineens over was.....Om 16.00 uur de derde keer gel ingebracht........wederom een weeenstorm en wederom na een half uur niets meer.
Daarna lekker gaan douchen, misschien leverde dat wat op, omdat je daar lekker ontspannen van wordt....Maar nee hoor.....
Om 18.00 uur nog steeds niets......het wachten duurt lang...
Dan moet ik ineens plassen. Bij het plassen krijg ik enorme krampen en verlies ik veel bloed. Ik sjok terug naar de verloskamers en kruip moeizaam in bed. Thijs z'n hartslag dondert naar bedenden en komt moeilijk weer terug........
Bij elke wee gaat Thijs het slechter doen, aangezien het mannetje volgens iedereen veel te klein is, wordt hij uiteindelijk met een spoedkeizersnede geboren om 20.22 uur.
Hij blijkt tot ieders verbazing 48 cm lang te zijn en 2855 gram te wegen. Geen groot kind, maar wel helemaal gezond!!!
Wat een opluchting!!!
Inmiddels maakt hij het prima en zit hij bijna op zijn geboorte gewicht.
Groetjes Mieske
Vanaf toen heb ik iedere dag het ziekenhuis gezien en iedere dag met verschillende gyneacologen gesproken. Elke dag ctg en echo laten maken. Tot ik op een dag bijna geen leven meer voelde....Met spoed naar het ziekenhuis, ctg laten maken. bleek toch goed te zijn. Echter nadien natuurlijk geen moment rust meer gehad.
Op 29 augustus mocht ik niet meer naar huis, mijn bloeddruk was veel te hoog, ons kindje veel te klein en ik had toen bijna geen vruchtwater meer. Dat was blijven dus.....Ondertussen bleef de spanning stijgen omdat we niet wisten of ons kindje wel gezond was.
Op 30 augustus besloot men om me in te gaan lijden. Waarom nog wachten? Ik was tenslotte uiterekend. S'mogens om 10 uur werd de eerste keer gel ingebracht. Deze veroorzaakte alleen wat kramp, maar verder niet veel. Om 13.00 uur kreeg ik de tweede keer gel ingebracht......pfffff : een half uur lang een weeenstorm zonder tussenposen gehad, waarna het ineens over was.....Om 16.00 uur de derde keer gel ingebracht........wederom een weeenstorm en wederom na een half uur niets meer.
Daarna lekker gaan douchen, misschien leverde dat wat op, omdat je daar lekker ontspannen van wordt....Maar nee hoor.....
Om 18.00 uur nog steeds niets......het wachten duurt lang...
Dan moet ik ineens plassen. Bij het plassen krijg ik enorme krampen en verlies ik veel bloed. Ik sjok terug naar de verloskamers en kruip moeizaam in bed. Thijs z'n hartslag dondert naar bedenden en komt moeilijk weer terug........
Bij elke wee gaat Thijs het slechter doen, aangezien het mannetje volgens iedereen veel te klein is, wordt hij uiteindelijk met een spoedkeizersnede geboren om 20.22 uur.
Hij blijkt tot ieders verbazing 48 cm lang te zijn en 2855 gram te wegen. Geen groot kind, maar wel helemaal gezond!!!
Wat een opluchting!!!
Inmiddels maakt hij het prima en zit hij bijna op zijn geboorte gewicht.
Groetjes Mieske