Mijn kraamtijd zit erop. Ik zie dat er al weer heel wat kindjes bij zijn gekomen. Allemaal van harte gefeliciteerd.
Hier komt mijn verhaal, veel leesplezier.
Vrijdag 6 maart was ik bij de gynaecoloog. Ik had toen 1cm ontsluiting en het hoofdje was al te voelen. De gynaecoloog wou ons zowel zaterdag als zondag om 10.00 uur in het ziekenhuis zien voor een CTG. Zondags spraken we af dat ik maandags niet zou komen maar gewoon op de dinsdag op het spreekuur zou komen. Die afspraak stond al. `s Maandags ochtend moest ik rond 5.30 uur plassen. Omdat ik zo`n pijn had zat ik uiteindelijk om 6.20 uur op de wc. Koert heeft toen weer contact opgenomen met de gynaecoloog. Wederom kon ik komen voor een CTG. Daarna weer een inwendig onderzoek. De gynaecoloog vond dat het genoeg was geweest. Op woensdag 10 maart was ik 38 weken zwanger en we spraken af dat ik om 8.00 uur in het ziekenhuis zou zijn om te worden ingeleid. Er werd gel ingebracht. Al vrij snel kreeg ik een soort menstruatie achtige krampen en voor dat de klok 12 uur sloeg had ik om de 5 minuten weeën. Om 14.00 uur had ik 2 cm ontsluiting en werden mijn vliezen gebroken. Om 16.00 uur had ik nog steeds 2cm ontsluiting en om de 5 minuten weeën. De dienstdoende gynaecoloog vond dat het tijd werd om te gaan knallen en dus werd er besloten dat ik een infuus kreeg om meer weeën te krijgen die wat krachtiger zouden zijn. Alles werd in orde gemaakt waardoor ik om 16.15 aan het infuus lag. Ook kreeg ik een prik die de scherpe kantjes van de weeën af zou halen en er voor zou zorgen dat ik wat zou ontspannen. Om 16.50 zei ik tegen Koert dat ik moest poepen. Koert trok de dekens van mij af, keek, zei dat ik niks mocht doen en rende de gang op. Dat niks doen lukte niet want de persdrang was te groot. Wel stiekem even gevoeld of ik een hoofdje voelde, ik moest er niet aan denken dat hij van dat smalle bedje af zou vallen. Koert was in die tussentijd bij de zuster en vroeg of ze kon komen. De zuster zei dat ze er zo aan kwam waarop Koert zei dat ze nu moest komen omdat ik moest poepen. Deze zelfde zuster heeft Xiano alleen op de wereld gezet omdat het ook toen te snel ging om op een gynaecoloog te wachten. Ze gaf snel een baby aan haar collega en rende met Koert mee naar de verloskamer. Koert moest de allarmknop ingedrukt houden en zij kwam mij helpen. Moet ik het weer alleen doen, grapte ze. Toen stonden er ineens 2 gynaecologen op mijn kamer maar Xairo lag al in mijn armen. Hij is om 16.53 uur geboren en woog 3320gr.
Ik was heel erg moe en de dag was ontzettend spannend geweest maar er zat zoveel adrenaline in mijn lichaam dat ik om 23.00 uur `s avonds nog rechtop in mijn bed zat. `s Nacht heeft Xairo flink overgegeven. Hij heeft waarschijnlijk in de haast nog een flinke hap vruchtwater genomen.
De volgende dag mocht ik naar huis. Xairo was door de kinderarts bekeken en APK goed gekeurd, haha.
Eenmaal thuis begon het huilen. Een week lang heeft hij gehuild. Op de 8e dag zijn we met Xairo naar een chiropractor gegaan. Daarna heeft hij niet meer gehuild (om niks). Xairo drinkt heel erg goed uit de borst, kwam eerst om de 3 maar nu om de 4 uur. Zelf krabbel ik ook heel langzaam weer op. De pijn is niet weg maar het houd me niet meer wakker. Helaas heb ik een ontstoken spatader op mijn been waarvoor ik nu een kuurtje heb gekregen. Verder huil ik nog heel erg veel omdat er zo veel emoties loskomen nu alles achter de rug is. Meestal zijn het tranen van geluk. Ook alle kaartjes en mailtjes die hier binnen stromen doen mij erg veel. Inmiddels is Xairo alweer 10 dagen oud (jong) en ben ik de eerste 10 kilo van de 11 alweer kwijt.
De kraamhulp is de deur uit en het genieten is nu echt begonnen.
Hier komt mijn verhaal, veel leesplezier.
Vrijdag 6 maart was ik bij de gynaecoloog. Ik had toen 1cm ontsluiting en het hoofdje was al te voelen. De gynaecoloog wou ons zowel zaterdag als zondag om 10.00 uur in het ziekenhuis zien voor een CTG. Zondags spraken we af dat ik maandags niet zou komen maar gewoon op de dinsdag op het spreekuur zou komen. Die afspraak stond al. `s Maandags ochtend moest ik rond 5.30 uur plassen. Omdat ik zo`n pijn had zat ik uiteindelijk om 6.20 uur op de wc. Koert heeft toen weer contact opgenomen met de gynaecoloog. Wederom kon ik komen voor een CTG. Daarna weer een inwendig onderzoek. De gynaecoloog vond dat het genoeg was geweest. Op woensdag 10 maart was ik 38 weken zwanger en we spraken af dat ik om 8.00 uur in het ziekenhuis zou zijn om te worden ingeleid. Er werd gel ingebracht. Al vrij snel kreeg ik een soort menstruatie achtige krampen en voor dat de klok 12 uur sloeg had ik om de 5 minuten weeën. Om 14.00 uur had ik 2 cm ontsluiting en werden mijn vliezen gebroken. Om 16.00 uur had ik nog steeds 2cm ontsluiting en om de 5 minuten weeën. De dienstdoende gynaecoloog vond dat het tijd werd om te gaan knallen en dus werd er besloten dat ik een infuus kreeg om meer weeën te krijgen die wat krachtiger zouden zijn. Alles werd in orde gemaakt waardoor ik om 16.15 aan het infuus lag. Ook kreeg ik een prik die de scherpe kantjes van de weeën af zou halen en er voor zou zorgen dat ik wat zou ontspannen. Om 16.50 zei ik tegen Koert dat ik moest poepen. Koert trok de dekens van mij af, keek, zei dat ik niks mocht doen en rende de gang op. Dat niks doen lukte niet want de persdrang was te groot. Wel stiekem even gevoeld of ik een hoofdje voelde, ik moest er niet aan denken dat hij van dat smalle bedje af zou vallen. Koert was in die tussentijd bij de zuster en vroeg of ze kon komen. De zuster zei dat ze er zo aan kwam waarop Koert zei dat ze nu moest komen omdat ik moest poepen. Deze zelfde zuster heeft Xiano alleen op de wereld gezet omdat het ook toen te snel ging om op een gynaecoloog te wachten. Ze gaf snel een baby aan haar collega en rende met Koert mee naar de verloskamer. Koert moest de allarmknop ingedrukt houden en zij kwam mij helpen. Moet ik het weer alleen doen, grapte ze. Toen stonden er ineens 2 gynaecologen op mijn kamer maar Xairo lag al in mijn armen. Hij is om 16.53 uur geboren en woog 3320gr.
Ik was heel erg moe en de dag was ontzettend spannend geweest maar er zat zoveel adrenaline in mijn lichaam dat ik om 23.00 uur `s avonds nog rechtop in mijn bed zat. `s Nacht heeft Xairo flink overgegeven. Hij heeft waarschijnlijk in de haast nog een flinke hap vruchtwater genomen.
De volgende dag mocht ik naar huis. Xairo was door de kinderarts bekeken en APK goed gekeurd, haha.
Eenmaal thuis begon het huilen. Een week lang heeft hij gehuild. Op de 8e dag zijn we met Xairo naar een chiropractor gegaan. Daarna heeft hij niet meer gehuild (om niks). Xairo drinkt heel erg goed uit de borst, kwam eerst om de 3 maar nu om de 4 uur. Zelf krabbel ik ook heel langzaam weer op. De pijn is niet weg maar het houd me niet meer wakker. Helaas heb ik een ontstoken spatader op mijn been waarvoor ik nu een kuurtje heb gekregen. Verder huil ik nog heel erg veel omdat er zo veel emoties loskomen nu alles achter de rug is. Meestal zijn het tranen van geluk. Ook alle kaartjes en mailtjes die hier binnen stromen doen mij erg veel. Inmiddels is Xairo alweer 10 dagen oud (jong) en ben ik de eerste 10 kilo van de 11 alweer kwijt.
De kraamhulp is de deur uit en het genieten is nu echt begonnen.
Of iemand heeft om 4 uur niet goed gevoeld. Gek hè hoe je lichaam het ineens overneemt.