Bevallingsverhaal van Tonny
Zondagmiddag wat lichte krampjes, die een paar uur aanhielden en
later weer verdwenen. Even gedacht dat het strippen maandag niet
nodig zou zijn, maar dat idee verdween weer. 's Avonds gewoon gaan
slapen.
2.55 wakker geworden en naar de wc gegaan. Weer wat lichte krampjes
en nu wel het idee dat dit wel eens het begin van de bevalling zou
kunnen zijn. Terug in bed was Erik gelukkig wakker geworden. Ik was
wat paniekerig, had het idee van: oh god, daar gaan we weer.
Na 20 minuten werden de krampjes wat heviger, en begonnen erg snel na
elkaar te komen. Ik moest toen ook weer naar de wc. We hebben toen de
TENS aangesloten. De weeën duurden nog steeds vrij kort, dus er was
nog geen reden om de VK te bellen. Ik was intussen hevig gaan rillen,
maar had het niet echt koud.
De weeën waren redelijk op te vangen, hangend over het bed, met
behulp van de TENS en door mij te concentreren op mijn ademhaling.
Ongeveer 4.30: De weeën zijn nu heel heftig en komen heel snel achter
elkaar, maar ze duren nog steeds geen minuut. Toch Erik gevraagd de
VK maar te bellen.
Toen hij de dokterstelefoon aan de lijn had, kreeg ik het gevoel te
moeten poepen (hoewel dat naar mijn idee nog helemaal niet kon).
Even later belde de VK, ik had inmiddels onhoudbare persdrang en Erik
kreeg van de VK telefonisch het advies zo door te gaan.
Na ongeveer 10 minuten persen (op handen en knieën) is Wouter geboren
en opgevangen door Erik. Het was toen 5.14 op maandag 3 Mei.
Na wat manouvreren kon ik gaan liggen en legde Erik Wouter op mijn
buik met zijn kamerjas over ons heen. We hadden geen tijd gehad om
matjes te pakken, dus het bed was een ravage.
Ongeveer 10 minuten later kwam de VK, Erik had tussen de bedrijven
door de lichten in huis aangedaan en de voordeur open gezet.
Omdat mijn vorige bevalling erg lang geduurd heeft, had ik er niet op
gerekend dat het zo snel zou gaan. Na het paniekgevoel helemaal in
het begin, was ik heel rustig en kon ik het hele gebeuren over mij
heen laten komen. Ik had vertrouwen in mijn lijf en deed denk ik
instinctief dat wat goed was (op ellebogen en knieën persen, terwijl
ik dat bij de yogalessen een vreselijke houding vond)
Erik was ook heel rustig en deed precies de goede dingen.
Wij hebben allebei een heel goed gevoel over deze bevalling, we zijn
heel blij dat het zo is gegaan.
Groetjes
Tonny, mv Thomas (18-07-02) en Wouter (03-05-04)
Zondagmiddag wat lichte krampjes, die een paar uur aanhielden en
later weer verdwenen. Even gedacht dat het strippen maandag niet
nodig zou zijn, maar dat idee verdween weer. 's Avonds gewoon gaan
slapen.
2.55 wakker geworden en naar de wc gegaan. Weer wat lichte krampjes
en nu wel het idee dat dit wel eens het begin van de bevalling zou
kunnen zijn. Terug in bed was Erik gelukkig wakker geworden. Ik was
wat paniekerig, had het idee van: oh god, daar gaan we weer.
Na 20 minuten werden de krampjes wat heviger, en begonnen erg snel na
elkaar te komen. Ik moest toen ook weer naar de wc. We hebben toen de
TENS aangesloten. De weeën duurden nog steeds vrij kort, dus er was
nog geen reden om de VK te bellen. Ik was intussen hevig gaan rillen,
maar had het niet echt koud.
De weeën waren redelijk op te vangen, hangend over het bed, met
behulp van de TENS en door mij te concentreren op mijn ademhaling.
Ongeveer 4.30: De weeën zijn nu heel heftig en komen heel snel achter
elkaar, maar ze duren nog steeds geen minuut. Toch Erik gevraagd de
VK maar te bellen.
Toen hij de dokterstelefoon aan de lijn had, kreeg ik het gevoel te
moeten poepen (hoewel dat naar mijn idee nog helemaal niet kon).
Even later belde de VK, ik had inmiddels onhoudbare persdrang en Erik
kreeg van de VK telefonisch het advies zo door te gaan.
Na ongeveer 10 minuten persen (op handen en knieën) is Wouter geboren
en opgevangen door Erik. Het was toen 5.14 op maandag 3 Mei.
Na wat manouvreren kon ik gaan liggen en legde Erik Wouter op mijn
buik met zijn kamerjas over ons heen. We hadden geen tijd gehad om
matjes te pakken, dus het bed was een ravage.
Ongeveer 10 minuten later kwam de VK, Erik had tussen de bedrijven
door de lichten in huis aangedaan en de voordeur open gezet.
Omdat mijn vorige bevalling erg lang geduurd heeft, had ik er niet op
gerekend dat het zo snel zou gaan. Na het paniekgevoel helemaal in
het begin, was ik heel rustig en kon ik het hele gebeuren over mij
heen laten komen. Ik had vertrouwen in mijn lijf en deed denk ik
instinctief dat wat goed was (op ellebogen en knieën persen, terwijl
ik dat bij de yogalessen een vreselijke houding vond)
Erik was ook heel rustig en deed precies de goede dingen.
Wij hebben allebei een heel goed gevoel over deze bevalling, we zijn
heel blij dat het zo is gegaan.
Groetjes
Tonny, mv Thomas (18-07-02) en Wouter (03-05-04)