Hallo allemaal,
Ik had al vermeld dat wij de trotse papa en mama van Niels zijn.
Hier het bevallingsverhaal:
Op 5 maart ’07 braken om 18:00 mijn vliezen.
De weeën begonnen om 20:00 werden steeds pittiger, maar helaas om 5:30 op 6 maart ’07 stopte de weeën weer. Ik had het vruchtwater kunnen opvangen en om 10 uur op 6 maart werd er door de verloskundige gecontroleerd of het inderdaad vruchtwater was, dat was gelukkig zo.
Er werd ons verteld dat ik tot 18 uur thuis mocht bevallen en daarna vanwege langdurig gebroken vliezen vaan het ziekenhuis moest.
Vanwege de eindtijd werd er om 11 uur in het ziekenhuis en echo en een CTG gemaakt en dat was allemaal perfect in orde. Een voorlichtingsrondje in het ziekenhuis gekregen en toen konden we weer naar huis.
Ik ben snel naar bed gegaan want ik had maar 2 uur geslapen vanwege de weeën om 17 uur werd ik wakker met weeën. De weeën kwamen al snel regelmatiger en om 20:30 had ik elke 3 min een wee. Wij naar het ziekenhuis gebeld en we mochten komen. Weer aan de CTG en om 22:30 kwam voor het eerst een arts kijken. I.v.m. met de langdurig gebroken vliezen werd er nog niet gekeken hoeveel ontsluiting ik al had. De weeën kwamen steeds om de 3 a 4 min en werden krachtiger en op 7 maart om 3 uur werd er voor het eerst gekeken hoeveel ontsluiting ik had 3 cm. Wij pufte weer flink verder en om 5 uur had ik 5 cm ontsluiting om 7 uur hadden ik 8 cm ontsluiting. Toen hadden we een dienstwissel en had ik opeen s nog maar krap aan 6 cm ontsluiting en geen goede krachtiger weeën. Om tien uur besloten ze dat de weeën een oppepper nodig had en dat ik een pijnstiller zou krijgen. Ik naar de ok om een ruggenprik voor pijnbestrijding. Helaas werkte en weeën opwekkers wel en de pijnbestrijding niet dus ik hield de weeën gewoon niet meer , kon ze niet meer opvangen.
Om 13 uur kreeg ik het verlossende wordt dat ik een keizersnede ging krijgen.
Helaas duurde het iets langer als gepland voordat ik de OK in kon en heb alleen met een stagiaire verloskunde nog een half uur de meest pijnlijke weeën mogen op, er kwam gewoon geen eind aan aan.
Om 14 uur werd ik de Ok ingereden en helaas nog 2 keer een ruggenprik gehad. Maar 3 keer is scheepsrecht de 3e zat goed. Heerlijk eindelijk geen pijn.
Om 14: 25 is onze Zoon Niels geboren geworden. 52 cm en 4305 gram.
Om 14:30 heb ik hem 4 min gezien en toen duurde het helaas nog 1,5 uur voordat ik me man en me zoon weer zag.
Ik was helemaal blij met het nieuwe pijnbestrijding systeem zelf morfine met een pompje geven als de pijn je teveel vind.
We waren in het ziekenhuis waar je partner gewoon mag blijven slapen ideaal.
Op zaterdag 10 maart ’07 zij we om 13:15 naar huis gegaan.
Ik had al vermeld dat wij de trotse papa en mama van Niels zijn.
Hier het bevallingsverhaal:
Op 5 maart ’07 braken om 18:00 mijn vliezen.
De weeën begonnen om 20:00 werden steeds pittiger, maar helaas om 5:30 op 6 maart ’07 stopte de weeën weer. Ik had het vruchtwater kunnen opvangen en om 10 uur op 6 maart werd er door de verloskundige gecontroleerd of het inderdaad vruchtwater was, dat was gelukkig zo.
Er werd ons verteld dat ik tot 18 uur thuis mocht bevallen en daarna vanwege langdurig gebroken vliezen vaan het ziekenhuis moest.
Vanwege de eindtijd werd er om 11 uur in het ziekenhuis en echo en een CTG gemaakt en dat was allemaal perfect in orde. Een voorlichtingsrondje in het ziekenhuis gekregen en toen konden we weer naar huis.
Ik ben snel naar bed gegaan want ik had maar 2 uur geslapen vanwege de weeën om 17 uur werd ik wakker met weeën. De weeën kwamen al snel regelmatiger en om 20:30 had ik elke 3 min een wee. Wij naar het ziekenhuis gebeld en we mochten komen. Weer aan de CTG en om 22:30 kwam voor het eerst een arts kijken. I.v.m. met de langdurig gebroken vliezen werd er nog niet gekeken hoeveel ontsluiting ik al had. De weeën kwamen steeds om de 3 a 4 min en werden krachtiger en op 7 maart om 3 uur werd er voor het eerst gekeken hoeveel ontsluiting ik had 3 cm. Wij pufte weer flink verder en om 5 uur had ik 5 cm ontsluiting om 7 uur hadden ik 8 cm ontsluiting. Toen hadden we een dienstwissel en had ik opeen s nog maar krap aan 6 cm ontsluiting en geen goede krachtiger weeën. Om tien uur besloten ze dat de weeën een oppepper nodig had en dat ik een pijnstiller zou krijgen. Ik naar de ok om een ruggenprik voor pijnbestrijding. Helaas werkte en weeën opwekkers wel en de pijnbestrijding niet dus ik hield de weeën gewoon niet meer , kon ze niet meer opvangen.
Om 13 uur kreeg ik het verlossende wordt dat ik een keizersnede ging krijgen.
Helaas duurde het iets langer als gepland voordat ik de OK in kon en heb alleen met een stagiaire verloskunde nog een half uur de meest pijnlijke weeën mogen op, er kwam gewoon geen eind aan aan.
Om 14 uur werd ik de Ok ingereden en helaas nog 2 keer een ruggenprik gehad. Maar 3 keer is scheepsrecht de 3e zat goed. Heerlijk eindelijk geen pijn.
Om 14: 25 is onze Zoon Niels geboren geworden. 52 cm en 4305 gram.
Om 14:30 heb ik hem 4 min gezien en toen duurde het helaas nog 1,5 uur voordat ik me man en me zoon weer zag.
Ik was helemaal blij met het nieuwe pijnbestrijding systeem zelf morfine met een pompje geven als de pijn je teveel vind.
We waren in het ziekenhuis waar je partner gewoon mag blijven slapen ideaal.
Op zaterdag 10 maart ’07 zij we om 13:15 naar huis gegaan.