Bezoek oma en opa na overlijden van hun zoon

R

RoRoosen

<p>hii leden van ouders van nu. </p><p>Ik had een vraagje wat ik nu in deze situatie moet doen. In begin 2018 vluchtte ik samen met mijn zoontje van net 1 jaar uit huis vanwege dat mijn man depressieve klachten had en zich zelf voor mijn ogen zich zelf wat aan deed. Erg agressief was en zo uit het niets een woede aanval kon krijgen. Ik konde hem aan dat ik het niet meer aan kon kwa situatie en wilde van hem scheiden. Toen ik dat aangaf was hij een aantal dagen vermist omdat hij het niet meer aankon. 4 maanden passeerde nadat hij mij een bericht stuurde met daarin dat hij vandaag dood gaat en wilde mij als laaste zien. Eerste instantie wilde ik naar hem gaan maar andere hielden mij tegen. Uiteindelijk zei ik nee het spijt me. Ik durf het niet. Met daarop een vervolg bericht van hem met zijn laaste foto.. 112 gebeld en na 4 dagen daarna overleed hij in het ziekenhuis. 25 jaar uiteindelijk geworden. Zelf ben ik ondertussen 26 jaar.</p><p>Uiteindelijk nog geen jaar later is de situatie tussen mij en zijn ouders achteruit gegaan. Ze willen hem het liefst hun kleinkind 1 keer in de week zien maar willen zo min mogelijk of geen contact met mij. Geen gedag of hallo kon er meer vanaf.. en vanaf vorige week gaven ze aan :eek:mdat wij het telkens vergeten te vragen stuur ik geen berichten meer maar haal ik hem de zondag gewoon op.</p><p>Mij was al duidelijk dat ze geen contact meer met mij willen omdat ik hun ogen hun zoon in de steek heb gelaten. </p><p>Zijn moeder blijft altijd in de auto terwijl vaders hem ophaalt en binnen 2 min alweer zijn vertrokken met de kleine en als ze de kleine weer naar mij brengen rond 7 uur a half 8 savonds gaat het er net zo aan toe. </p><p>Heb altijd rekening gehouden met hun verwerking. Alleen hoe de situatie er nu aan toe gaat vind ik het stukke minder. Denk er zelf aan om de contact te minderen met dat ze 2 of zelfs 1 keer in de maand de kleine zien.</p><p>Sorry voor het lange berichtje maar ik hoor graag jullie mening. Alvast bedankt!</p>
 
Wat heftig! Ik zou vooral doen waar je je goed bij voelt! Ik snap dat opa en oma het heel moeilijk vinden., maar voor jou was die periode ook erg heftig!! 
Doe waar je je goed bij voelt, en probeer misschien toch eens een keer met ze te praten.
Heel veel sterkte! 
 
Dankje voor je reactie!
Dat is ook heel belangrijk. Ik probeer er zohiezo aan te werken om met hun het erover te hebben alleen nog alle moed bij mekaar vinden en het even rustig aan zien wat mijn gevoel zegt.
 
Jeetje wat heftig! 
Misschien kan een mediator jullie begeleiden. Dag is iemand die kan bemiddelen, het gesprek op gang kan brengen. Voor jouw kind zijn zijn opa en oma heel belangrijk. Het zou dus vervelend zijn als het zo blijft of zelfs erger wordt. Dat ze jou verwijten maken is natuurlijk totaal onterecht .Het is zijn eigen keuze geweest. Maar ik kan me voorstellen dat hun verdriet zo intens is, dat ze het naast hun verdriet ook moeilijk vinden om hem verwijten te maken, boos op hem te zijn. 
Heel veel succes en sterkte. En geniet van je zoontje!
 
Hii Rosa, Bedankt voor je reactie. Zijn ouders zijn erg gesloten mensen. Liever lossen ze het op hun manier op. Ik probeer er alles aan te doen om de contact goed te laten lopen. Alleen is het van 1 kant. 
Het is van hun beide niet 1 x opgekomen met de vraag hoe het nu verloop ter tijd en hoe het met mij gaat en willen ze de dingen ook niet inzien van hun zoon.
Lastige situatie zoals ik het al beschreef maar 1 ding is zeker.. ik zal zeker van mijn zoontje genieten. :)
 
Wat een heftige situatie zeg...
Ik kan begrijpen waar de ouders vandaan komen. Vaak in zulke tijden willen mensen inderdaad de vinger op iemand wijzen en jij bent hierin (voor hen kennelijk) de geschikte kandidaat. Ik kan me al voorstellen hoe mijn schoonouders mij zouden verwijten: "hoe kan je hem verlaten in zijn meest donkere periode en zorg je ervoor dat je het nog donkerder voor hem maakt." Afijn, probeer hun verdriet te begrijpen, wie weet zou jij hetzelfde voelen als het met jouw zoontje ook was gebeurd. Dat maakt dit hele proces in jouw hoofd in ieder geval wat makkelijker.
Verder is hun kleinzoon nog het enige stukje blijdschap wat zij van hun zoon hebben overgehouden. Als je dat van ze afpakt zou je ze alleen maar meer verdriet mee doen terwijl er juist geen enkel kwaad zit in een goede band tussen jouw zoontje en zijn grootouders.
In feite heb jij, met jouw vertrek, niks meer met hen te maken noch zij met jou. Zo zouden zij bijvoorbeeld niet mogen bemoeien als jij weer je leven oppakt met iemand anders en zou jij niet kunnen bemoeien met wat zij in hun leven doen. En dit hoeft ook echt niet meer bij exfamilies.
1 ding hebben jullie wel gemeen en dat is de liefde voor je kleintje. Neem dat niet van ze af, en laat alles verder rusten. Het is niet nodig om heel leuk met ze te zijn, maar het is wel belangrijk voor je kind om er naar uit te mogen kijken dat hij bij opa en oma is. En wanneer hij ouder is kan hij nog altijd zelf bepalen of hij er nog heen wilt en hoevaak.
Probeer het te begrijpen, jezelf in te leven in hun situatie gezien je een zoon hebt en dat makkelijker gaat, en probeer je kind voorop te stellen. Met de tijd hoop ik dat het dan makkelijker voor je wordt en je je zo minder druk hoeft te maken om jouw relatie met je ex schoonouders.
Ik wens je heel veel succes toe!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan