<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik ben benieuwd wat jullie zouden doen in onze situatie en heb advies nodig.</p><p>De oma van mijn vriend ligt op sterven in een hospice. In de 14 jaar dat ik samen ben met mijn vriend heeft hij haar maar 2 keer gezien. Ik zelf heb haar ooit 1 keer gezien op een familiefeest maar nooit gesproken. Ze woont op twee uur rijden van ons vandaan. Wij hebben twee zoontjes van 3,5 en 6 maanden. </p><p>Mijn vriend is naar zijn oma toe gegaan om afscheid te nemen. Hij heeft foto’s meegenomen en filmpjes van haar achterkleinkinderen. Dit vond ze erg leuk. <br />Nu gaat het tegen alle verwachtingen ij toch weer iets beter met haar. Ze heeft nu aangegeven dat ze graag nog een keer alle kleinkinderen en achterkleinkinderen wil zien. Dit is ons dilemma. We weten niet zo goed hoe we hiermee om moeten gaan.</p><p>Onze kinderen hebben hun overgrootmoeder nog nooit gezien. Met onze jongste van 6 maanden is het hoogstens een onderneming om op 1 dag 4 uur te rijden voor een bezoekje van misschien 20 minuten. Dat is het probleem niet en willen we natuurlijk doen als zij dit graag wil. We vragen ons alleen af waar we goed aan doen met onze peuter. Hij kent haar niet en wordt geconfronteerd met iemand die erg ziek is (en er ook zo uit ziet door vele blauwe plekken). Ons gevoel zegt dat we hem hier niet mee willen belasten. Vorige week werd hij geconfronteerd met mijn vader (zijn opa) die op bed lag met rugpijn. Dit vond hij erg spannend om naar toe te moeten en opa zo in bed te zien. Hier komt onze zorg vandaan.</p><p>We krijgen ook berichten dat de rest van de familie graag wil dat we dit doen (we hoorden via via dat men boos is dat zijn overgrootmoeder de achterkleinkinderen nog niet had gezien). Hierdoor voelen we wel een druk en willen we niet zomaar het besluit nemen om het niet te doen. We willen door de druk echter ook niet het besluit nemen het wel te doen terwijl dit voor onze peuter iets is waar we hem eigenlijk niet mee willen belasten.</p><p>Wat zouden jullie in deze situatie doen?</p>