Bezoek ziekenhuis

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Door alles wat er is gebeurd de afgelopen periode (2 jaar) is er met de artsen in het ziekenhuis afgesproken dat ik de laatste weken van mijn zwangerschap en na de bevalling in een begeleidingstraject ga lopen.

Ben afgelopen vrijdag bij een psych geweest. Hij en een team gaan me begeleiden. Dit komt vooral doordat ik op dit moment het gevoel met de baby helemaal kwijt ben (is erg moeilijk om dit op te schrijven want klinkt zo onwerkelijk). Ook is het hechten aan de baby moeilijk voor mij omdat ik veel mensen waar ik gehecht aan was kwijt ben geraakt en er nu weer iets bijkomt wat ik kwijt kan raken. Ga nu (binnenkort) naar Haptonoom om dit wat terug te halen. Ben heel erg bang voor de periode na de bevalling. Ze geven aan dat de kans is dat ik toch in een gat ga vallen en daar zie ik heel erg tegenop.
Ook heeft de psych. besloten dat ik niet langer dan 40 wk mag lopen omdat dat nog meer spanning kan veroorzaken.Het is wel een fijn gevoel dat de begeleiding er is en ik zelf wat dingen los kan laten.

Maandag nog controle en groeiecho gehad, de kleine doet het goed. Hij zou nu ong 2500 gr zijn. Dus dat zit wel goed.

Lfs Marloes

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Marloes,

Ik denk dat het heel wijs is om hier op tijd mee te beginnen. Dit om erger te proberen te voorkomen na de bevalling.

Zelf heb ik na de 2de een postnatale depressie gehad en ik kan je vertellen, dat is geen pretje.
Ik heb na de geboorte nog een half jaar kunnen doen alsof er niks aan de hand was (dacht ik, maar mijn familie had het al wel door, maar kon er niks mee omdat ik het zelf niet in zag). De bevalling van de 2de was de trigger hiervan (liep niet helemaal zoals gepland zeg maar). Ik hoop dus maar dat het me deze keer bespaard zal blijven en anders ga ik ook zeker op tijd aan de bel trekken dit keer!
Gelukkig had ik geen problemen met de hechting met de kleine en was het ook zeker niet op hem gericht.

Gelukkig doet jouw kleine het in ieder geval goed en is er een heel team om jou te begeleiden. Maak hier ook zeker gebruik van en voel je niet beschaamd hierover iets te schrijven hoor! Het kan ons allemaal overkomen! (dat is in ieder geval iets wat ik er uit geleerd heb!).
Heel veel sterkte!

Groetjes Suus

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi Marloes,

Wat fijn dat je zo goed begeleidt wordt! Dat heb ik bij mijn eerste zwangerschap echt gemist! Ik heb toen (waarschijnlijk) een prenatale depressie gehad (komt minder voor dan een postnatale), maar is nooit onderkend. Ik voelde ook weinig passie voor de baby en na 20 weken kreeg ik te horen dat mijn vader ongeneeslijk ziek was.
Dat heeft me toch wel kracht gegeven om verder te gaan! Ondanks dat ik wist dat ik hem binnen het jaar zou verliezen (iedereen dacht dat hij nog 2-3 jaar had, ik wist dat dit ons laatste jaar zou zijn).

Na de bevalling ging het gelukkig wel beter. Ik had de kracht om er voor mijn vader en moeder te zijn, maar ook voor onze baby. Ik denk dat mijn man het misschien heeft moeten ontgelden. Ik kreeg een andere huisarts intussen en die heeft mijn problemen wel onderkend en serieus genomen. En dat voelde als een warm bad.

Ik kan me dus nu jouw gevoel ook erg goed voorstellen: dat je zo'n fijne begeleiding krijgt. Je zult je moeder ongelooflijk missen en dat zal straks na de bevalling zeker het geval zijn! Ook omdat het bij jullie zo plotseling ging.

ik heb zelf in het verleden, maar ook nu, erg veel baat gehad bij de haptonoom! Ik hoop dat het voor jou ook goed gaat werken, maar geef het wel tijd. En wees niet bang om terug te vallen. Ik schaamde me om weer naar haar terug te gaan, omdat ik alles wat ik geleerd had, vergeten was. Dat vond zij niet raar: dat wat je jarenlang niet hebt gedaan, kun je niet ineens aanleren en soms heb je een terug val.

Ik wens jou een heel voorspoedige bevalling. Natuurlijk gun ik dat iedereen, maar ik denk dat jij je portie wel gehad hebt.

Gr. Tamara.