bezorgd voor de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik ben nu 31 weken zwanger van mijn tweede kindje.

De eerste is na 8 cm. ontsluiting met spoed via een keizersnede gehaald en mijn ontsluiting hield op met 8 cm.

Nu met de volgende bevalling in het vooruitzicht begin ik me toch wel een beetje zorgen te maken.

Ik voel me sinds de eerste heel erg alsof ik een taart gebakken heb en iemand anders de garnering eroverheen gedaan heeft en ik wil en hoop dat het deze keer via de natuurlijke weg wel gaat.

Ik zit hier best wel mee maar probeer me er niet al te veel aan vast te klemmen want dan zou de teleurstelling nog groter worden misschien.

Ook doen mijn man en ik deze keer mee aan het tv-programma de bevalling dat maakt het wat spannender.

Zijn er misschien meer vrouwen die na ervaring dit gevoel over hebben gehouden?

Ik hoor nl alleen maar reacties van: dat weet ik niet dat heb ik nooit meegemaakt of maak je niet druk je kunt er niks aan doen wat ik allemaal wel weet maar toch is dat gevoel er.
 
hoi mirella, ik wilde je alleen even zeggen dat jij er niks aan kunt dien hoe een bevalling verloopt dit regelt moeder natuut voor ons en ik kan je gevoel heel erg goed begrijpen. Bij de zw.yoga werd dit ook als minpuntje gezien bij een ks. maar je hebt het zelf niet in de hand. wel heel spannend hoor meedoen aan de bevalling, vanaf wanneer komt dat weerop de t.v.

succes en veel liefs kim 35 weken en 3 dagen
 
Hoi Mirella,

Zit in hetzelfde schuitje. Heb de eerste keer een ks gehad na volledige ontsluiting en 2 uur persen zonder enig resultaat.
Ik ben nu 29 weken zwanger van ons tweede kindje. Alleen ik ben als de dood voor een natuurlijke bevalling en hoop dat het een primaire sectio zal worden deze keer. Niet voor de pijn, want ik heb niet echt geleden vorige bevalling, maar om de angst voor de gezondheid van mijn kindje. Mijn dochter heeft het niet echt fijn gehad en werd geboren met een enorme bloeduitstorting op haar hoofd van het persen.  Ik wil graag weten waar ik aan toe ben deze keer en niet nog eens de teleurstelling meemaken van eerst natuurlijk proberen en dan toch een ks. Ik heb nl. een smal bekken en draag grote kinderen. De kans dat het nu natuurlijk gaat lukken is niet erg groot, maar de gyn. wil het toch proberen.
Ik hoor vaker vrouwen die een kind met een ks hebben gekregen zeggen dat ze zo graag "natuurlijk"hadden willen bevallen. Dat gevoel ken ik niet. Voor mij staat het risico dat mijn kindje loopt voorop. Daarvoor heb ik alles over.
Ik ga binnenkort samen met man en gyn. eens even goed praten om alles op een rijtje te krijgen.
Ik hoop dat het voor jou ook allemaal ook wat minder spannend wordt en ik wens je een hele goede bevalling.
 
Dat de gynaecoloog het toch wil proberen om je op een natuurlijke manier te laten bevallen verschild echt van ziekenhuis.

Ik ga nu speciaal bevallen in Woerden wat voor mij 45 min. rijden is (om niet het risico te lopen dat ik te laat ben gaan ze me inleiden indien geen complicaties) omdat de ziekenhuizen in mijn omgeving een natuurlijke bevalling gewoon niet toestaan zodra je al een een keizersnede hebt gehad.

Ik ben van mening dat zolang alles goed gaat met het kindje en met mij en alles goed verloopt zie ik geen rede om moeder natuur te verstoren.

Je slikt tenslotte ook geen medicijnen voor ewen kwaal die je niet hebt toch?

De bevalling komt vanaf het najaar weer op de tv en in 1 aflevering ben ik met mijn gezin te zien ik weet alleen de datum nog niet.

 
Hoi Mirella,

Ik begrijp wat je wilt zeggen met de natuur zijn gang gaan, maar ik ben ook niet zo naief dat ik daardoor mijn kop in het zand steek. Feit blijft gewoon dat de kans op een keizersnee weer heel groot is. Daarbij vind ik mijn gevoel niet voor op staan. Meestal herstel je veel sneller van een natuurlijke bevalling en ik zou ook heel graag mee willen maken dat ik mijn kindje direct op mijn borst kan leggen, nadat ik hem er zelf heb uitgeperst. Maar de angst voor het feit dat mijn kindje het zwaar gaat krijgen staat bij nog steeds bovenaan. Ik denk dat de reden van de eerste keizersnee hier ook een grote rol speelt.
Ik vind het heel dapper van je dat je gaat voor een natuurlijke bevalling en dat je daarvoor zo'n eind moet rijden. Maar voor mij voelt het toch allemaal even anders.
 
hoi,

ik weet niet of ik je helemaal goed begrijp, maar ik heb zelf aan de eerste bevalling ook een nare smaak overgehouden. Mijn zoontje is na 63 uur met behulp van weeopwekkers en een vacuumpomp geboren. Bij de tweede heb ik de hele tijd het idee gehad dat ik gefaald had bij de eerste. De weeen kwamen niet goed op gang en ik kon blijkbaar niet voldoende persen - in mijn ogen had mijn lichaam gefaald, en ik dus ook. Ik was heel onzeker of ik de tweede bevalling wel zelfstandig kunnen afronden. Zou ik de weeen wel aanvoelen (opgewekte weeen zijn in de regel heftiger dan natuurlijke) en zou ik voldoende kunnen persen??? Gelukkig kan ik je vertellen dat ik dat allemaal wel kon. Mijn dochter is na 9 uur weeen en 3 keer persen gezond ter wereld gekomen. Mijn zorgen waren dus voor niets geweest. Achteraf gezien, jammer van de stress door te twijfels, maar ik denk wel menselijk. Ik denk dus dat het niet zo raar is dat je je zo voelt. Bij mij was de tweede bevalling gelukkig totaal anders dan de eerste, ik hoop dat dit bij jou ook zo is. Goede bevalling!

groetjes steef
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan