Bezorgd...

[Anoniem]

Stom 'hè, hoe je   veranderd als je moeder geworden bent... Sinds de twee drama's met de overleden baby's die achtergelaten waren in afgesloten auto's, maak ik me daar steeds zorgen over.... Nu het zóóó warm is, denk ik, ooh als er maar niemand denkt zijn kind even in de auto te kunnen laten zitten om een boodschap te doen. Met deze hitte is het binnen een paar minuten al niet meer uit te houden in een auto...   Wat is dat toch raar, met het krijgen van kinderen kun je 'heel veel genieten, maar er zijn ook zoveel meer zorgen bijgekomen, over je eigen kind, maar ook over andermans kinderen.... Als ik ouders hoor vloeken tegen hun kinderen of ze af zie snauwen, maak ik me al zorgen...

Tja, het zorgeloze leventje is echt voorbij...

Herkenbaar?

groetjes franka

 

[Anoniem]

Heel erg herkenbaar. Daarnet is er een ongelukje gebeurd. Amber is van de bank gerold op de grond. Ik ben er nog een beetje ziek van. Op het oog is er niks aan de hand, maar ik haal me natuurlijk van alles in mijn hoofd. Dit zou mij namelijk nooit overkomen!!

Wat betreft die 2 babytjes heb ik ook voorzorgmaatregelen genomen. Mijn man brengt Amber altijd weg. Ik bel 1 keer naar het kdv op een dag. Ik heb gevraagd wat ze doen als ze niet (op tijd) komt. Het kdv vertelde mij dat ze altijd bellen om 10.00 om te vragen waar een kindje blijft. Dat is alweer 1 probleem getackeld!

Daarnaast maak ik me alvast zorgen over water, auto's, ontvoering, kwijtraken en al die nare dingen die haar tot aan de volwassenheid kan overkomen.   Ik wist van mezelf dat dat zou gebeuren, maar het is wel zwaar.

Positief is dat ik niet overbezorgd ben! Ik laat haar rustig bij anderen achter en ga ook gewoon met haar overal naartoe. Ik maak het mezelf vooral moeilijk

Heel herkenbaar dus, moeder ben je voor het leven. Dat bewijst mijn eigen moeder ook iedere keer.

groetjes Sophie

 

[Anoniem]

Het zorgeloze leventje is "helaas" voorbij ja!
En ik moet wel af en toe oppassen dat ik niet overbezord ben, al laat ik dat aan de buitenwereld niet merken maar ik ben het echt wel!
Het hoeven maar kleine dingen te zijn he, waar je je dan zo druk om kunt maken..pff..
Maar goed, het hoort er allemaal bij!
En inderdaad, ik snap mijn eigen moeder wel steeds beter!!! Hahaha, nu begrijp ik ook echt als ze zich zorgen maakt over mij of 1 van mijn broers.
Je kind blijft altijd je kind, ook al zijn ze het huis uit, al getrouwd, eigen kinderen. Je blijft je toch zorgen maken denk ik, hoe oud ze ook zijn!