bij de echo pas mis.

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Ik kom van het januari forum en moet even mijn ei kwijt. Ik had vandaag eindelijk na 12 weken mijn eerste bezoekje aan de vk. Ik kreeg na het gesprek een echo en toen bleek het hartje er met ongeveer 9 1/2 week mee uitgescheden te zijn.

Nu is het dus afwachten of de bloedingen gaan beginnen, of anders krijg ik over een week een curratage. Ik denk dat dit veel vaker gebeurd, maar juist omdat ik dacht dat ik nu in de veilige zone kwam en ik geen bloeding of kramp heb gehad in mijn zwangerschap ben ik echt onwijs geschrokken.

Mijn lichaam heeft nog niet door dat het vruchtje dood is, dus de kwalen heb ik nog wel, en zelfs mijn buik is al gegroeit! Voelt zo raar om te weten dat je zwanger bent van een dood kindje, en ik zie heel erg op tegen de tijd die nog komen gaat!!

Ik hoop dat iemand van jullie me raad kan geven van hoe verder, en hoe snel kan je daarna weer zwanger worden?? Het was bij ons pas na bijna 2 jaar raak!!

dikke kus Patricia
 





Hoi,

Vorig jaar maart, kwam ik er achter(in de zevende week) dat ik een miskraam kreeg, het vruchtje leefde toen nog, maar twee gynaecologen waren het erover eens, ik had te weinig vruchtwater en bloedingen.
vanaf dat moment nog een paar keer voor een echo geweest en de derde keer klopte het hartje niet meer, ik durfde zowat e deur niet uit omdat ik bang was dat het ineens mis zou gaan.
in de negende week vroeg in de ochtend kreeg ik erge kramp en toen was inderdaad de uitdrijving begonnen, ik ging maar op het toilet zitten en nam een maatbekertje mee omdat ik in een boek had gelezen dat het zien van het vruchtje een bijdrage kan leveren bij het verwerken, van de MK.

De volgende dag stond er al een afspraak en we besloten toch naar de Gyn te gaan en vroegen of het vruchtje kon worden onderzocht.
Dat kon en zes weken later was de uitslag, dat er qua aanleg geen fouten waren gevonden.
Niets stond in de weg om weer opnieuw te proberen.

Vier maanden na de MK was ik weer zwanger en alles ging goed, Rico werd op 6 april geboren en is
een gezond ventje waar we erg trots op zijn.

wat mij troostte was het feit dat het inderdaad wel kon zwanger worden.
Ik hoop dat dat jou ook troost geeft.
Sterkte

Jeanette
 
Hi,
ik heb vergelijkbare ervaring. zie onderwerp "intens verdrietig'".
het wachten ervaarde ik als vreselijk en intens tegelijk. een dood kindje dragen is echt bizar.ik hoorde op een vrijdag dat het mis was. en de dinsdag erop heb ik medicijnen gekregen om de "geboorte" op te wekken. de eerste keer ging niet goed want toen was ik de medicijnen na half uur verloren. de dag erna bleek ook dat kindje er nog zat. toen weeer medicijnen gekregen (veel vakkundiger arts die ze beter heeft ingebracht). na ongeveer 2 uur thuis kreeg ik weeen en verloor ik kindje in de badkamer. het was niet eng. ik heb kindje opgepakt en in bakje gelegd want het was nog helemaal in tact. Dat hoeft bij jou niet zo te zijn  omdat het al enige tijd overleden is. Ik heb vervelende slotact gehad doordat ik bleef bloeden en er stukje placenta is achtergebleven waardoor ik alsnog gecurateerd moest worden. Dit is echter niet de normale gang van zaken.
De kans is groot dat het allemaal rustig verloopt en dat het natuurlijk gaat. Tegenwoordig hoeft maaar 10 procent van de vrouwen gecurateerd te worden.
Je kan in ziekenhuis aangeven hoe lang je wil wachten tot het van zelf komt en wanneer ze gaan helpen met medicijnen (dat was in ieder geval in WKZ in Utrecht zo). een paaar dagen om afscheid te nemen van je kindje en van je zwanger zijn is wel aante raden. Maar als je het een naar idee vindt dat er een dood kindje in je zit kun je dit aangeven in ziekenhuis en dan helpen ze de miskraam op gang.
Het is een nare ervaring. 1 tip: als het kindje in het geheel wordt geboren kijk er dan even naar en gooi het niet gelijk weg. in mijn geval hebben ze het kindje meegenomen naar het ziekenhuis en kon mijn man het 's avonds ook nog zien. Dit is aan te raden omdat je dan bij de verwerking allebei hetzelfde beeld voor ogen hebt en dan ben jij niet alleen met het beeld van dat kleine wurmpje voor je ogen.
ik weet precies waar je doorheen gaat en dat is  moeilijk onder woorden te brengen.
veel sterkte en houd je taai, veel liefs.
 
Hoi,
voor de geboorte van mijn 1e kindje heb ik ook een miskraam gehad, we hebben er 3 jaar over gedaan om zwanger te worden en na 5 weken kreeg ik een miskraam (wel spontaan dus). Hoewel de huisarts zei dat we een maandje proberen moesten overslaan hebben we toch 1x gevreeën en dus blijkbaar op het goede moment want 38,5 week later is onze dochter geboren, nu 20 maanden oud en na een half jaartje met de pil gestopt te zijn ben ik nu zwanger van hopelijk ons 2e kindje.

Het kan dus snel gaan, helaas gaat het niet bij iedereen zo snel, maar geef de hoop niet op.

sterkte Hedwig
 
Beste Patricia,

Jouw oproepje is inmiddels al weer een tijdje geleden, dus ik weet niet of je
mijn reactie nog leest.

Na mijn miskraam (en curetage) zei de gyneacoloog tegen mij dat ik direct weer voor een zwangerschap zou mogen gaan. Dat is niet schadelijk ofzo, ik hoefde niet een bepaalde tijd te wachten ofzo.




 
Beste Patricia,

Ten eerste wil ik je en je vriend/man sterkte wensen met het verwerken van het verlies van jullie kindje.
Ik heb 3 jaar geleden ook een miskraam gehad. Ik was 9 weken zwanger en ging samen met mijn naar de vk. Eerst een praatje en dan een echo........en daar bleek dus dat hartje niet klopte. Groei was gestopt bij ca. 6 weken. Ik storte in, want ik was eindelijk zwanger (na 2 jaar)  en voelde me ook zwanger. En ik kon niet meer stoppen met huilen. Zijn naar huis gegaan en pas na 2 uur werd ik weer rustig. En vroeg me af wat nu, hoe nu verder......we hadden 2 dagen later weer een afspraak met de vk. Hebben toen besloten om de natuur z'n gang te laten gaan. Een week later heb ik de miskraam gekregen. Heb het opgevangen en hoe klein het ook was, je kon toch al goed zien wat het was. Het was en blijft ons 1e kindje. We wilden toch weer snel proberen zwanger te worden. En het idee dat het weer 2 jaar zo duren vond ik verschrikkelijk, maar wat bleek ik was na 3 maanden alweer zwanger en in januari 2003 ben ik bevallen van een gezonde zoon. En inmiddels ben ik ook weer een trotse moeder van een dochter die in maart van dit jaar is geboren.
Mij is verteld dat de kans dat je vlak na een miskraam weer zwanger wordt redelijk groot is, omdat je lichaam nog wat "zwanger" is van de hormonen. Ik weet niet hoe betrouwbaar dit is. Ik ken wel een aantal vrouwen die redelijk snel,  2-4 maanden, na  een miskraam zwanger zijn geraakt.
Ik wens je in iedergavel veel sterkte en hoop dat je gauw een kindje in je armen mag sluiten.
Chantal
 
Beste Chantal,

Een nieuwe zwangerschap kan inderdaad soms wel eens  heel snel gaan;

Ikzelf was direct na mijn curetagge weer zwanger.
De gyneacoloog zei echter wel dat zo snel zwanger raken niet vaak gebeurde.

Ik was natuurlijk wel bang dat het weer mis zou gaan, maar uit deze zwangerschap is
22 februari j.l. een prachtige dochter voortgekomen.

Ik wens iedereen hier veel sterkte en geluk toe (en mocht de wens er zijn een prachtig
kindje!)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan