bij mannen komt alles iets later

herkennen jullie dit?!

Ik weet dat wij vrouwen over het algemeen iets sneller vooruit denken, en dit merk ik ook zeker tijdens de zwangerschap!

Slecht een paar voorbeeldjes

Mijn man begon vorige week over hoe hij bedacht had hoe ik kon werken na de bevalling (het is de eerste)
Ik weet niet onder welke steen hij rond week 15 heeft geleefd maar toen en ook daarvoor heb ik toch regelmatig met het gesproken over de toekomst: welke dagen zal ik werken, wat betekent dit voor het inkomen, ouderschapsverlof ( ook een soort van contractje), zwangerschapsverklaring, dit allen heb ik met allerlei formulieren zelf moeten aanvragen bij de werkgever ook het UWV formulier enzo ook thuis over geklaagd dat ze daar geen administratief medewerker laten doen etc en toen kwam hij er mee toen ik 1 dag met verlof was!

Ook gaf hij vorige week een andere optie voor DE naam, terwijl ik hier vanaf week 4 al over aan het praten ben en we er echt over uit waren!

Trouwens ben nu heel heldhaftig ( vind ik zelf) met enorme buik, dikke enkels, hijgend en wel inkopen aan het doen volgens het lijstje: voorraad boodschappen, maar ook shampoo, douchegel etc alles dubbel voor ziekenhuistas, mocht ik in het ziekenhuis belanden, pyama, voedingsbh, babyverzorging ( alles in wel 10 keer trouwens niet vol te houden) etc.... zegt hij dat ik overdag lekker aan het shoppen ben! MANNENGRRRR nou ja mijn man!!

Herkennen jullie dit of ben ik de enige gefrustreerde! ( soms dan, weet wel dat ik van hem hou :p )
 
Hihi.... ik snap je helemaal!
Ik heb hem echt letterlijk het boekje van 'bevallen in het ziekenhuis' onder zijn neus geduwd zodat hij iig weet waar hij heen moet bellen enzo als het zover is.

Ben gewend veel dingen alleen te doen aangezien hij de helft van het jaar weg is (militair), maar nu had ik het wel fijn gevonden als hij af en toe iets meer interesse toonde.
En maar klagen over mijn stemmingswisselingen :p
Wil hem wel eens met 15 kilo extra zien lopen sjouwen, + alles op tijd klaar willen hebben en ook graag nog goed, zorgen dat de tassen gepakt zijn en daarbij ook nog het huishouden draaiende houden....

1 troost: als mannen kinderen zouden moeten baren, zouden er heel wat minder kinderen zijn.....
 
Ik heb mijn vriend meegesleept naar de Samen Bevallen zwangerschapscursus. Hoe ik m zo gek heb gekregen, weet ik niet, maar ben blij dat ie mee is geweest. Zo zijn we samen echt bezig geweest met de voorbereiding op de bevalling en zijn rol is ook helemaal duidelijk :)
Vorige week zo schattig: hij wou dat ik per se die ziekenhuistas klaar ging maken voor het geval dat :) hij werd al bijna nerveus bij de gedachte dat hij die op t laatste moment moest inpakken hihi. Toen ik m liet zien wat ik voor de beebs had ingepakt zei ie dat ie daar dus nog helemaal niet aan gedacht had; babykleertjes mee naar t ZH haha.
Heb dus deze week ook maar een voorraad drogisterijartikelen in huis gehaald... Als hij daarvoor moet zorgen in de kraamtijd...
Op de een of andere manier zijn wij vrouwen daar wat praktischer in...
Ook funny: ik kreeg gisteravond enorme kramp in mijn buik (voorweetje denk ik), ik zag de schrik even in zijn ogen :D zo schattig, hij vindt t zo spannend :)
Nou, we hebben ons punt wel weer gemaakt denk ik ;)
 
Heel herkenbaar! Mijn man begon dit weekend ook ineens over een andere meisjesnaam... Verder is hij druk met zijn werk en de kindjes, maar iets extra's in het huishouden zit er nog steeds niet in. Hij ziet ook totaal niet wat er allemaal moet gebeuren, stapt rustig 3 dagen over de stofzuiger heen. Grrr... Verder heeft hij bij nr 1 tijdens de 1e weeën het hoofdstuk Bevalling uit de zwangerschapsbijbel gelezen en nu heeft hij zoiets van: het is de 3e ik weet het nog wel van de vorige keren. Ergens wel heel fijn dat hij nuchter en positief is, maar een beetje mee en vooral vooruitdenken zou toch wel fijn zijn... Ben vandaag trouwens 38 weken en we hebben nog niet alle papieren voor de aangifte van ons kindje rond, hebben nog geen hulp voor na de bevalling en hebben net onshuis verkocht en moeten daar dus ook snel veel voor regelen, dus ik vind dat ik me daar best een beetje druk om mag maken...
Weet gelukkig wel al zeker dat hij straks weer een enorme steun tijdens de bevalling zal zijn en dat hij uiteindelijk ook wel weer gelijk krijgt: alles komt goed;-)
 
hi, breek even in.. lees alvast met aug. mee, want die kleine van mij wil maar niet eruit. ( ben nu 40,2 ) dus wordt misschien ook een aug. mama.

Maar ik herken je verhaal helemaal! Mijn man vroeg gister (!) of we nog spulletjes nodig hebben, dan kunnen we vandaag wel even gaan shoppen.. ja lekker... dus ik; zoals wat ? nou.. baby-luiers en een kruik ofzo ... Dat heb ik al Weken in huis...

ach, t is mannen eigen denk ik dan maar hahaha..
 
haha leuk om te lezen! en zo herkenbaar!

Maar mamma van3 van jou word ik wel een beetje zenuwachtig: nog niet alle papieren rond, nog geen hulp voor na de bavlling en huis verkocht.... aiaiai!
 
Terug
Bovenaan