Bij mij problemen en bij hem. Ik zou wel willen huilen, maar moet sterk blijven

A

Anoniem

Guest
Hoi iedereen.
Ik schrijf en lees al enkele maanden mee op het zwanger worden forum. Maar ik lees ook hier mee. Ik denk nu echter dat ik hier bij jullie ook wel thuis hoor.Ik ben in november 2005 met de pil gestopt en wordt morgen 31  jaar oud. Maar veel reden om te vieren hebben we niet.  Omdat mijn cyclussen steeds langer werden en ik in mei een vroege miskraam had  heb ik de  gyn opgezocht.  Na enkele onderzoeken  werd er in september bij mij de ziekte van Graves vastgesteld. Dat is een hyperactieve schildklier en veroorzaakt miskramen. Ook had ik een goedaardig kankergezwel van 42 mm groot op mijn schildklier. Ik werd op schilklierremmers gezet. Maar toen werd er beslist dat het gezwel eruit moest. Ze vroegen hoe het zat met onze kinderwens, dus vertelden wij dat we eigenlijk al enkele maanden aan het proberen waren. Er werd ons aangeraden hier onmiddelijk mee te stoppen omdat mijn medicatie zware misvorming aan een eventueel babytje kon veroorzaken. Toen we vroegen of er geen andere oplossing was, werd ons verteld dat we ook mijn schildklier volledig operatief konden laten verwijderen. En dan zou ik schildklierhormoon moeten slikken. Dan zouden we normaal kunnen proberen om zwanger te raken. Dus dat was snel beslist. Inmiddels hebben ze 5 weken geleden de operatie uitgevoerd. Alles eindelijk ok, zou je zeggen. Maar nadat we al zolang bezig waren vonden we het toch raadzaam om ook het zaad van mijn man eventjes te testen. Dit bleek van slechte kwaliteit te zijn en ook waren er maar weinig zaadcellen aanwezig. De kans op natuurlijke bevruchting was zeer klein. Na dit onderzoek werden we doorverwezen naar een uroloog. Die stelde vast dat mijn man varicocele had. Dat is een spataderkluwen in de balzak. Dit zorgt dat het bloed niet terug naar het hart kan, waardoor de temperatuur in de balzak oploopt en zo de zaadproductie afremt. Onze wereld stortte compleet in. Nu moet ook hij geopereerd worden, maar er is geen garantie dat dit het probleem zal oplossen. Want enkel bij 40 % van de mannen is het nadien mogelijk om op natuurlijk wijze een kind te produceren. En niet enkel dat. De resultaten zijn pas na 9 maanden bekend. Dus dat wil zeggen dat we na de operatie nog 9 maanden moeten wachten om te zien of het genoeg effect heeft gehad, of dat er misschien nog een andere oorzaak is. We komen dus pas binnen 9 maanden in aanmerking om ook andere dingen zoals IVF te proberen. Ik weet dat ik zeer negatief klink en dat er nog hoop is. Maar het is de laatste maanden echt het een na het ander geweest. En ik heb moeite om positief te blijven. Des te meer omdat ik me steeds sterk moet houden. Als ik eens goed zou kunnen uithuilen bij iemand en getroost kon worden dan denk ik dat ik me beter zou voelen. Maar mijn ventje voelt zich zo al schuldig genoeg, en ik wil dit niet verergeren. Hetgene waar ik me nu aan optrek is dat op woensdag een tweede zaadtelling gaat gebeuren en ik hoop dat die resultaten iets positiever zullen zijn. Dan bestaat er meer kans....

Sorry voor mijn geklaag. Ik weet dat jullie het allemaal moeilijk hebben. Daarom heb ik niet eerder geschreven hier. Ik wilde niet te veel klagen. Maar misschien dat iemand hier mij positief nieuws kan geven.
Alvast bedankt om dit te lezen.
knuffels sita    
 
He Sita,

Wat een klote situatie zeg,snap dat je het allemaal even niet meer ziet zitten.
Heel erg lijkt me het en ik hoop dat je dan misschien voor IVF in aanmerking kan komen.Ik voel mijzelf ook altijd schuldig omdat ik deze maand nog zwanger was,tegenover mensen die er zoveel moeite voor moeten doen.
Ik hoop meid dat alles goedkomt,ik gun je het echt heel erg.

veel liefs Bernice(15w+3d zwanger)
 
Hoi Sita,

Jeetje wat een naar verhaal zeg! En zeker gezien de tijd dat het nog gaat duren.

Ik wens je heel veel sterkte en je mag hier altijd je hart luchten hoor!

Groetjes Belle
 
Hoi Sita,

Toen het bij ons niet lukte om zwanger te worden is mijn man zijn zaad ook getest. Deze was zeer slecht. Toen zijn we doorgestuurd naar de uroloog. Deze constateerde een spatader in zijn balzak. Deze is toen dichtgemaakt wat overigens weinig voorstelde. Toen moesten we een paar maanden wachten voordat we weer konden testen en het zaad was wel verbetert. Ze twijfelde over iui of ivf waarbij het jaar ervoor alleen ivf zou zijn. Een aantal malen getest maar uiteindelijk toch voor ivf besloten omdat de kwaliteit per maand verschilde. Net voor het ivf traject werd nog zijn bloed getest en daaruit bleek zijn prolactine te hoog te zijn, Dit duidt bijna altijd op een hypofysetumor. Dit veroorzaakt ook  slechte zaadkwaliteit. Is je man al op prolactine getest?
Om het verhaal kort te houden, de tumor was klein en te behandelen met medicijnen. Gelukkig mochten we wel met ivf beginnen en 4 weken later was ik zwanger. Negen maanden geleden ben ik bevallen van een gezonde dochter en nu onverwachts spontaan 3 maanden zwanger!

Ik hoop dat mijn verhaal positief genoeg is!!

Succes meid!

Marielle
 
Hey  meiden

Ontzettend bedankt voor deze positieve reacties. En ik zal zeker vragen of ze het prolactine gehalte eens kunnen testen. Gelukkig zijn er ook positieve eindes aan een gelijkaardig verhaal. Bedankt hiervoor. Ik hoop zo dat het bij ons ook kan lukken. En ik hoop ook dat het bij iedereen hier lukt. Ik hou jullie in iedere geval op de hoogte.
Ik zag vandaag op restaurant een vrouw met een pasgeboren babytje. En toen ze zag dat ik naar haar keek, gaf ze mij zo een trotse en lieve glimlach. Het geluk straalde gewoon van haar af. Ik was zo vertederd.  Net op dat moment vroeg mijn ventje wat ik wilde voor mijn 31ste verjaardag morgen, en toen zag hij waarnaar ik keek. En toen zij hij zo lief " We gaan ervoor zorgen dat je dat krijgt, dat wij dat krijgen". Hij heeft het gisteren ook eindelijk aan zijn ouders verteld. En die hun reactie was ook fantastisch. Zij hebben een eigen zaak en normaal gaat dat boven alles. Dus mijn ventje zei dat hij de operatie en alles zo zou regelen dat het niet ten nadele van de zaak zou zijn, en toen zeiden zijn ouders, dat de zaak in dit geval niet belangrijk was en ook het geld niet. Dat dit voor alles kwam en dat ze ook nog de raad zouden vragen van enkele andere specialisten en dat het belangrijkste was dat hij de beste behandeling kreeg en wel zo snel mogelijk en dat er altijd wel iemand zijn plaats tijdelijk kon innemen in de zaak. Dit is nu ook voor hen prioritair. Dat gaf me wel een veiliger gevoel.
In ieder geval allemaal heel veel succes.
Heel veel knuffels Sita    
 
Hee,

Ik snap dat je heel erg geschrokken bent. Het is ook niet niks. Ik wil je toch even een hart onder de riem steken. Je verteld dat je miskramen hebt gehad. Het zaad van je man is dus in staat gebleken om te bevruchten ondanks de slechte kwaliteit. Dit is een heel goed teken.
Je bent ongeveer 1,5 jaar bezig en dat is niet gek lang al voelt het voor jou anders waarschijnlijk.
Er heeft hier lange tijd een meisje geschreven met de ziekte van Graves. Zij is momenteel 18 weken zwanger door isci. Man had ook erg slecht zaad. Na 5 jaar proberen en dokteren kwam het op icsi aan en is het gelukt! Er is dus zeker een reden tot positief denken! Ze heeft een weblog en is erg lief. Je kan haar gewoon een bericht sturen en dan kan ze je van alles vertellen over zwanger worden en Graves. Ik ken haar persoonlijk en weet zeker dat ze je wil helpen. Haar adres is:
http://cynthia1975.punt.nl/

Zelf heb ik 4 jaar in de medische molen gezeten. Na 2 jaar werd ik zwanger nadat 1 van de 2 eileiders zijn opengemaakt door een operatie (die andere gaat niet open). Helaas werd dit een miskraam. Toen hebben we 6 iui's gehad zonder resultaat. Inmiddels waren we weer 2 jaar verder en niet zwanger. Uiteindelijk moest het ivf worden. We mankeren allebei van alles. Ik heb vijandig slijm, dichte eileiders en bleek bij de ivf tot overmaat van ramp in de overgang te zitten waardoor ik totaal niet reageerde op de hormomen en dus amper een eitje produceerde. Mijn man heeft slecht zaad. De ivf zou dus verloren zijn. Ik had maar 1 eitje. De artsen zagen er ook geen heil meer in. Maaar wat denk je?? Ik ben 21 weken zwanger na ruim 4 jaar bloed zweet en tranen. Het ene eitje heeft toch samen met dat slechte zaad (wat de dag van de ivf nog slechter was dan normaal) een kindje gemaakt wat hartstikke goed groeit.
Wat ik je aan kan raden is om niet in zak en as te gaan zitten. Probeer te relativeren en bedenk dat er veel mogelijke behandelingen zijn en dat vol goede moed starten al de helft scheelt.
Als je wil praten dan mag je me toevoegen aan msn. inge12474@hotmail.com.
Ik ben trouwens bijna 33.

Gr.ing
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan