Bij wie kriebelt het ook al even voor een 2de/3de/4de? Maar is helaas nog niet zwanger???

A

Anoniem

Guest
Hee meiden,

Ik was eerder hier meer te vinden, maar heb nu wel eens moeite met al die zwangere berichten, hoe blij ik ook voor iedereen ben, doet het wel eens pijn... Maar ik snap hun berichten helemaal, ik zou het ook van de daken willen schreeuwen!

In november heb ik mijn mirena laten verwijderen en in december hadden we een positieve test in handen. De zwangerschap was een enorme verrassing, we waren gestopt omdat we verwachten weer een jaar verder te zijn voor een 2de, maar nee, patsboem zwanger!
Het voelde allemaal heel onwerkelijk, maar wat waren we blij! Oudjaarsdag kreeg ik krampen en de dagen erop werd het alleen maar minder en een echo bevestigde dat het niet goed ging en vlak daarna ging het mis... Ik verloor het vruchtje met 7weken zwangerschap.

Nu is het bijna 5 maanden na de miskraam en ik kan me helaas nog niet bij de zwangeren voegen. Ik ben vrij nuchter over de miskraam, het was niet goed en dan ben ik 'blij' dat het op tijd mis ging en niet met zoveel maanden. Maar het feit dat er om mij heen van alles gebeurd, dat doet wel eens pijn...

Ik geniet enorm van ons ventje en die sleept ons er echt doorheen! Ik hoop binnenkort weer wat meer power, maar dit weekend is mijn nod en dan heb ik meestal last van dit soort buien, beetje last van mezelf zeg maar. Ik hoop dat er meiden zijn die dit herkennen, nou ja, liever niet natuurlijk.  Jullie snappen me wel, denk ik!

Liefs Lientje


 
Hey meid

Ik begrijp je heel goed. Ik heb zelf geen miskraam gehad . Bij mij is het niet verstandig om nog aan een derde te beginnen ik zou best wel willen maar nee. Voor mijn gezondheid is dat niet best omdat ik een dunne baarmoederwand heb als ik nou zwanger raak word het gelijk met 39 weken gehaald met een keizersnee met kans op complicaties. Ik kan het mijn gezin niet aandoen ik ben al mijn babyspulletjes aan het verkopen en dat doe best wel pijn maar ja wat moet ik ermee. Ik ben ook jaloers het gevoel van een zwangerschap niet meer mee te maken nooit op een natuurlijke manier bevallen zijn dat je kindje gelijk bij je op de buik word gelegd dat je het zie komen en de ervaring.Maar ik ben heel gelukkig dat mijn kindjes het overleefd hebben en dat ze in orde zijn gezond dan en dat ik een jongen en een meisje heb.

ik zou zeggen veel sterkte meid groetjes lisette
 
Hoi Lientje,

Ik herken veel in je verhaal. Natuurlijk ben ik heel blij voor alle andere mama's die zwanger zijn. Dat voorop gesteld! Maar ik vind het ook wel eens moeilijk om te lezen. Ik zou ook wel graag willen, maar het zit er  dit jaar zeker  nog niet in. Om meerdere redenen, waaronder hevige bekkeninstabiliteit en een huilbaby die (nog steeds) nauwelijks slaapt. En dan moet je natuurlijk nog maar afwachten of het allemaal lukt en goed gaat, want wat dat betreft hebben we eigenlijk niets te kiezen... Ik ben heel blij met mijn dochter en ik zou haar absoluut niet willen missen, maar ik zou het wel heel leuk vinden als ze een broertje of zusje zou krijgen.
Onze situatie is  natuurlijk wel anders, maar ik snap je gevoel heel goed!

Dory
 
Ik herken je verhaal. Toen wij besloten voor een tweede te gaan was ik de  derde ronde zwanger, helemaal blij. De eerste keer had het acht maanden geduurd. Rond 8 weken had ik heel licht bloedverlies, spoortjes bloed bij afscheiding. Ik mocht gelijk voor een echo komen en wat ik al dacht, het was niet goed. Vruchtje was met 7 weken gestopt met groeien. Het kwam vanzelf los, maar ik verloor daarbij best veel bloed en dat was reden voor een curretage. Na die curretage werd ik maar niet ongesteld. Na 10 weken bleek er een cyste te zitten in mijn baarmoeder, heel onschuldig maar dat zorgde ervoor dat ik niet ongesteld werd. Toen kreeg ik een pilkuur mee, om mijn menstruatie op te wekken. Weer een maand wachten. Inmiddels was ik toen al 5 maanden verder sinds ik zwanger was geweest. Twee maanden zwanger en drie maanden wachten op mijn eerste menstruatie. Toen ik eindelijk ongesteld geworden was konden we er eindelijk weer voor gaan. Maar toen werd ik ineens heel onregelmatig ongesteld, om de 3 weken ofzo. Toen na 5 maanden  was ik  zwanger van onze 2e dochter. En hoewel ik erg nuchter was over de miskraam, als het niet goed is dan is het niet goed. En dan is er helemaal geen kans op leven. Bovendien had ik een kind en dat verliezen zou van een heel andere orde zijn. Maar wat een frustraties iedere keer. Mijn geduld werd echt op proef gesteld.
En nu, bij mij heel erg veel kriebels voor een 3e. Maar bij mijn man niet, helemaal niet. Ook niet in de toekomst. Ik kan de babyspullen niet weg doen. Droom nog veel te vaak van een 3e kindje. Ik laat het nu rusten en hoop dat mijn man zich nog bedenkt als onze jongste 2 jaar is ofzo.......................
Ik wens je snel een gezonde zwangerschap toe!!!!
 
Hallo meiden,

Ik herken ook wel het een en ander in jullie verhalen hoor. Als ik al die leuke verhalen lees van zwangeren, kriebelt het hier ook echt wel.
Alleen hebben we op het moment onze handen meer dan vol door zorgen  in ons gezinnetje,  dus... het moet hier maar even bij kriebelen blijven, en misschien wel voor altijd.

Ik hoop voor jullie allemaal dat jullie wensen vervuld worden en dat er nog veel gezonde kindjes geboren mogen worden.

En tot die tijd, sterkte met het wachten.

Liefs, Sophie
 
Ook al zijn onze verhalenb verschillend, er komt toch veel overeen en dat voelt in mijn geval wel goed. Klinkt misschien raar, maar ik bedoel het wel goed.

Bij de 1e was het van te voren een heel heavy jaar, waarin we meerdere malen de moed al op hadden gegeven, maar toen werd ik wel eens verdrietig om verhalen hier over de wens voor een 2de / 3de of 4de. Ik snapte het toen niet, maar nu wel... Het is een gevoel, een wens waar je niet omheen kunt, weet niet hoe ik het anders kan omschrijven.

Ik had me vantevoren nog wel voor genomen om me weer niet zo gek te laten maken en nu beheerst het toch weer m'n leven, al is het wel in een andere vorm, niet zo heftig, gelukkig! Ik prijs me enorm gelukkig met ons boefje en ik zie wel wat de toekomst ons brengt wel of niet een broertje of zusje voor meneertje, we shall see! Fijn om dit te delen in ieder geval, thanks!!!

Liefs Lientje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan