bijna 15 weken zwanger en nu al beginnende bekkeninstabiliteit bij ???

[Anoniem]

Hallo,

Ik ben bijna 15 weken zwanger. Van week  7 tot en met 12 heb ik bijna alleen maar doorgebracht tussen de WC en mijn bed. Alleen maar overgeven en nog eens overgeven. Gelukkig heb ik vanaf week 12 het leven weer een beetje kunnen oppakken. Allleen de nachten blijven een ramp. Slaap weinig door de misselijkheid. Het overgeven komt nu alleen nog maar in het weekend voor. Maar in week 12/13 begon ik pijn te krijgen in de bil, bovenbeen en onderrug. Ik dacht eerst dat het van het vele liggen kwam maar de klachten bleven en  worden zelfs alleen maar erger.  Afgelopen maandag kreeg ik van de verloskundig te horen dat ik het  rustig aan moest  doen ivm mijn bekken anders zou ik  voor de 20 weken thuis komen te zitten. Dat vond ik een beetje  overdreven. Echter op woendag avond kon ik bijna niet meer lopen van de pijn  en heb toen toch maar een afspraak met de huisart gemaakt. Nog steeds dacht ik aan bijvoorbeeld de spieren of zoiets.  Maar.............de huisarts gaf aan dat het toch om beginnende bekkeninstabiliteit zou gaan.  Ik vind het nog steeds vreemd en voel me net  zo'n zeur terwijl ik gewoon lekker zwanger wil zijn.  Lekker  genieten maar dit soort klachten maken het niet makkelijk.  

Herkent  iemand deze klachten zo vroeg in de zwangerschap?

Groetjes,  
Meipke  

 

[Anoniem]

Hoi hoi,

ik herken dat zeker. Ik heb zelf met 14 weken al een verwijzing gekregen voor de fysio!! Dat heb ik toen uitgesteld omdat ik er eigenlijk helemaal geen zin in had (achteraf natuurlijk stom)
Ik heb wel het geluk dat het daarna ineens over was, alsof mn lichaam gewoon even moest wennen ofzo. Nu ben ik bijna 28 weken, en begin ik weer heel langzaam klachten te krijgen, maar nog lang niet zo erg als in het begin hoor.
 
Ik hoop voor je dat het jou hetzelfde vergaat, en dat t straks ineens over is!! Ik heb helaas geen praktische tips voor je.
 
gr Peet
(27 +5 wk)

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik herken het ook.
Ik ben voor 10 weken terug bevallen van een tweeling.
Oh wat ben ik misselijk geweest, kon nergens naar toe zonder emmer.
In de auto, op bezoek, altijd een emmer met deksel mee en iedereen maar lachen.
Ik ben in 2 weken tijd 9 kilo afgevallen, dat ging te gek en ik kreeg zetpillen voorgeschreven, het ging toen iets beter, hoefde nog maar 2 keer per dag over te geven.

Maar vanaf week 10 kreeg ik klachten onder in de rug, schaambeen en stuitje.
De gynaecoloog zei dat ik direct naar de fysiotherapeut moest gaan voordat het erger werd.
Ik ben  gelijk gegaan, je kunt tegenwoordig ook zonder verwijzing, maar het was het begin van een hele hoop ellende.
Beginnende bekkeninstabiliteit constateerde de fysio, moest het rustiger aan doen, kreeg oefeningen mee en advies over hoe ik bepaalde dingen moest gaan uitvoeren.
Bijv. ene voet op de trap, andere er naast en dan pas weer die ene een trede verder.
Trap lopen ook beperken tot het nodige, enz.

Vanaf 24 weken gaat het helemaal mis, mijn conditie gaat hard achteruit. Mijn eerste ziekenhuis opname, deze keer vanwege een bronchitis aanval.
Toen ik weer terug was in huis had ik veel moeite om de trap op te komen, kon nog maar kleine stukjs lopen en had vreselijk veel pijn.
We moesten een ziekenhuisbed (met papagaai)  in de kamer zetten, ik ging steeds verder achteruit.
Ik had zeer ernstige bekkeninstabliteit en kon steeds minder.
De fysio kwam aan huis en ik lag hele dagen op bed in de kamer,
Ik zat in een rolstoel als we weg gingen en kon mijzelf steeds minder redden.
Bij elke controle (wekelijkse controles vanaf 28 weken) zei de gynaecoloog dat hij mij wel wilde opnemen in het ziekenhuis, maar ik was toch liever thuis.
Op een gegeven moment ging het niet meer en hebben ze mij opgenomen in het ziekenhuis. De verpleging moest mij helpen als ik naar de wc moest, ook werd ik door een verpleegster geholpen met douchen.
De gynaecoloog wilde zo snel mogelijk ingrijpen en de kindjes halen, maar de kinderarts wilde dit niet.
Ik moest nog maar even doorbijten en werd dus plat gespoten met pijnstilling.
De kinderarts ging accoord met een keizersnede (kon niet gewoon bevallen) met 37 weken zwangerschap.
Op 2 mei 2008 was het zover, op de dag af 37 weken zwanger en om 10 uur ging ik richting de ok.

Nu ruim 10 weken later ben ik nog steeds aan het herstellen, mijn bekken en onderste ruggewervels staan scheef. Het komt waarschijnlijk wel weer goed, maar zal maanden duren voordat ik weer een beetje mijn gang kan gaan.
Ik moet elke dag oefeningen doen om de spieren weer goed te krijgen, het kan zijn dat als het niet gaat dat ze eventueel het bekken operatief vast gaan zetten.
Je moet wel beseffen dat de vorm van bekkennstabiliteit die ik heb gelukkig bijna niet voorkomt.
Wat ik met mijn verhaal wil vertellen is dat je je klachten wel serieus moet nemen en zo snel mogelijk contact moet zoeken met een goede fysiotherapeut.
Hij of zij kan je leren hoe je bepaalde dingen moet doen of juist moet laten om zo weinig mogelijk klachten te hebben.
Hij of zij kan je ook goede informatie geven, veel mensen zeggen dat ze bekkeninstabiliteit hebben, maar in feite hebben ze "gewoon" een beetje rug klachten.
Dit is ook erg vervelend, maar iets heel anders dan bekkeninstabiliteit.
Ga naar iemand die er jaren voor geleerd hebben, zij weten het beste wat je moet doen en wat je hebt.

Sterkte en succes.

Groetjes Patricia

 

[Anoniem]

Hoi Meipke,

Vervelend om te horen dat je er nu al last van hebt.
Ik heb het zelf vreselijk gehad na de bevalling van mijn tweede. Ik ben maanden bezig geweest met herstellen net zoals 'Creaties' nu. Kon niets meer, niet eens draaien in bed.
Wat ik je wil aanraden is in ieder geval contact op te nemen met een bekkenspecialist(e). Dat kan een fysio zijn, maar ook een Cesar- of Mensendiecktherapeut(e). Ze geven je inderdaad goede oefeningen mee en zorgen ervoor dat je houding beter wordt. Dat is belangrijk, omdat je spieren die je bekken stabiel houden in de loop van de zwangerschap alleen maar zwakker zullen worden als voorbereiding op de bevalling. Door een goede houding en het oefenen van de juiste spieren kun je misschien voorkomen dat het uit de hand loopt.
Ik ben zelf van week 12 tot week 18 (ben nu zwanger van de 3e) ook weer geweest. Allereerst omdat ik weer last van mijn bekken kreeg, maar ook omdat ik graag wilde doornemen wat goed was om te doen tijdens de zwangerschap om erger te voorkomen.

Sterkte in ieder geval en ik hoop dat het allemaal stabiel blijft!

Groetjes, Michele (28+3 van de 3e)