Hoi meiden,
effe mijn frustraties spuien hoor;
Ik ben bijna 38 weken en ik ben het zooooooo ZAT! Ik ben constant chagrijnig en de sfeer is op dit moment ver te zoeken bij ons in huis. Ik heb echt een mega buik en bij de echo gemaakt met 36 weken was het kindje al op 3460 gram geschat. Het wordt dus een grote baby, nu was mijn 1e ook 3730 gram bij de geboorte, dus daar vrees ik niet voor. De VK had al wel aangegeven dat ze me niet te lang laten doorlopen.
Dit is daarbij de 2e zwangerschap en mijn dochter van 3 begrijpt natuurlijk niets van mama's frustraties. Dus die gooit ook lekker d'r kont in de krib en gaat overal tegenin. Met als gevolg dat ik er niet eens meer tegen in ga, omdat ik hier simpelweg geen puf meer voor heb. Ze gaat 2 dagen per week naar het KDV (wo + vr), maar uitgerekend vannacht heeft ze de boel ondergespuugd dat arme kind. Maar ook arme mama, want die had op een relaxte dag gehoopt zonder kind. Effe niks aan je hoofd, daar ging die fijne gedachte.
Die mega buik zit behoorlijk in de weg, mijn benen "lijden" onder mijn gewicht. Als ik te lang in een houding lig krijg ik onbeschrijvelijk kramp in mijn buik, benen en voeten. Ik heb 2e paasdag 6 uur lang (achter elkaar) harde buiken gehad, ik lag bijna te huilen in bed. Volgens de VK waren dit waarschijnlijk indalingsweeën, want mijn buik is behoorlijk gezakt. Ik heb bijna elke dag wel een paar uur last van harde buiken, het gevoel alsof je buikhuid uit elkaar scheurt. Echt zoooo pijnlijk. Daarnaast heb ik al meer dan een week last van slapeloze nachten. Het is echt vreselijk, zelfs mijn mannetje raakt helemaal geradbraakt, want die slaapt door mij weer slecht. De VK had afgelopen dinsdag gezegd dat ze me, als dit zo doorgaat, volgende week wel op weg wilde helpen, door bijvoorbeeld STRIPPEN. En als de harde buiken aanhielden ik ook gewoon moest bellen. Maar ja, dan bel je en dan heb je weer iemand anders aan de telefoon die dan weer heel andere dingen zegt. Bij mijn praktijk zitten ze met ca. 6 vk's en ik heb het idee dat als je belt, ze niet goed weten wie je bent en wat je situatie is enzo.... Zo frusterend!
Nou was mijn gehele zwangerschap al niet zo jippie (dochter moest geopereerd worden aan haar heupjes, veel stress daardoor) en al deze klachten zo op het eind maken het er niet leuker op. Ik heb voor volgende week maandag nog maar een zwangerschapmassage aan huis geregeld, wellicht biedt dat verlichting en brengt het de boel op gang.
Laat het nu maar gewoon komen, dan zijn we er vanaf. En kunnen we het geluk gaan zoeken en beproeven met onze 2 spruit. Dan word ik denk ik weer een stuk ! Jullie zullen wel denken, wat een zeurpiet...
Zo, dat lucht op...........
effe mijn frustraties spuien hoor;
Ik ben bijna 38 weken en ik ben het zooooooo ZAT! Ik ben constant chagrijnig en de sfeer is op dit moment ver te zoeken bij ons in huis. Ik heb echt een mega buik en bij de echo gemaakt met 36 weken was het kindje al op 3460 gram geschat. Het wordt dus een grote baby, nu was mijn 1e ook 3730 gram bij de geboorte, dus daar vrees ik niet voor. De VK had al wel aangegeven dat ze me niet te lang laten doorlopen.
Dit is daarbij de 2e zwangerschap en mijn dochter van 3 begrijpt natuurlijk niets van mama's frustraties. Dus die gooit ook lekker d'r kont in de krib en gaat overal tegenin. Met als gevolg dat ik er niet eens meer tegen in ga, omdat ik hier simpelweg geen puf meer voor heb. Ze gaat 2 dagen per week naar het KDV (wo + vr), maar uitgerekend vannacht heeft ze de boel ondergespuugd dat arme kind. Maar ook arme mama, want die had op een relaxte dag gehoopt zonder kind. Effe niks aan je hoofd, daar ging die fijne gedachte.
Die mega buik zit behoorlijk in de weg, mijn benen "lijden" onder mijn gewicht. Als ik te lang in een houding lig krijg ik onbeschrijvelijk kramp in mijn buik, benen en voeten. Ik heb 2e paasdag 6 uur lang (achter elkaar) harde buiken gehad, ik lag bijna te huilen in bed. Volgens de VK waren dit waarschijnlijk indalingsweeën, want mijn buik is behoorlijk gezakt. Ik heb bijna elke dag wel een paar uur last van harde buiken, het gevoel alsof je buikhuid uit elkaar scheurt. Echt zoooo pijnlijk. Daarnaast heb ik al meer dan een week last van slapeloze nachten. Het is echt vreselijk, zelfs mijn mannetje raakt helemaal geradbraakt, want die slaapt door mij weer slecht. De VK had afgelopen dinsdag gezegd dat ze me, als dit zo doorgaat, volgende week wel op weg wilde helpen, door bijvoorbeeld STRIPPEN. En als de harde buiken aanhielden ik ook gewoon moest bellen. Maar ja, dan bel je en dan heb je weer iemand anders aan de telefoon die dan weer heel andere dingen zegt. Bij mijn praktijk zitten ze met ca. 6 vk's en ik heb het idee dat als je belt, ze niet goed weten wie je bent en wat je situatie is enzo.... Zo frusterend!
Nou was mijn gehele zwangerschap al niet zo jippie (dochter moest geopereerd worden aan haar heupjes, veel stress daardoor) en al deze klachten zo op het eind maken het er niet leuker op. Ik heb voor volgende week maandag nog maar een zwangerschapmassage aan huis geregeld, wellicht biedt dat verlichting en brengt het de boel op gang.
Laat het nu maar gewoon komen, dan zijn we er vanaf. En kunnen we het geluk gaan zoeken en beproeven met onze 2 spruit. Dan word ik denk ik weer een stuk ! Jullie zullen wel denken, wat een zeurpiet...
Zo, dat lucht op...........