bijna 40jaar en graag nog een tweede?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo lieve mensen,

ik heb een zoontje van 16mnd en wij willen graag nog een tweede,alleen het feit is wel ik ben niet meer zo jong en in hoeverre is dit risicovol kwa gezondheid?omtrent zwangerschap,
 
natuurlijk loop je meer risico o als je wat ouder wordt op een kindje met een handicap.
de kans op een kindje met down syndroom neemt bijvoorbeeld toe als je boven de 35 bent.
Maar aan de andere kant worden er ook heus wel gezonde kinderen geboren bij moeders van boven de 40.
Bedenk goed wat je wil, je kunt een test laten doen als je zwanger bent (maar laat je het dan wel of niet weghalen als de uitslag tegenvalt)
en kun je het aan als je wel een mongolide kindje krijgt?
je weet immers nooit of je kind volledig gezond zal zijn.
overweeg je keuze goed, maar bedenk ook dat je misschien spijt krijgt als je er niet voor gaat, succes met je keuze groetjes Martine
 
Thanks voor je reactieAl blijft de keus erg moeilijk en tikt de tijd door!En inderdaad wat doe je als je te horen krijgt dat je kindje het Downsyndroom heeft?Dit zijn hele moeilijke en zware overwegingen en eerlijk gezegd kom of komen wij er niet uit....gevoel en verstand het blijft moeilijk.En toch willen we nog zo graag een tweede...
 
Ik ben net 40 geworden en heb een dochter van 2, 5 jaar en een zoon van een jaar. Ook een oudere moeder dus.
Mijn stiefmoeder werkt met verstandelijk gehandicapten en het zijn stuk voor stuk heerlijke mensen. Het is zwaar, een gehandicapt kindje, maar je krijgt er meestal ook weer een hoop voor terug.
Ik heb bij beide zwangerschappen een nekplooimeting laten doen en bij de tweede nog een bloedtest erbij. De uitslagen van deze tests zeiden mij op zich weinig. Daarom hebben ze het risicopercentage uit de uitslag  omgerekend naar de leeftijd waar dat risico bij past.
Bij de eerste zou ik net zoveel risico lopen op een gehandicapt kindje als een vrouw van 24 en bij de tweede was dat 26 jaar. Tja, als je zo jong bent, dan denk je nog niet aan testen, dus wij hebben niet verder getest en onze rust gevonden.

Neem anders eens contact op met een vereniging of iets dergelijks voor gehandicapten of probeer contact te krijgen met ouders die een kindje met Down of een open ruggetje heeft. Zo kun je een idee krijgen wat een leven met zo'n kindje is en is het misschien makkelijker om een beslissing te nemen.

Wat ik wel geleerd heb: maak het niet te zwaar voordat het zwaar is.

Succes met je beslissing.
Groet,
Leontine
 
Hallo,
ik wil even reageren omdat ik een beetje verbaasd ben over de vorige schrijfster. Op mij komt het wat lichtelijk over, het hebben, mogen krijgen van een (gehandicapt) kindje. Allereerst wil ik zeggen dat ik ervan overtuigd ben dat niemand hoopt dat zijn kindje een handicap heeft. Zwaar, matig of licht dat maakt niet uit.
Ik ben zelf jaren werkzaam geweest in deze sector van de zorg en omdat je er mee werkt is het toch wel heel wat anders dan wanneer het kindje van jou is. Jij leeft er mee en hebt dus vele zorgen meer dan iemand die er mee werkt.

Maar goed, dit is niet het onderwerp van het topic. Jij wilt meningen horen over een kindje op oudere leeftijd. Persoonlijk vind ik dat wanneer je iets graag wilt je ervoor moet gaan. Je weet zelf dat de risico's groter zijn naarmate je ouder wordt maar ik denk dat een gynecaloog je hier goed in kan adviseren. Maak een afspraak en maak het bespreekbaar. Op die manier weet je misschien beter waar je aan begint.

Ik wens je erg veel succes met je overwegingen!  
 
Misschien ben ik in mijn vorige verhaal een beetje kort door de bocht gegaan. Dat is niet mijn bedoeling geweest. Ik weet dat een leven met een ziek of gehandicapt kind moeilijk is. Is zie dat ook dagelijks om me heen in mijn vriendenkring. Je loopt altijd maar weer tegen onbegrip of juist medelijdende blikken aan. Ook als je aanpassingen nodig hebt moet je vaak vechten om deze te krijgen. En ook de verzorging en opvoeding is over het algemeen (veel) zwaarder dan bij een 'gezond' kind.

Ik ben gezegend met 2 gezonde kinderen, maar ben wel bewust bezig geweest met de vergrootte kans op een gehandicapt kindje. Voordat ik de tests gedaan had, hebben mijn man en ik ons ook afgevraagd "zouden wij dat wel kunnen, een downkindje?". Uiteindelijk zijn wij tot onze conclusie gekomen dat wij met ons kindje hetzelfde om zouden gaan als wij in het leven staan: alles wat de natuur ons geeft in haar puurheid, daar kunnen wij een weg in vinden.
Dus als de tests een groter risicopercentage hadden gegeven, dan hadden wij ook rust gehad. Of we dan verder hadden getest of anders, dat hebben we niet tevoren bedacht. Je kunt vantevoren een heleboel bedenken en afspreken, maar als je hoort dat een een grote kans hebt op een kindje met Down (of anders), dan voel je je toch wel anders dan voordat je het wist en wil je misschien wel heel iets anders.

Nogmaals veel sterkte met je beslissingen.
Groet,
Leontine
 
hallo allemaal,

ik ben Yolanda, 40 jr en ben bijna 8 maanden zwanger. Mijn zwangerschap verloopt eigenlijk super. Heb al een dochtertje van bijna 3 jaar. Ik ben pas laat begonnen met kinderen. Wij hebben uiteraard ook goed nagedacht. Wij hebben een nekplooimeting gedaan in combinatie met een bloedtest. Daar kwam uit dat wij 1 op 15.300 kans hebben op een kind met een Down Syndroom. Dat is een super uitslag, dat vonden wij genoeg om niet verder tegaan met testen. Tegenwoordig hoor je ook best veel dat veel ouderen en vooral over de 40 jaar  zwanger zijn of willen worden.  

Groetjes Yolanda  
 
Hallo, ikben 39 jaar en heb een zoontje van 2 jaar en zou ook graag nog een tweede willen, maar bij ons is het meer een praktisch probleem waar we mee zitten. Mijn vriend heeft namelijk 2 kinderen uit een vorig huwelijk (meisje en jongen van 6 en 8) en die hebben bij ons allebei een eigen kamer en hebben we dus geen kamer meer over en zouden we er dus 2 bij elkaar op de kamer moeten doen en dan is het dus het probleem wie......... Het medische van nog een keer zwanger worden heb ik niet, bij de zwangerschap van mijn zoontje hebben wij er bewust voor gekozen om geen testen te laten doen, want wat doe je met de uitslag.........
Maar als ik die kleine babies zie dan kriebelt het wel heel erg hoor........
Dus ik lees met nieuwsgierigheid mee hier en hoop dat er nog meer "oudere" moeders reageren.


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan