(bijna) dreumes en drift buitjes.

[Sunnymom]

<p>Lieve mama's </p><p>Is hier iemand die tips voor me heeft of dit herkent ?</p><p>Mijn meisje word deze week 1 jaar, ze is over het algemeen een lief rustig meisje. Maar de laatste weken heeft ze een soort ' drift buietjes die een paar minuten duren ' dan begint ze ineens heel erg te slaan met haar armen en te mopperen . En soms slaat ze ook haar eten of flesje uit mijn hand.  En als ik het weg zet begint ze weer te huilen dat ze het weer wil om het vervolgens weer uit mijn hand te slaan. En onze hond begint ze nu ook te slaan. En soms mij of mijn man in het gezicht. Ik snap natuurlijk wel dat ze dit niet bewust doet om ons pijn te doen.  Maar meestal doet ze dit als ze haar zin niet krijgt en begint ze flink te huilen.</p><p>Heeft hier iemand ervaringen of tips mee ?. Ik blijf altijd wel geduldig en zeg wel op een nette manier dat ze dit niet mag doen maar begin af en toe wel echt mijn geduld te verliezen . Dan zet ik haar even in de box en loop ik even de kamer uit</p><p>Iemand nog meer tips of ideeën of ervaring?</p><p>Dankjewel alvast  </p><p> </p>

 

[Sylvestertje]

Ik! (ze is nu inmiddels 1,5) ze kon met 10,5 maand lopen. Maar de oplossing was het eten/drinken wegzetten en aanspreken op het gedrag en daarna een tantrum negeren. Is ze weer rustig, dan nog eens proberen.
Bij slaan gewoon op op de grond zetten. Niet leuk gedrag wordt niet beloond met aandacht. Is ze weer lief, dan kunnen we weer verder praten.
Wij doen ook wel, met mate natuurlijk, gedrag spiegelen nu ze ouder is. Om dan uit te leggen dat iets niet fijn is/voelt. 
Maar tja proberen geduld te bewaren.. Hier laatst nog een hele lepel parelcouscous over de vloer omdat het uit m'n hand werd geslagen.. Dat vind ik niet zo tof! (vind gesmeer met eten echt maar niks.) 
 
Succes! 
 

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Schijnbaar ontwikkelen ze rond deze leeftijd een persoonlijkheid en kan dat best veel spanning meebrengen, waardoor die driftbuien komen. 
Onze kleine jongen is vandaag toevallig 1 geworden en heeft ook van die driftbuien. Op het moment dat hij deze bijv. in mijn armen krijgt (en mij dus slaat, krabt, schopt) leg ik hem op de grond en laat ik hem uitrazen. De boodschap is dan ook: je mag boos zijn en dit uiten, maar ik laat het niet toe dat je me pijn doet. Vaak raast hij even uit en gaat hij daarna verder met spelen o.i.d., of hij gaat echt huilen en dan troost ik hem.
 

 

[MilkaOreo]

Onze dochter is inmiddels 1.5 en heeft ook een periode gehad dat ze het grappig vond om ons in ons gezicht te slaan.. Bij haar was het niet perse uit woede maar ze vond het gewoon leuk.
Bij de eerste poging vertelde ik haar dat ik daar absoluut niet van gedient was. Deed ze het nog een keer, zette ik haar direct in de box als straf. 
Dat heeft bij ons gelukkig aardig goed geholpen. Die periode was aardig snel weer voorbij!

 

[LNO]

Heel herkenbaar. Als het bij mijn zoontje niet zint, begint hij ook met zijn armen te maaien. Soms bijt hij ineens, uit het niets. Wij zeggen inderdaad dat hij niet mag slaan en zeggen vervolgens: aai mama of kusje. Maar soms, als hij blijft dreinen inderdaad negeren. Bijvoorbeeld met avondeten, dan schuiven we zijn stoel van tafel (hij heeft al paar keer het tafelkleed bijna weggetrokken) en gaan gewoon verder. dan is het inderdaad huilen, maar goed als hij wat gekalmeerd is leggen we idd uit dat wat hij doet niet de bedoeling is. Op andere momenten dat hij iets doet dat niet mag waarschuw ik hem ook, hij is inmiddels een paar keer in de box beland. Dan is het echt heel groot verdriet. Na 2 min. (ik zet een timer) haal ik hem eruit, neem hem op schoot en leg nogmaals rustig uit dat hij iets deed dat niet de bedoeling was en dat hij daarom in de box moest. Dan is het knuffelen, weer goed en verder spelen. Ik vind het soms lastig hoor, opvoeden...