bijten

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik kijk wel op deze site maar reageren doe ik bijna nooit, maar ik heb nu wel een vraagje aan jullie!
We zijn van de week met vrienden   weg geweest en de kinderen (2 en  5)  van onze vrienden hebben mijn  dochtertje (2,5 jaar) allebei gebeten. Nu heb ik toen de eerste beet niets gezegt en hem naar zijn mama gebracht en gezegt wat er gebeurt was. Zij reageerde niet boos en zei dat hij het niet meer mocht doen. Nu gebeurde nog geen uur later precies hetzelfde maar was het nu haar andere zoontje. Ik werd zo kwaad en mijn eerste reactie was dat ik hem een tik op zijn handjes heb gegeven. Zij kwaad op mij: ik meteen sorry gezegt, je kunt natuurlijk ook  niet kindjes van andere mensen op de handen tikken. Maar dit was al niet de eerste keer dat haar kinderen  in de mijne hapte. Wat nu, niets meer met ze ondernemen ?? Maar we komen ze wel nog tegen op verjaardagen van andere gemeenschappelijke vrienden??  
groetjes van de mama van Jasmine
 
hoi mama van jasmine. ik lees net je berichtje. ik vind het stom dat je vriendin kwaad op je wordt als je er iets van zegt. ik vind dat als kinderen van een vriendin bij ons zijn en ze doen iets wat niet mag dan mag ik er gerust iets van zeggen. maar ik persoonlijk vind die vriendin van je ook een beetje dom dat ze niet kwaad is geworden op haar kinderen, want je moet je kinderen juist corrigeren als ze iets verkeerds doen en niet te soft zijn vooral op die leeftijd. ik zou er toch nog eens met je vriendin over praten en dan zei ik er ook iets van, valt het verkeerd dan maar even ruzie hoor maar haar kinderen hoeven jou kind niet te bijten.ik wens je veel succes verder. groetjes van rilana
 
Hallo,
Als moeder van een kind die heeft gebeten wil ik wel even reageren.
Mijn zoontje is nu 2jr6mnd. Hij heeft van de zomervakantie 2006 tot een maandje geleden (dus bijna 6 maanden) gebeten. Nu is het gelukkig een maandje niet meer voorgekomen. Het lijkt er op dat hij zich mondeling beter kan uiten zodat fysiek reageren minder noodzakelijk is.
De eerste keer dat ons zoontje beet in mijn bijzijn was op vakantie. Hij was aan het wachten op het trappetje van de glijbaan om er vanaf te roetsjen. Een jongetje van een jaar of 6 bleef erg lang wachten en te springen boven aan de glijbaan. Het duurde ons zoontje te lang en hij zette zijn tanden in de schouder van het jongetje. Ik keek net een andere kant op en in een flits was het gebeurd. Dan loop je met je eigen kind en het gebeten jongetje terug naar de plek waar zijn ouders kamperen. Oh, je voelt je zo ellendig omdat je er niets aan hebt kunnen doen. Het was een machtelose situatie.
Op den duur leer je de situaties herkennen waar een mogelijke bijt-actie kan voorkomen. Dan ben ik extra allert en indien de kansen op bijten te groot worden (spelen met/naast andere kinderen dicht op elkaar bijvoorbeeld) dan haal ik hem uit die spelsituatie en ga over op een ander spel.
Wanneer hij gebeten had, dan werd ik boos. Liet ons zoontje duidelijk maken (uiteraard met mijn hulp) aan het gebeten kindje dat dit niet de bedoeling was en maakte het goed met sorry/handje/kusje. Hij wist trouwens wel te vertellen dat bijten pijn doet. Boos worden kwam trouwens bij hem niet altijd door. Het was soms best moeilijk om een juiste straf voor hem te bedenken omdat hij niet altijd onder de indruk was van bepaalde straffen.
In jullie situatie: het bijten van de 5jarige jongetje hoort niet bij de leeftijd. Waarom bijt hij? Ik weet niet of de ouders hier iets op hebben ondernomen of er op corrigeren. Het lijkt me een logische stap om hier wél iets mee te doen.
Het kind van 2 kan bijten door kopieer-gedrag, maar het kan óók  bij de leeftijd horen. Bijvoorbeeld het nog niet kunnen zeggen wat hij wil, dan maar lichamelijk in actie komen om toch zijn doel te kunnen bereiken. Maar ook hier moet je natuurlijk als ouder een corrigerende rol in spelen.
Is het bespreekbaar om het met hun hier over te hebben? Dat jullie het heel vervelend vinden dat er gebeten wordt en dat je merkt dat zij er niet op reageren. Het is moeilijk om dit onderwerp op een "luchtige" manier in een gesprek aan te kaarten. Als zij er geen probleem in zien, dan is het moeilijk om ze te motiveren daar iets aan te doen. Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Heel veel sterkte en succes!!

groetjes Marieke
 
hoi,

ik heb een zoontje van bijna 2,5 en die bijt af en toe ook maar ik word echt heel erg boos op hem en laat hem ook duidelijk merken dat ik het niet wil hebben ook ik voel me altijd schuldig en ga met hem naar het kindje toe maar ik zou denk ik ook echt boos worden als iemand mijn kind een tik zou geven al is het maar op de handen maar kan me ook wel weer voorstellen dat je het uit een reactie doet want het is wel je kind wat al voor de tweede keer gebeten word en waar niks aaan gedaan word

groetjes
 
hoi,

Ik vind het goed hoor wat je hebt gedaan.
Onze dochter heeft onze zoon (zijn net zo oud) ook wel eens gebeten. Het klinkt zielig maar het beste kan je gewoon terug bijten.
Hebben wij ook gedaan en na 2 keer was het over. Ze heeft het nooit meer gedaan. En wat die vriendig betreft die zou ik ook flink de waarheid zeggen en misschien zelfs de vriendschap verbreken. Want dit schiet niet op en je voelt je niet op je gemak als je met elkaar weggaat.

Liefs,

Rachel
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan