Hoi allemaal,
merk dat het toch wel leeft bij een aantal dus wil graag even mijn eravring over bijvoeden met jullie delen. De oudste hebben we bijgevoed volgens de rapley-methode. Dat wil zeggen dat je je kindje vanaf het begin grote stukken voedsel aanbiedt en niets prakt of maalt. Kindjes die borstvoeding gekregen hebben hebben als extra voordeel dat ze door de borstvoeding al een beweging maken die veel op kauwen lijkt. Ga je eerst potjes geven (of zelf gemaakte hapjes) dan verdwijnt deze beweging. Ander voordeel is dat het even investeren is maar dat je er dan ontzettend veel voordeel uit haalt voor mijn gevoel. Onze oudste is nu anderhalf en eet alles met de pot mee. Hij eet ook werkelijk alles, je bent voor mijn gevoel doordat je bezig bent met rapley ook veel eerder geneigd hem alles te laten proeven. Tijn eet dus ook tapas mee, pas gingen we eten bij de chinees en had mijn man een gerecht dat ik te pittig vond. Tijn dus niet... Ook is het heel erg gevarieerd, je eet zelf meestal ook erg gevarieerd. In het begin is het een ontzettende knoeiboel maar nu gaat het perfect. Tijn knoeit eigenlijk niet meer. En: zo makkelijk: in een restaurant, als we op bezoek zijn, hij eet gewoon van ons mee. Het is ook nog eens heel goed voor de fijne motoriek en de mondmotoriek.
Maar goed: je biedt vanaf het begin grote stukken aan. In het begin nog zacht voedsel: bijvoorbeeld bloemkool, brocolli, courgette (deze zijn ideaal, goed vast te houden) Het kindje (dat wel een half jaar moet zijn om de motoriek van iets goed naar de mond te kunnen brengen te hebben) eet mee op momenten dat je zelf eet. In het begin krijgt hij of zij nog niet veel binnen, zuigt er voornamelijk aan. Naarmate het kindje meer aankan kan krijgt het ook meer binnen. Zich verslikken: het gebeurde bij Tijn maar 2 maal en dat viel ontzettend mee. Het gebeurt eerder bij het geven van een potje wordt gezegd. Wat mij zo aanspreekt is dat je het kind zo volgt. Hij of zij bepaalt zelf hoeveel hij of zij eet, bepaalt zelf het tempo. Jullie zullen misschien wel merken: ik ben helemaal pro en ben ook van plan het bij Wout te gaan proberen (ieder kindje is anders, misschien is het voor hem wel helemaal niets maar voor onze Tijn werkte het ontzettend goed!). Als een potje of zelfgemaakte hapjes geven beter bij je passen: prima maar wilde jullie graag mijn ervaring delen omdat het niet zo heel bekend is en ik het zo fijn vond / vind.
Mocht iemand er meer over willen weten: er is een forum en ik heb nog wel enkele interessante sites, dus laat maar horen dan.
groetjes Natasja
merk dat het toch wel leeft bij een aantal dus wil graag even mijn eravring over bijvoeden met jullie delen. De oudste hebben we bijgevoed volgens de rapley-methode. Dat wil zeggen dat je je kindje vanaf het begin grote stukken voedsel aanbiedt en niets prakt of maalt. Kindjes die borstvoeding gekregen hebben hebben als extra voordeel dat ze door de borstvoeding al een beweging maken die veel op kauwen lijkt. Ga je eerst potjes geven (of zelf gemaakte hapjes) dan verdwijnt deze beweging. Ander voordeel is dat het even investeren is maar dat je er dan ontzettend veel voordeel uit haalt voor mijn gevoel. Onze oudste is nu anderhalf en eet alles met de pot mee. Hij eet ook werkelijk alles, je bent voor mijn gevoel doordat je bezig bent met rapley ook veel eerder geneigd hem alles te laten proeven. Tijn eet dus ook tapas mee, pas gingen we eten bij de chinees en had mijn man een gerecht dat ik te pittig vond. Tijn dus niet... Ook is het heel erg gevarieerd, je eet zelf meestal ook erg gevarieerd. In het begin is het een ontzettende knoeiboel maar nu gaat het perfect. Tijn knoeit eigenlijk niet meer. En: zo makkelijk: in een restaurant, als we op bezoek zijn, hij eet gewoon van ons mee. Het is ook nog eens heel goed voor de fijne motoriek en de mondmotoriek.
Maar goed: je biedt vanaf het begin grote stukken aan. In het begin nog zacht voedsel: bijvoorbeeld bloemkool, brocolli, courgette (deze zijn ideaal, goed vast te houden) Het kindje (dat wel een half jaar moet zijn om de motoriek van iets goed naar de mond te kunnen brengen te hebben) eet mee op momenten dat je zelf eet. In het begin krijgt hij of zij nog niet veel binnen, zuigt er voornamelijk aan. Naarmate het kindje meer aankan kan krijgt het ook meer binnen. Zich verslikken: het gebeurde bij Tijn maar 2 maal en dat viel ontzettend mee. Het gebeurt eerder bij het geven van een potje wordt gezegd. Wat mij zo aanspreekt is dat je het kind zo volgt. Hij of zij bepaalt zelf hoeveel hij of zij eet, bepaalt zelf het tempo. Jullie zullen misschien wel merken: ik ben helemaal pro en ben ook van plan het bij Wout te gaan proberen (ieder kindje is anders, misschien is het voor hem wel helemaal niets maar voor onze Tijn werkte het ontzettend goed!). Als een potje of zelfgemaakte hapjes geven beter bij je passen: prima maar wilde jullie graag mijn ervaring delen omdat het niet zo heel bekend is en ik het zo fijn vond / vind.
Mocht iemand er meer over willen weten: er is een forum en ik heb nog wel enkele interessante sites, dus laat maar horen dan.
groetjes Natasja